¹Then Job answered and said,

¹Maar Job antwoordde en zeide:

²How long will ye vex my soul, and break me in pieces with words?

²Hoe lang zult gijlieden mijn ziel bedroeven, en mij met woorden verbrijzelen?

³These ten times have ye reproached me: ye are not ashamed that ye make yourselves strange to me.

³Gij hebt nu tienmaal mij schande aangedaan; gij schaamt u niet, gij verhardt u tegen mij.

⁴And be it indeed that I have erred, mine error remaineth with myself.

⁴Maar ook het zij waarlijk, dat ik gedwaald heb, mijn dwaling zal bij mij vernachten.

⁵If indeed ye will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach:

⁵Indien gijlieden waarlijk u verheft tegen mij, en mijn smaad tegen mij drijft;

⁶Know now that God hath overthrown me, and hath compassed me with his net.

⁶Weet nu, dat God mij heeft omgekeerd, en mij met Zijn net omsingeld.

⁷Behold, I cry out of wrong, but I am not heard: I cry aloud, but there is no judgment.

⁷Ziet, ik roep, geweld! doch word niet verhoord; ik schreeuw, doch er is geen recht.

⁸He hath fenced up my way that I cannot pass, and he hath set darkness in my paths.

⁸Hij heeft mijn weg toegemuurd, dat ik niet doorgaan kan, en over mijn paden heeft Hij duisternis gesteld.

⁹He hath stripped me of my glory, and taken the crown from my head.

⁹Mijn eer heeft Hij van mij afgetrokken, en de kroon mijns hoofds heeft Hij weggenomen.

¹⁰He hath destroyed me on every side, and I am gone: and mine hope hath he removed like a tree.

¹⁰Hij heeft mij rondom afgebroken, zodat ik henenga, en heeft mijn verwachting als een boom weggerukt.

¹¹He hath also kindled his wrath against me, and he counteth me unto him as one of his enemies.

¹¹Daartoe heeft Hij Zijn toorn tegen mij ontstoken, en mij bij Zich geacht als Zijn vijanden.

¹²His troops come together, and raise up their way against me, and encamp round about my tabernacle.

¹²Zijn benden zijn te zamen aangekomen, en hebben tegen mij haar weg gebaand, en hebben zich gelegerd rondom mijn tent.

¹³He hath put my brethren far from me, and mine acquaintance are verily estranged from me.

¹³Mijn broeders heeft Hij verre van mij gedaan; en die mij kennen, zekerlijk, zij zijn van mij vervreemd.

¹⁴My kinsfolk have failed, and my familiar friends have forgotten me.

¹⁴Mijn nabestaanden houden op, en mijn bekenden vergeten mij.

¹⁵They that dwell in mine house, and my maids, count me for a stranger: I am an alien in their sight.

¹⁵Mijn huisgenoten en mijn dienstmaagden achten mij voor een vreemde; een uitlander ben ik in hun ogen.

¹⁶I called my servant, and he gave me no answer; I intreated him with my mouth.

¹⁶Ik riep mijn knecht, en hij antwoordde niet; ik smeekte met mijn mond tot hem.

¹⁷My breath is strange to my wife, though I intreated for the children's sake of mine own body.

¹⁷Mijn adem is mijn huisvrouw vreemd; en ik smeek om der kinderen mijns buiks wil.

¹⁸Yea, young children despised me; I arose, and they spake against me.

¹⁸Ook versmaden mij de jonge kinderen; sta ik op, zo spreken zij mij tegen.

¹⁹All my inward friends abhorred me: and they whom I loved are turned against me.

¹⁹Alle mensen mijns heimelijken raads hebben een gruwel aan mij; en die ik liefhad, zijn tegen mij gekeerd.

²⁰My bone cleaveth to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth.

²⁰Mijn gebeente kleeft aan mijn huid en aan mijn vlees; en ik ben ontkomen met de huid mijner tanden.

²¹Have pity upon me, have pity upon me, O ye my friends; for the hand of God hath touched me.

²¹Ontfermt u mijner, ontfermt u mijner, o gij, mijn vrienden! want de hand Gods heeft mij aangeraakt.

²²Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?

²²Waarom vervolgt gij mij als God, en wordt niet verzadigd van mijn vlees?

²³Oh that my words were now written! oh that they were printed in a book!

²³Och, of nu mijn woorden toch opgeschreven wierden. Och, of zij in een boek ook wierden ingetekend!

²⁴That they were graven with an iron pen and lead in the rock for ever!

²⁴Dat zij met een ijzeren griffie en lood voor eeuwig in een rots gehouwen wierden!

²⁵For I know that my redeemer liveth, and that he shall stand at the latter day upon the earth:

²⁵Want ik weet: mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste over het stof opstaan;

²⁶And though after my skin worms destroy this body, yet in my flesh shall I see God:

²⁶En als zij na mijn huid dit doorknaagd zullen hebben, zal ik uit mijn vlees God aanschouwen;

²⁷Whom I shall see for myself, and mine eyes shall behold, and not another; though my reins be consumed within me.

²⁷Denwelken ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen zien zullen, en niet een vreemde; mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot.

²⁸But ye should say, Why persecute we him, seeing the root of the matter is found in me?

²⁸Voorwaar, gij zoudt zeggen: Waarom vervolgen wij hem? Nademaal de wortel der zaak in mij gevonden wordt.

²⁹Be ye afraid of the sword: for wrath bringeth the punishments of the sword, that ye may know there is a judgment.

²⁹Schroomt u vanwege het zwaard; want de grimmigheid is over de misdaden des zwaards; opdat gij weet, dat er een gericht zij.