¹Is there not an appointed time to man upon earth? are not his days also like the days of an hireling?

¹Heeft niet de mens een strijd op de aarde, en zijn zijn dagen niet als de dagen des dagloners?

²As a servant earnestly desireth the shadow, and as an hireling looketh for the reward of his work:

²Gelijk de dienstknecht hijgt naar de schaduw, en gelijk de dagloner verwacht zijn werkloon;

³So am I made to possess months of vanity, and wearisome nights are appointed to me.

³Alzo zijn mij maanden der ijdelheid ten erve geworden, en nachten der moeite zijn mij voorbereid.

⁴When I lie down, I say, When shall I arise, and the night be gone? and I am full of tossings to and fro unto the dawning of the day.

⁴Als ik te slapen lig, dan zeg ik: Wanneer zal ik opstaan, en Hij den avond afgemeten hebben? En ik word zat van woelingen tot aan den schemertijd.

⁵My flesh is clothed with worms and clods of dust; my skin is broken, and become loathsome.

⁵Mijn vlees is met het gewormte en met het gruis des stofs bekleed; mijn huid is gekliefd en verachtelijk geworden.

⁶My days are swifter than a weaver's shuttle, and are spent without hope.

⁶Mijn dagen zijn lichter geweest dan een weversspoel, en zijn vergaan zonder verwachting.

⁷O remember that my life is wind: mine eye shall no more see good.

⁷Gedenk, dat mijn leven een wind is; mijn oog zal niet wederkomen, om het goede te zien.

⁸The eye of him that hath seen me shall see me no more: thine eyes are upon me, and I am not.

⁸Het oog desgenen, die mij nu ziet, zal mij niet zien; uw ogen zullen op mij zijn; maar ik zal niet meer zijn.

⁹As the cloud is consumed and vanisheth away: so he that goeth down to the grave shall come up no more.

⁹Een wolk vergaat en vaart henen; alzo die in het graf daalt, zal niet weder opkomen.

¹⁰He shall return no more to his house, neither shall his place know him any more.

¹⁰Hij zal niet meer wederkeren tot zijn huis, en zijn plaats zal hem niet meer kennen.

¹¹Therefore I will not refrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.

¹¹Zo zal ik ook mijn mond niet wederhouden, ik zal spreken in benauwdheid mijns geestes; ik zal klagen in bitterheid mijner ziel.

¹²Am I a sea, or a whale, that thou settest a watch over me?

¹²Ben ik dan een zee, of walvis, dat Gij om mij wachten zet?

¹³When I say, My bed shall comfort me, my couch shall ease my complaints;

¹³Wanneer ik zeg: Mijn bedstede zal mij vertroosten, mijn leger zal van mijn klacht wat wegnemen;

¹⁴Then thou scarest me with dreams, and terrifiest me through visions:

¹⁴Dan ontzet Gij mij met dromen, en door gezichten verschrikt Gij mij;

¹⁵So that my soul chooseth strangling, and death rather than my life.

¹⁵Zodat mijn ziel de verworging kiest; den dood meer dan mijn beenderen.

¹⁶I loathe it; I would not live alway: let me alone; for my days are vanity.

¹⁶Ik versmaad ze, ik zal toch in der eeuwigheid niet leven; houd op van mij, want mijn dagen zijn ijdelheid.

¹⁷What is man, that thou shouldest magnify him? and that thou shouldest set thine heart upon him?

¹⁷Wat is de mens, dat Gij hem groot acht, en dat Gij Uw hart op hem zet?

¹⁸And that thou shouldest visit him every morning, and try him every moment?

¹⁸En dat Gij hem bezoekt in elken morgenstond; dat Gij hem in elken ogenblik beproeft?

¹⁹How long wilt thou not depart from me, nor let me alone till I swallow down my spittle?

¹⁹Hoe lang keert Gij U niet af van mij, en laat niet van mij af, totdat ik mijn speeksel inzwelge?

²⁰I have sinned; what shall I do unto thee, O thou preserver of men? why hast thou set me as a mark against thee, so that I am a burden to myself?

²⁰Heb ik gezondigd, wat zal ik U doen, o Mensenhoeder? Waarom hebt Gij mij U tot een tegenloop gesteld, dat ik mijzelven tot een last zij?

²¹And why dost thou not pardon my transgression, and take away my iniquity? for now shall I sleep in the dust; and thou shalt seek me in the morning, but I shall not be.

²¹En waarom vergeeft Gij niet mijn overtreding, en doet mijn ongerechtigheid niet weg? Want nu zal ik in het stof liggen; en Gij zult mij vroeg zoeken, maar ik zal niet zijn.