¹Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, thou art very great; thou art clothed with honour and majesty.

¹Loof den HEERE, mijn ziel! O HEERE, mijn God! Gij zijt zeer groot, Gij zijt bekleed met majesteit en heerlijkheid.

²Who coverest thyself with light as with a garment: who stretchest out the heavens like a curtain:

²Hij bedekt Zich met het licht, als met een kleed; Hij rekt den hemel uit als een gordijn.

³Who layeth the beams of his chambers in the waters: who maketh the clouds his chariot: who walketh upon the wings of the wind:

³Die Zijn opperzalen zoldert in de wateren, Die van de wolken Zijn wagen maakt, Die op de vleugelen des winds wandelt.

⁴Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire:

⁴Hij maakt Zijn engelen geesten, Zijn dienaars tot een vlammend vuur.

⁵Who laid the foundations of the earth, that it should not be removed for ever.

⁵Hij heeft de aarde gegrond op haar grondvesten; zij zal nimmermeer noch eeuwiglijk wankelen.

⁶Thou coveredst it with the deep as with a garment: the waters stood above the mountains.

⁶Gij hadt ze met den afgrond als een kleed overdekt; de wateren stonden boven de bergen.

⁷At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away.

⁷Van Uw schelden vloden zij, zij haastten zich weg voor de stem Uws donders.

⁸They go up by the mountains; they go down by the valleys unto the place which thou hast founded for them.

⁸De bergen rezen op, de dalen daalden, ter plaatse, die Gij voor hen gegrond hadt.

⁹Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.

⁹Gij hebt een paal gesteld, dien zij niet overgaan zullen; zij zullen de aarde niet weder bedekken.

¹⁰He sendeth the springs into the valleys, which run among the hills.

¹⁰Die de fonteinen uitzendt door de dalen, dat zij tussen de gebergten henen wandelen.

¹¹They give drink to every beast of the field: the wild asses quench their thirst.

¹¹Zij drenken al het gedierte des velds; de woudezels breken er hun dorst mede.

¹²By them shall the fowls of the heaven have their habitation, which sing among the branches.

¹²Bij dezelve woont het gevogelte des hemels, een stem gevende van tussen de takken.

¹³He watereth the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.

¹³Hij drenkt de bergen uit Zijn opperzalen; de aarde wordt verzadigd van de vrucht Uwer werken.

¹⁴He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth;

¹⁴Hij doet het gras uitspruiten voor de beesten, en het kruid tot dienst des mensen, doende het brood uit de aarde voortkomen.

¹⁵And wine that maketh glad the heart of man, and oil to make his face to shine, and bread which strengtheneth man's heart.

¹⁵En den wijn, die het hart des mensen verheugt, doende het aangezicht blinken van olie; en het brood, dat het hart des mensen sterkt.

¹⁶The trees of the LORD are full of sap; the cedars of Lebanon, which he hath planted;

¹⁶De bomen des HEEREN worden verzadigd, de cederbomen van Libanon, die Hij geplant heeft;

¹⁷Where the birds make their nests: as for the stork, the fir trees are her house.

¹⁷Alwaar de vogeltjes nestelen; des ooievaars huis zijn de dennebomen.

¹⁸The high hills are a refuge for the wild goats; and the rocks for the conies.

¹⁸De hoge bergen zijn voor de steenbokken; de steenrotsen zijn een vertrek voor de konijnen.

¹⁹He appointed the moon for seasons: the sun knoweth his going down.

¹⁹Hij heeft de maan gemaakt tot de gezette tijden, de zon weet haar ondergang.

²⁰Thou makest darkness, and it is night: wherein all the beasts of the forest do creep forth.

²⁰Gij beschikt de duisternis, en het wordt nacht, in denwelken al het gedierte des wouds uittreedt:

²¹The young lions roar after their prey, and seek their meat from God.

²¹De jonge leeuwen, briesende om een roof, en om hun spijs van God te zoeken.

²²The sun ariseth, they gather themselves together, and lay them down in their dens.

²²De zon opgaande, maken zij zich weg, en liggen neder in hun holen.

²³Man goeth forth unto his work and to his labour until the evening.

²³De mens gaat dan uit tot zijn werk, en naar zijn arbeid tot den avond toe.

²⁴O LORD, how manifold are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.

²⁴Hoe groot zijn Uw werken, o HEERE! Gij hebt ze alle met wijsheid gemaakt; het aardrijk is vol van Uw goederen.

²⁵So is this great and wide sea, wherein are things creeping innumerable, both small and great beasts.

²⁵Deze zee, die groot en wijd van ruimte is, daarin is het wriemelende gedierte, en dat zonder getal, kleine gedierten met grote.

²⁶There go the ships: there is that leviathan, whom thou hast made to play therein.

²⁶Daar wandelen de schepen, en de Leviathan, dien Gij geformeerd hebt, om daarin te spelen.

²⁷These wait all upon thee; that thou mayest give them their meat in due season.

²⁷Zij allen wachten op U, dat Gij hun hun spijze geeft te zijner tijd.

²⁸That thou givest them they gather: thou openest thine hand, they are filled with good.

²⁸Geeft Gij ze hun, zij vergaderen ze; doet Gij Uw hand open, zij worden met goed verzadigd.

²⁹Thou hidest thy face, they are troubled: thou takest away their breath, they die, and return to their dust.

²⁹Verbergt Gij Uw aangezicht, zij worden verschrikt; neemt Gij hun adem weg, zij sterven, en zij keren weder tot hun stof.

³⁰Thou sendest forth thy spirit, they are created: and thou renewest the face of the earth.

³⁰Zendt Gij Uw Geest uit, zo worden zij geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks.

³¹The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works.

³¹De heerlijkheid des HEEREN zij tot in der eeuwigheid; de HEERE verblijde Zich in Zijn werken.

³²He looketh on the earth, and it trembleth: he toucheth the hills, and they smoke.

³²Als Hij de aarde aanschouwt, zo beeft zij; als Hij de bergen aanroert, zo roken zij.

³³I will sing unto the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.

³³Ik zal den HEERE zingen in mijn leven; ik zal mijn God psalmzingen, terwijl ik nog ben.

³⁴My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD.

³⁴Mijn overdenking van Hem zal zoet zijn; ik zal mij in den HEERE verblijden.

³⁵Let the sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless thou the LORD, O my soul. Praise ye the LORD.

³⁵De zondaars zullen van de aarde verdaan worden, en de goddelozen zullen niet meer zijn. Loof den HEERE, mijn ziel! Hallelujah!