1Through desire a man, having separated himself, seeketh and intermeddleth with all wisdom.
1[] Ο ιδιογνωμων ζητει κατα την επιθυμιαν αυτου και εναντιονεται εις παν ο, τι ειναι ορθον.
2A fool hath no delight in understanding, but that his heart may discover itself.
2[] Ο αφρων δεν ηδυνεται εις την συνεσιν, αλλ' εις ο, τι φανταζεται η καρδια αυτου.
3When the wicked cometh, then cometh also contempt, and with ignominy reproach.
3[] Οταν ερχηται ο ασεβης, ερχεται και η καταφρονησις· και μετα του ονειδους, η ατιμια.
4The words of a man's mouth are as deep waters, and the wellspring of wisdom as a flowing brook.
4[] Οι λογοι του στοματος του ανθρωπου ειναι υδατα βαθεα· και η πηγη της σοφιας, χειμαρρος αναπηδων.
5It is not good to accept the person of the wicked, to overthrow the righteous in judgment.
5[] Δεν ειναι καλον να προσωποληπτη τις τον ασεβη, δια να ανατρεπη το δικαιον εν τη κρισει.
6A fool's lips enter into contention, and his mouth calleth for strokes.
6[] Τα χειλη του αφρονος εμβαινουσιν εις εριδας, και το στομα αυτου προσκαλει ραπισματα.
7A fool's mouth is his destruction, and his lips are the snare of his soul.
7Το στομα του αφρονος ειναι ο αφανισμος αυτου, και τα χειλη αυτου παγις εις την ψυχην αυτου.
8The words of a talebearer are as wounds, and they go down into the innermost parts of the belly.
8[] Οι λογοι του ψιθυριστου καταπινονται ηδεως και καταβαινουσιν εως των ενδομυχων της κοιλιας.
9He also that is slothful in his work is brother to him that is a great waster.
9[] Ο οκνηρος εις το εργον αυτου ειναι βεβαιως αδελφος του ασωτου.
10The name of the LORD is a strong tower: the righteous runneth into it, and is safe.
10[] Το ονομα του Κυριου ειναι πυργος οχυρος· ο δικαιος, καταφευγων εις αυτον, ειναι εν ασφαλεια.
11The rich man's wealth is his strong city, and as an high wall in his own conceit.
11[] Τα αγαθα του πλουσιου ειναι η οχυρα αυτου πολις, και φανταζεται αυτα ως υψηλον τειχος.
12Before destruction the heart of man is haughty, and before honour is humility.
12[] Προ του αφανισμου υψονεται η καρδια του ανθρωπου· και η ταπεινωσις προπορευεται της δοξης.
13He that answereth a matter before he heareth it, it is folly and shame unto him.
13[] Το να αποκρινηται τις πριν ακουση, ειναι εις αυτον αφροσυνη και ονειδος.
14The spirit of a man will sustain his infirmity; but a wounded spirit who can bear?
14[] Το πνευμα του ανθρωπου θελει υποστηριζει την αδυναμιαν αυτου· αλλα το κατατεθλιμμενον πνευμα τις δυναται να υποφερη;
15The heart of the prudent getteth knowledge; and the ear of the wise seeketh knowledge.
15[] Η καρδια του φρονιμου αποκτα συνεσιν· και το ωτιον των σοφων ζητει γνωσιν.
16A man's gift maketh room for him, and bringeth him before great men.
16[] Το δωρον του ανθρωπου ανοιγει τοπον εις αυτον, και φερει αυτον εμπροσθεν των μεγαλων.
17He that is first in his own cause seemeth just; but his neighbour cometh and searcheth him.
17[] Ο πρωτολογων εν τη κρισει αυτου φαινεται δικαιος· αλλ' ο αντιδικος αυτου ερχεται και εξελεγχει αυτον.
18The lot causeth contentions to cease, and parteth between the mighty.
18[] Ο κληρος παυει τας αντιλογιας και αποφασιζει μεταξυ των δυνατων.
19A brother offended is harder to be won than a strong city: and their contentions are like the bars of a castle.
19[] Αδελφος δυσαρεστηθεις υποτασσεται δυσκολωτερα παρα οχυρα πολις· αι δε διαφοραι αυτων ειναι ως μοχλοι φρουριου.
20A man's belly shall be satisfied with the fruit of his mouth; and with the increase of his lips shall he be filled.
20[] Εκ των καρπων του στοματος του ανθρωπου θελει χορτασθη η κοιλια αυτου· απο του προιοντος των χειλεων αυτου θελει εμπλησθη.
21Death and life are in the power of the tongue: and they that love it shall eat the fruit thereof.
21[] Θανατος και ζωη ειναι εις την χειρα της γλωσσης· και οι αγαπωντες αυτην θελουσι φαγει τους καρπους αυτης.
22Whoso findeth a wife findeth a good thing, and obtaineth favour of the LORD.
22[] Οστις ευρηκε γυναικα, ευρηκεν αγαθον και απηλαυσε χαριν παρα Κυριου.
23The poor useth intreaties; but the rich answereth roughly.
23[] Ο πενης λαλει μετα ικεσιων· αλλ' ο πλουσιος αποκρινεται μετα σκληροτητος.
24A man that hath friends must shew himself friendly: and there is a friend that sticketh closer than a brother.
24[] Ο ανθρωπος ο εχων φιλους πρεπει να φερηται φιλικως· και υπαρχει φιλος στενωτερος αδελφου.