¹Then Job answered and said,

¹ تا به کی می‌خواهید با سخنانتان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

²How long will ye vex my soul, and break me in pieces with words?

² بارها به من اهانت کرده‌اید و از رفتار خود با من خجالت نمی‌کشید.

³These ten times have ye reproached me: ye are not ashamed that ye make yourselves strange to me.

³ اگر من گناهی کرده باشم، ضرر آن به خودم می‌رسد و به شما آسیبی نمی‌رساند.

⁴And be it indeed that I have erred, mine error remaineth with myself.

⁴ شما خود را بهتر و برتر از من می‌دانید و مصیبتهای مرا نتیجهٔ گناه من می‌پندارید.

⁵If indeed ye will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach:

⁵ درحالی‌که خدا این روز بد را بر سر من آورده و به دام خود گرفتارم کرده است.

⁶Know now that God hath overthrown me, and hath compassed me with his net.

⁶ حتّی وقتی از ظلمی که به من شده است، فریاد می‌زنم و کمک می‌طلبم، کسی به داد من نمی‌رسد.

⁷Behold, I cry out of wrong, but I am not heard: I cry aloud, but there is no judgment.

⁷ خدا راه مرا بسته و آن را تاریک کرده است و امید رهایی از این وضع برای من نیست.

⁸He hath fenced up my way that I cannot pass, and he hath set darkness in my paths.

⁸ او عزّت و اعتبار مرا از بین برد و هرچه که داشتم از من گرفته.

⁹He hath stripped me of my glory, and taken the crown from my head.

⁹ از هر طرف مرا خُرد نموده و نهال آرزوهای مرا از ریشه کنده است.

¹⁰He hath destroyed me on every side, and I am gone: and mine hope hath he removed like a tree.

¹⁰ آتش غضب خود را بر من افروخته و مرا دشمن خود می‌شمارد.

¹¹He hath also kindled his wrath against me, and he counteth me unto him as one of his enemies.

¹¹ لشکر خود را می‌فرستد تا چادر مرا محاصره کنند.

¹²His troops come together, and raise up their way against me, and encamp round about my tabernacle.

¹² او خانواده‌ام را از من جدا کرد و آشنایانم را با من بیگانه ساخت.

¹³He hath put my brethren far from me, and mine acquaintance are verily estranged from me.

¹³ خویشاوندان و دوستانِ نزدیک من، فراموشم کرده‌اند

¹⁴My kinsfolk have failed, and my familiar friends have forgotten me.

¹⁴ و مهمان خانه‌ام مرا از یاد برده است. کنیزان خانه‌ام مرا نمی‌شناسند و برای آنها بیگانه شده‌ام.

¹⁵They that dwell in mine house, and my maids, count me for a stranger: I am an alien in their sight.

¹⁵ خدمتکار خود را با زاری و التماس صدا می‌کنم، امّا او جوابم را نمی‌دهد.

¹⁶I called my servant, and he gave me no answer; I intreated him with my mouth.

¹⁶ زن من طاقت بوی دهان مرا ندارد و برادرانم از من بیزار هستند.

¹⁷My breath is strange to my wife, though I intreated for the children's sake of mine own body.

¹⁷ حتّی بچّه‌ها با حقارت به من می‌نگرند و مسخره‌ام می‌کنند.

¹⁸Yea, young children despised me; I arose, and they spake against me.

¹⁸ دوستان صمیمی‌ام از من نفرت دارند و کسانی را که دوست می‌داشتم، از من روی‌گردان شده‌اند.

¹⁹All my inward friends abhorred me: and they whom I loved are turned against me.

¹⁹ از من فقط پوست و استخوان باقیمانده است و به سختی از مرگ گریخته‌ام.

²⁰My bone cleaveth to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth.

²⁰ شما دوستان من هستید، بر من رحم کنید، زیرا دست خدا مرا به این روز انداخته است.

²¹Have pity upon me, have pity upon me, O ye my friends; for the hand of God hath touched me.

²¹ چرا شما هم مانند خدا مرا عذاب می‌دهید؟ چرا مرا به حال خودم نمی‌گذارید؟

²²Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?

²² ای کاش سخنان مرا کسی به یاد می‌آورد و در کتابی می‌نوشت

²³Oh that my words were now written! oh that they were printed in a book!

²³ و یا با قلم آهنین آنها را بر سنگی حک می‌کرد، تا برای همیشه باقی بمانند.

²⁴That they were graven with an iron pen and lead in the rock for ever!

²⁴ امّا می‌دانم که نجات‌دهندهٔ من در آسمان است و روزی برای دفاع من به زمین خواهد آمد.

²⁵For I know that my redeemer liveth, and that he shall stand at the latter day upon the earth:

²⁵ یقین دارم که حتّی پس از آن که گوشت و پوست بدنم بپوسند، خدا را می‌بینم.

²⁶And though after my skin worms destroy this body, yet in my flesh shall I see God:

²⁶ او برای من بیگانه نیست. او را با همین چشمان خود خواهم دید.

²⁷Whom I shall see for myself, and mine eyes shall behold, and not another; though my reins be consumed within me.

²⁷ وقتی گفتید: «چگونه او را عذاب دهیم؟» از حال رفتم. شما می‌خواستید با بهانه‌ای مرا متّهم سازید. پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شماست.

²⁸But ye should say, Why persecute we him, seeing the root of the matter is found in me?

²⁸ پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شماست.

²⁹Be ye afraid of the sword: for wrath bringeth the punishments of the sword, that ye may know there is a judgment.