¹Moreover Job continued his parable, and said,

¹ به حیات خدای قادر مطلق که حق مرا پایمال کرده و زندگی را به من تلخ نموده است، قسم می‌خوردم

²As God liveth, who hath taken away my judgment; and the Almighty, who hath vexed my soul;

² که تا جان به تن دارم و تا زمانی که خدا به من نَفَس ‌دهد،

³All the while my breath is in me, and the spirit of God is in my nostrils;

³ دهان من هیچ چیز شریرانه‌ای نخواهد گفت و زبانم هرگز دروغ نخواهد گفت.

⁴My lips shall not speak wickedness, nor my tongue utter deceit.

⁴ من هیچ‌گاه حرف شما را تصدیق نمی‌کنم و تا زمانی که بمیرم، ادّعای بی‌گناهی می‌کنم

⁵God forbid that I should justify you: till I die I will not remove mine integrity from me.

⁵ من هرگز از برحق بودن ادّعایم صرف‌نظر نخواهم کرد، وجدان من پاک است.

⁶My righteousness I hold fast, and will not let it go: my heart shall not reproach me so long as I live.

⁶ باشد تا کسانی‌که با من مخالفند و علیه من می‌جنگندند، مانند شریران و خطاکاران جزا ببینند.

⁷Let mine enemy be as the wicked, and he that riseth up against me as the unrighteous.

⁷ اگر خدا شخص بی‌خدا را هلاک کند و به زندگی‌اش خاتمه بدهد، چه امیدی برایش باقی می‌ماند؟

⁸For what is the hope of the hypocrite, though he hath gained, when God taketh away his soul?

⁸ آیا خدا فریادشان را در وقت سختی و مشکلات می‌شنود؟

⁹Will God hear his cry when trouble cometh upon him?

⁹ آنها باید از وجود قادر مطلق لذّت ببرند و در همهٔ اوقات از او کمک بخواهند.

¹⁰Will he delight himself in the Almighty? will he always call upon God?

¹⁰ بگذارید که دربارهٔ قدرت خدا شما را تعلیم دهم، و نقشه‌های قادر مطلق را برایتان توضیح دهم.

¹¹I will teach you by the hand of God: that which is with the Almighty will I not conceal.

¹¹ یقین دارم که خود شما هم تا اندازه‌ای از کارهای او آگاه هستید، پس چرا بیهوده سخن می‌گویید؟ صوفر

¹²Behold, all ye yourselves have seen it; why then are ye thus altogether vain?

¹² این است سرنوشت مردم خطاکار و ظالم، که خدای قادر مطلق برایشان تعیین فرموده است:

¹³This is the portion of a wicked man with God, and the heritage of oppressors, which they shall receive of the Almighty.

¹³ این مردم دارای فرزندان زیادی می‌شوند، امّا آنها یا با شمشیر به قتل می‌رسند و یا از گرسنگی می‌میرند.

¹⁴If his children be multiplied, it is for the sword: and his offspring shall not be satisfied with bread.

¹⁴ کسانی هم که باقی بمانند، در اثر مرض و بلا به زیر خاک می‌روند که حتّی بیوه‌های آنها هم برای آنها گریه و ماتم نمی‌کنند.

¹⁵Those that remain of him shall be buried in death: and his widows shall not weep.

¹⁵ مردم خطاکار هرچند مثل ریگ دریا پول جمع کنند و صندوقهای پُر از لباس داشته باشند،

¹⁶Though he heap up silver as the dust, and prepare raiment as the clay;

¹⁶ امّا عاقبت، اشخاصِ نیک پول آنها را مصرف می‌کنند و لباس ایشان را می‌پوشند.

¹⁷He may prepare it, but the just shall put it on, and the innocent shall divide the silver.

¹⁷ آنها خانه‌هایی می‌سازند که مانند تار عنکبوت و سایبانِ نگهبانان، دوامی ندارد.

¹⁸He buildeth his house as a moth, and as a booth that the keeper maketh.

¹⁸ آنها ثروتمند به بستر می‌روند، امّا وقتی بیدار می‌شوند و چشم باز می‌کنند، می‌بینند که ثروتشان از دست رفته است.

¹⁹The rich man shall lie down, but he shall not be gathered: he openeth his eyes, and he is not.

¹⁹ سیلاب وحشت آنها را فرا می‌گیرد و توفانِ نیستی در شب آنها را با خود می‌برد.

²⁰Terrors take hold on him as waters, a tempest stealeth him away in the night.

²⁰ باد شرقی آنها را به هوا بلند می‌کند و از خانه‌هایشان دور می‌سازد.

²¹The east wind carrieth him away, and he departeth: and as a storm hurleth him out of his place.

²¹ با بی‌رحمی بر آنها که در حال فرار هستند می‌وزد. به‌خاطر مصیبتی که بر سر آنها آمده است، دست می‌زنند و آنها را مسخره می‌کنند.

²²For God shall cast upon him, and not spare: he would fain flee out of his hand.

²² به‌خاطر مصیبتی که بر سر آنها آمده است، دست می‌زنند و آنها را مسخره می‌کنند.

²³Men shall clap their hands at him, and shall hiss him out of his place.