¹But Job answered and said,

¹ اگر غم و اندوهِ مرا در ترازو وزن کنید و مشکلات مرا بسنجید،

²Oh that my grief were throughly weighed, and my calamity laid in the balances together!

² برایتان معلوم می‌شود که از ریگهای دریا هم سنگین‌ترند. از همین سبب است که سخنان من بی‌پرواست.

³For now it would be heavier than the sand of the sea: therefore my words are swallowed up.

³ زیرا خدای قادر مطلق مرا هدف تیرهای خود قرار داده است، و زهر آنها در بدنم پخش شده‌اند و ترس خدا مرا به وحشت انداخته است.

⁴For the arrows of the Almighty are within me, the poison whereof drinketh up my spirit: the terrors of God do set themselves in array against me.

⁴ الاغ اگر علف داشته باشد، عَرعَر نمی‌کند و گاو در وقت خوردن، بانگ نمی‌زند.

⁵Doth the wild ass bray when he hath grass? or loweth the ox over his fodder?

⁵ غذای بی‌نمک مزه‌ای ندارد و همچنین در سفیدهٔ تخم‌مرغ طعمی نیست.

⁶Can that which is unsavoury be eaten without salt? or is there any taste in the white of an egg?

⁶ برای خوردن این‌گونه غذاها اشتها ندارم و از هر چیزی که می‌خورم، حالم به هم می‌خورد.

⁷The things that my soul refused to touch are as my sorrowful meat.

⁷ ای کاش خدا آرزوی مرا برآورده سازد، خواهش مرا قبول فرماید و مرا بکشد و رشتهٔ زندگی مرا قطع کند.

⁸Oh that I might have my request; and that God would grant me the thing that I long for!

⁸ اگر خواهش مرا بپذیرد، با همهٔ دردهایی که دارم، از خوشی ذوق خواهم کرد. من هرگز از احکام خدا نافرمانی نکرده‌ام، زیرا می‌دانم که او مقدّس است.

⁹Even that it would please God to destroy me; that he would let loose his hand, and cut me off!

⁹ چه نیرویی در من باقیمانده است که زنده باشم؟ به چه امیدی به زندگی ادامه بدهم؟

¹⁰Then should I yet have comfort; yea, I would harden myself in sorrow: let him not spare; for I have not concealed the words of the Holy One.

¹⁰ آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدن من از برنز است؟

¹¹What is my strength, that I should hope? and what is mine end, that I should prolong my life?

¹¹ قوّتی برای من باقی نمانده است تا خود را از وضعی که دارم، نجات بدهم و کسی هم نیست که به من کمک کند.

¹²Is my strength the strength of stones? or is my flesh of brass?

¹² کسی‌که به دوست خود رحم و شفقت ندارد، در واقع از قادر مطلق نمی‌ترسد.

¹³Is not my help in me? and is wisdom driven quite from me?

¹³ مثل نهری که در زمستان از یخ و برف پُر است و در تابستان آب آن در اثر حرارت بخار می‌شود و خشک می‌گردد، دوستان من هم قابل اعتماد نیستند.

¹⁴To him that is afflicted pity should be shewed from his friend; but he forsaketh the fear of the Almighty.

¹⁴ کاروانیان برای آب به کنار جوی می‌روند، آن را خشک می‌یابند و در نتیجه از تشنگی هلاک می‌شوند.

¹⁵My brethren have dealt deceitfully as a brook, and as the stream of brooks they pass away;

¹⁵ وقتی کاروانهای تیما و سبا به سراغ آب می‌روند، با دیدن جوی خشک، ناامید می‌شوند.

¹⁶Which are blackish by reason of the ice, and wherein the snow is hid:

¹⁶ شما هم مانند همان جوی هستید، زیرا رنج و مصیبت مرا می‌بینید و از ترس به نزدیک من نمی‌آیید.

¹⁷What time they wax warm, they vanish: when it is hot, they are consumed out of their place.

¹⁷ آیا من از شما چیزی خواسته‌ام، یا گفته‌ام که هدیه‌ای به من بدهید

¹⁸The paths of their way are turned aside; they go to nothing, and perish.

¹⁸ و یا مرا از دست دشمنان و از چنگ ظالمان نجات بدهید؟

¹⁹The troops of Tema looked, the companies of Sheba waited for them.

¹⁹ به من راه چاره را نشان بدهید و بگویید که گناه من چیست، آنگاه خاموش می‌شوم و حرفی نمی‌زنم.

²⁰They were confounded because they had hoped; they came thither, and were ashamed.

²⁰ سخنِ راست، قانع کننده است، امّا ایراد شما بی‌جاست.

²¹For now ye are nothing; ye see my casting down, and are afraid.

²¹ آیا گمان می‌برید که سخنان من بیهوده و مثل بادِ هواست؟ پس چرا به سخنان مأیوس کنندهٔ من جواب می‌دهید؟

²²Did I say, Bring unto me? or, Give a reward for me of your substance?

²² شما حتّی به مال یتیم طمع دارید و از دوستانتان به نفع خود استفاده می‌کنید.

²³Or, Deliver me from the enemy's hand? or, Redeem me from the hand of the mighty?

²³ حال وضع مرا ببینید و بگویید که آیا من دروغ می‌گویم؟

²⁴Teach me, and I will hold my tongue: and cause me to understand wherein I have erred.

²⁴ دیگر بس است و بی‌انصافی نکنید. محکومم نسازید، زیرا گناهی ندارم. آیا فکر می‌کنید که من حقیقت را نمی‌گویم، و خوب و بد را از هم تشخیص نمی‌دهم؟

²⁵How forcible are right words! but what doth your arguing reprove?

²⁵ آیا فکر می‌کنید که من حقیقت را نمی‌گویم، و خوب و بد را از هم تشخیص نمی‌دهم؟

²⁶Do ye imagine to reprove words, and the speeches of one that is desperate, which are as wind?

²⁷Yea, ye overwhelm the fatherless, and ye dig a pit for your friend.

²⁸Now therefore be content, look upon me; for it is evident unto you if I lie.

²⁹Return, I pray you, let it not be iniquity; yea, return again, my righteousness is in it.

³⁰Is there iniquity in my tongue? cannot my taste discern perverse things?