¹Then Job answered and said,

¹ همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

²I know it is so of a truth: but how should man be just with God?

² چه کسی می‌تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست از هزار سؤالی که می‌کند، یکی را هم جواب بدهد.

³If he will contend with him, he cannot answer him one of a thousand.

³ زیرا خدا دانا و تواناست و کسی نمی‌تواند در برابر او مقاومت کند.

⁴He is wise in heart, and mighty in strength: who hath hardened himself against him, and hath prospered?

⁴ بی‌خبر کوهها را منتقل می‌سازد و با خشم و غضب، آنها را واژگون می‌کند.

⁵Which removeth the mountains, and they know not: which overturneth them in his anger.

⁵ زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را به لرزه می‌آورد.

⁶Which shaketh the earth out of her place, and the pillars thereof tremble.

⁶ اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی‌کند و ستارگان در شب نمی‌درخشند.

⁷Which commandeth the sun, and it riseth not; and sealeth up the stars.

⁷ به تنهایی آسمانها را گسترانید و بر امواج دریا خرامید.

⁸Which alone spreadeth out the heavens, and treadeth upon the waves of the sea.

⁸ دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

⁹Which maketh Arcturus, Orion, and Pleiades, and the chambers of the south.

⁹ عقل ما از درک کارهای بزرگ و بی‌شمار او عاجز است.

¹⁰Which doeth great things past finding out; yea, and wonders without number.

¹⁰ از کنار من می‌گذرد و من نمی‌توانم او را ببینم. حرکت می‌کند و من احساس نمی‌کنم.

¹¹Lo, he goeth by me, and I see him not: he passeth on also, but I perceive him not.

¹¹ هرچه را بخواهد می‌برد و کسی نمی‌تواند مانع او شود و بگوید که چه می‌‌کنی؟

¹²Behold, he taketh away, who can hinder him? who will say unto him, What doest thou?

¹² خدا از خشم خود دست نمی‌کشد و دشمنان خود را که به هیولای دریایی کمک کردند، پایمال می‌سازد.

¹³If God will not withdraw his anger, the proud helpers do stoop under him.

¹³ پس من چطور می‌توانم با او بحث کنم؟

¹⁴How much less shall I answer him, and choose out my words to reason with him?

¹⁴ هر چند گناهی ندارم، ولی چیزی نمی‌توانم بگویم؛ جز اینکه از خدایی که داور من است، طلب رحمت کنم.

¹⁵Whom, though I were righteous, yet would I not answer, but I would make supplication to my judge.

¹⁵ حتّی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

¹⁶If I had called, and he had answered me; yet would I not believe that he had hearkened unto my voice.

¹⁶ او تُندباد را می‌فرستد و مرا پراکنده می‌سازد و بدون جهت به زخمهایم می‌افزاید.

¹⁷For he breaketh me with a tempest, and multiplieth my wounds without cause.

¹⁷ مرا نمی‌گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا با تلخی پُر می‌سازد.

¹⁸He will not suffer me to take my breath, but filleth me with bitterness.

¹⁸ با او یارای مقابله ندارم، زیرا قادر و تواناست. اگر به دادگاه شکایت کنم، چه کسی می‌تواند او را احضار کند؟

¹⁹If I speak of strength, lo, he is strong: and if of judgment, who shall set me a time to plead?

¹⁹ اگر بی‌گناه هم باشم، سخنان زبانم مرا محکوم می‌سازد و هر چیزی که بگویم، مرا مجرم می‌کند.

²⁰If I justify myself, mine own mouth shall condemn me: if I say, I am perfect, it shall also prove me perverse.

²⁰ گرچه گناهی ندارم، امّا برای من فرقی نمی‌کند، زیرا از زندگی سیر شده‌ام.

²¹Though I were perfect, yet would I not know my soul: I would despise my life.

²¹ خدا بی‌گناه و گناهکار را یکسان از بین می‌برد.

²²This is one thing, therefore I said it, He destroyeth the perfect and the wicked.

²² وقتی مصیبتی برسد و بی‌گناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می‌خندد.

²³If the scourge slay suddenly, he will laugh at the trial of the innocent.

²³ اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده، چه کسی کرده است؟

²⁴The earth is given into the hand of the wicked: he covereth the faces of the judges thereof; if not, where, and who is he?

²⁴ زندگی من سریعتر از پیک تیزرو می‌گذرد، بدون آن که روی خوشی را ببینم.

²⁵Now my days are swifter than a post: they flee away, they see no good.

²⁵ سالهای عمرم مانند کشتیهای تندرو و همچون عقابی که بر شکار خود فرود می‌آید، به سرعت سپری می‌شوند.

²⁶They are passed away as the swift ships: as the eagle that hasteth to the prey.

²⁶ اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

²⁷If I say, I will forget my complaint, I will leave off my heaviness, and comfort myself:

²⁷ زیرا می‌ترسم که مبادا غم و رنج، دوباره به سراغ من بیایند و می‌دانم که خدا مرا خطاکار می‌شمارد.

²⁸I am afraid of all my sorrows, I know that thou wilt not hold me innocent.

²⁸ پس اگر محکوم می‌شوم، چرا بی‌جهت تلاش کنم؟

²⁹If I be wicked, why then labour I in vain?

²⁹ هیچ شوینده‌ای نمی‌تواند گناهان مرا بشوید.

³⁰If I wash myself with snow water, and make my hands never so clean;

³⁰ تو مرا در گل و لای و کثافت فرو می‌بری تا حتی لباس خودم از من نفرت کند.

³¹Yet shalt thou plunge me in the ditch, and mine own clothes shall abhor me.

³¹ تو مانند من، انسانی فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به دادگاه بروم.

³²For he is not a man, as I am, that I should answer him, and we should come together in judgment.

³² کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

³³Neither is there any daysman betwixt us, that might lay his hand upon us both.

³³ اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیاندازد، آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم، امّا متأسفانه این‌طور نیست.

³⁴Let him take his rod away from me, and let not his fear terrify me:

³⁴ آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم، امّا متأسفانه این‌طور نیست.

³⁵Then would I speak, and not fear him; but it is not so with me.