¹O give thanks unto the LORD, for he is good: for his mercy endureth for ever.

¹ خداوند را سپاس بگویید، زیرا که نیكوست و محبّت او پایدار و ابدی است.

²Let the redeemed of the LORD say so, whom he hath redeemed from the hand of the enemy;

² آنانی که به وسیلهٔ خداوند نجات یافته‌اند بگویند، که خداوند آنان را از دست دشمنانشان رهایی داده است

³And gathered them out of the lands, from the east, and from the west, from the north, and from the south.

³ و آنان را از شرق و غرب، از شمال و جنوب، از سرزمینهای بیگانه بازگردانیده است.

⁴They wandered in the wilderness in a solitary way; they found no city to dwell in.

⁴ بعضی‌ها در بیابان آواره و سرگردان بودند و شهری نداشتند تا در آن سکونت نمایند.

⁵Hungry and thirsty, their soul fainted in them.

⁵ گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لبشان رسیده بود.

⁶Then they cried unto the LORD in their trouble, and he delivered them out of their distresses.

⁶ در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند، و او آنها را از پریشانی نجات داد.

⁷And he led them forth by the right way, that they might go to a city of habitation.

⁷ سپس آنها را از راهی مستقیم به شهری هدایت کرد که بتوانند در آن ساکن گردند.

⁸Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!

⁸ آنها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داد شکرگزار باشند.

⁹For he satisfieth the longing soul, and filleth the hungry soul with goodness.

⁹ او تشنگان را سیراب می‌کند و گرسنگان را با خوراکهای نیکو سیر می‌گرداند.

¹⁰Such as sit in darkness and in the shadow of death, being bound in affliction and iron;

¹⁰ برخی در تاریکی و ظلمت، در زندان، در غُل و زنجیر به سر می‌برند.

¹¹Because they rebelled against the words of God, and contemned the counsel of the most High:

¹¹ زیرا از کلام خدا سرپیچی کردند و احکام خدای قادر متعال را بجا نیاوردند.

¹²Therefore he brought down their heart with labour; they fell down, and there was none to help.

¹² زیر بار کار و زحمت، پشت آنها خم شده، از پای افتاده بودند و کسی به کمكشان نرسید.

¹³Then they cried unto the LORD in their trouble, and he saved them out of their distresses.

¹³ در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند و او آنها را از پریشانی نجات داد.

¹⁴He brought them out of darkness and the shadow of death, and brake their bands in sunder.

¹⁴ آنان را از تاریکی و ظلمت بیرون آورد و از غُل و زنجیر اسارت آزاد کرد.

¹⁵Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!

¹⁵ آنها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داد شکرگزار باشند.

¹⁶For he hath broken the gates of brass, and cut the bars of iron in sunder.

¹⁶ زیرا او دروازه‌های برنزی و میله‏های آهنین را درهم شکسته است.

¹⁷Fools because of their transgression, and because of their iniquities, are afflicted.

¹⁷ بعضی به‌خاطر روش گناه‌آلود خود رنج می‌کشیدند و به سبب شرارتهای خویش در عذاب بودند.

¹⁸Their soul abhorreth all manner of meat; and they draw near unto the gates of death.

¹⁸ اشتهای خود را از دست داده و پایشان به لب گور رسیده بود.

¹⁹Then they cry unto the LORD in their trouble, and he saveth them out of their distresses.

¹⁹ در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند و او آنها را از پریشانی نجات داد.

²⁰He sent his word, and healed them, and delivered them from their destructions.

²⁰ او با کلامش آنها را شفا داده از مرگ رهانید.

²¹Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!

²¹ پس آنها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدارش و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده شکر کنند.

²²And let them sacrifice the sacrifices of thanksgiving, and declare his works with rejoicing.

²² برایش قربانی تشکّر تقدیم کنند و با سرودهای شاد، کارهای او را بیان نمایند!

²³They that go down to the sea in ships, that do business in great waters;

²³ بعضی با کشتی به دریا رفته، به تجارت مشغول شدند.

²⁴These see the works of the LORD, and his wonders in the deep.

²⁴ آنها کارهای خداوند و کارهای عجیب او را در عمق دریاها مشاهده کردند.

²⁵For he commandeth, and raiseth the stormy wind, which lifteth up the waves thereof.

²⁵ به فرمان او بادی شدید برخاست و امواج دریا را متلاطم ساخت.

²⁶They mount up to the heaven, they go down again to the depths: their soul is melted because of trouble.

²⁶ کشتی‌ها گاهی به هوا پرتاب می‌شدند و گاهی به اعماق آب فرو می‌رفتند و سرنشینان آنها از ترس، نیمه‌جان شده بودند.

²⁷They reel to and fro, and stagger like a drunken man, and are at their wit's end.

²⁷ مانند مستان تلو‌تلو می‌خوردند و عقل خود را از دست داده بودند.

²⁸Then they cry unto the LORD in their trouble, and he bringeth them out of their distresses.

²⁸ در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند و او آنها را از پریشانی نجات داد.

²⁹He maketh the storm a calm, so that the waves thereof are still.

²⁹ توفان را آرام کرد و امواج دریا ساکت شد.

³⁰Then are they glad because they be quiet; so he bringeth them unto their desired haven.

³⁰ آنها از آرامی خوشحال شدند و خداوند آنها را به بندر مقصود رسانید.

³¹Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!

³¹ آنها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدار و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده، شکر کنند.

³²Let them exalt him also in the congregation of the people, and praise him in the assembly of the elders.

³² عظمت و جلال او را در میان مردم بیان کنند و او را در حضور رهبران ستایش نمایند.

³³He turneth rivers into a wilderness, and the watersprings into dry ground;

³³ خداوند رودخانه‌ها را به بیابان تبدیل می‌کند و چشمه‌های آب را خشک می‌سازد.

³⁴A fruitful land into barrenness, for the wickedness of them that dwell therein.

³⁴ زمینهای حاصلخیز را به‌خاطر ساکنان شریر آن به شوره‌زار مبدّل می‌نماید.

³⁵He turneth the wilderness into a standing water, and dry ground into watersprings.

³⁵ بیابانها را به برکه‌های آب، و زمینهای خشک را به چشمه‌سار تبدیل می‌کند.

³⁶And there he maketh the hungry to dwell, that they may prepare a city for habitation;

³⁶ مردمان گرسنه را در آنجا ساکن می‌سازد تا برای خود شهری بسازند.

³⁷And sow the fields, and plant vineyards, which may yield fruits of increase.

³⁷ در آنجا به زراعت می‌پردازند و تاکستان غرس می‌کنند و حاصل آن را برمی‌چینند.

³⁸He blesseth them also, so that they are multiplied greatly; and suffereth not their cattle to decrease.

³⁸ قوم خود را برکت داد و فرزندان آنان را بسیار ساخت و نگذاشت که گلّه‏ها و رمه‏های ایشان کم شوند.

³⁹Again, they are minished and brought low through oppression, affliction, and sorrow.

³⁹ چون قوم خدا، توسط ظلم و ستم دشمنان شکست می‌خوردند و به آنها توهین می‌شد،

⁴⁰He poureth contempt upon princes, and causeth them to wander in the wilderness, where there is no way.

⁴⁰ خداوند رهبران ظالم را خوار و ذلیل و در ویرانه‏ها آواره ساخت.

⁴¹Yet setteth he the poor on high from affliction, and maketh him families like a flock.

⁴¹ امّا نیازمندان را از رنج رهانید و تعداد خانواده‌هایشان را مانند گلّه‏ها زیاد کرد.

⁴²The righteous shall see it, and rejoice: and all iniquity shall stop her mouth.

⁴² مردمان نیك، اینها را می‌بینند و خوشحال می‌شوند، امّا شریران خاموش می‌گردند. خردمندان به اینها دقّت کنند و محبّت پایدار خداوند را به یاد داشته باشند.

⁴³Whoso is wise, and will observe these things, even they shall understand the lovingkindness of the LORD.

⁴³ خردمندان به اینها دقّت کنند و محبّت پایدار خداوند را به یاد داشته باشند.