¹Keep not thou silence, O God: hold not thy peace, and be not still, O God.

¹ خدایا، خاموش مباش، و آرام و ساکت منشین،

²For, lo, thine enemies make a tumult: and they that hate thee have lifted up the head.

² زیرا دشمنان تو دست به شورش زده‌اند، و کسانی‌که از تو نفرت دارند، مغرور و سرکش شده‌اند.

³They have taken crafty counsel against thy people, and consulted against thy hidden ones.

³ مخفیانه برضد قوم تو نقشه می‌کشند، و برای آنهایی که به تو پناه آورده‌اند، دسیسه می‌چینند.

⁴They have said, Come, and let us cut them off from being a nation; that the name of Israel may be no more in remembrance.

⁴ می‌گویند: «بیایید آنها را از بین ببریم تا نام اسرائیل از صفحهٔ روزگار محو گردد.»

⁵For they have consulted together with one consent: they are confederate against thee:

⁵ آنها همه همدست شده‌اند و برضد تو توطئه کرده و با هم پیمان بسته‌اند.

⁶The tabernacles of Edom, and the Ishmaelites; of Moab, and the Hagarenes;

⁶ اینها اَدومیان، اسماعیلیان، موآبیان، هاجریان،

⁷Gebal, and Ammon, and Amalek; the Philistines with the inhabitants of Tyre;

⁷ مردم جَبال، عمونیان، عمالیقیان، فلسطینیان و ساکنان صور هستند.

⁸Assur also is joined with them: they have holpen the children of Lot. Selah.

⁸ مردم آشور نیز با آنها متّحد گشته، بازوی قدرتمندی برای عمونیان و موآبیان که از نسل لوط هستند شده‌اند.

⁹Do unto them as unto the Midianites; as to Sisera, as to Jabin, at the brook of Kison:

⁹ همان کاری را که با مدیان کردی، با این مردم هم بکن و همان بلایی را که بر سر سیسرا و یابین در وادی قیشون آوردی، بر سر اینها نیز بیاور.

¹⁰Which perished at Endor: they became as dung for the earth.

¹⁰ تو آنها را در عین‌دور هلاک کردی و اجسادشان در روی خاک پوسید.

¹¹Make their nobles like Oreb, and like Zeeb: yea, all their princes as Zebah, and as Zalmunna:

¹¹ رهبران آنها را به سرنوشت غراب و ذِئِب گرفتار کن و حاکمان آنها را مانند ذِبح و صَلمُناع سرکوب بساز،

¹²Who said, Let us take to ourselves the houses of God in possession.

¹² زیرا که گفتند: «سرزمینی را که متعلّق به خداست برای خودمان تسخیر می‌کنیم.»

¹³O my God, make them like a wheel; as the stubble before the wind.

¹³ خدایا، آنها را مانند غبار پراکنده کن و مانند کاه بر باد ده.

¹⁴As the fire burneth a wood, and as the flame setteth the mountains on fire;

¹⁴ همچون آتش که جنگل را می‌سوزاند و مانند شعله‌ای که کوهها را به آتش می‌کشد،

¹⁵So persecute them with thy tempest, and make them afraid with thy storm.

¹⁵ آنها را با تُندبادِ خشم خود بران، و با توفان غضبت آشفته و پریشان گردان.

¹⁶Fill their faces with shame; that they may seek thy name, O LORD.

¹⁶ خداوندا، چهرهٔ آنها را شرمنده گردان تا به قدرت تو پی ببرند.

¹⁷Let them be confounded and troubled for ever; yea, let them be put to shame, and perish:

¹⁷ برای همیشه رسوا و پریشان گردند و در خواری و ذلّت هلاک شوند و بدانند که تو خداوند یکتا و یگانه، و حکمفرمای مطلق کاینات هستی.

¹⁸That men may know that thou, whose name alone is JEHOVAH, art the most high over all the earth.

¹⁸ و بدانند که تو خداوند یکتا و یگانه، و حکمفرمای مطلق کاینات هستی.