¹O lord God of my salvation, I have cried day and night before thee:

¹ ای خداوند، خدای من، ای نجات‌دهندهٔ من، تمام روز نزد تو دعا می‌کنم و شب هنگام به درگاهت ناله می‌کنم.

²Let my prayer come before thee: incline thine ear unto my cry;

² دعای مرا بشنو و به نالهٔ من توجّه نما.

³For my soul is full of troubles: and my life draweth nigh unto the grave.

³ مشکلات زیادی بر من هجوم آورده و جانم را به لب رسانده‌اند.

⁴I am counted with them that go down into the pit: I am as a man that hath no strength:

⁴ تمامی قوتّم از بین رفته و مانند کسانی شده‌ام که در انتظار مرگ هستند.

⁵Free among the dead, like the slain that lie in the grave, whom thou rememberest no more: and they are cut off from thy hand.

⁵ مانند مردگان، فراموش شده‌ام و مانند یکی از کشته شدگانی هستم که در قبر گذاشته باشند؛ کسانی‌که ایشان را فراموش کرده‌ای و از الطاف تو محرومند.

⁶Thou hast laid me in the lowest pit, in darkness, in the deeps.

⁶ مرا در ته گور و در تاریکی مطلق رها کردی.

⁷Thy wrath lieth hard upon me, and thou hast afflicted me with all thy waves. Selah.

⁷ خشم تو بر من قرار گرفته و امواج غضب تو مرا احاطه کرده‌اند.

⁸Thou hast put away mine acquaintance far from me; thou hast made me an abomination unto them: I am shut up, and I cannot come forth.

⁸ آشنایانم را از من جدا کردی و مرا مورد تنفّر آنان قرار داده‌ای. آن‌چنان گرفتار شده‌ام که راه گریزی ندارم.

⁹Mine eye mourneth by reason of affliction: LORD, I have called daily upon thee, I have stretched out my hands unto thee.

⁹ چشمانم از غصّه تار گردیده‌اند. خداوندا، هر روز نزد تو دعا می‌کنم و دست نیاز به درگاه تو بلند می‌کنم.

¹⁰Wilt thou shew wonders to the dead? shall the dead arise and praise thee? Selah.

¹⁰ آیا برای مردگان معجزه می‌کنی؟ آیا مردگان برخاسته، تو را ستایش خواهند نمود؟

¹¹Shall thy lovingkindness be declared in the grave? or thy faithfulness in destruction?

¹¹ آیا در قبر گفت‌وگویی از محبّت پایدار و وفاداری تو هست؟

¹²Shall thy wonders be known in the dark? and thy righteousness in the land of forgetfulness?

¹² آیا معجزات تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ و یا نیكویی تو در دیار خاموش بیان می‌گردد؟

¹³But unto thee have I cried, O LORD; and in the morning shall my prayer prevent thee.

¹³ خداوندا، هر روز صبح به درگاه تو دعا می‌کنم و از پیشگاه تو یاری می‌طلبم.

¹⁴LORD, why castest thou off my soul? why hidest thou thy face from me?

¹⁴ خداوندا، چرا مرا از خود می‌رانی؟ چرا روی خود را از من پنهان می‌کنی؟

¹⁵I am afflicted and ready to die from my youth up: while I suffer thy terrors I am distracted.

¹⁵ از زمان کودکی خود رنج کشیده و به مرگ نزدیک شده‌ام، از ترس تنبیه تو در عذاب هستم.

¹⁶Thy fierce wrath goeth over me; thy terrors have cut me off.

¹⁶ آتش خشم تو مرا از پا انداخته است و از ترس حملات تو نابود گردیده‌ام.

¹⁷They came round about me daily like water; they compassed me about together.

¹⁷ آنها مانند توفان هر روز مرا از هر طرف احاطه کرده‌اند. تو حتّی دوستان نزدیک مرا از من جدا کرده و تاریکی را مونس من ساخته‌ای.

¹⁸Lover and friend hast thou put far from me, and mine acquaintance into darkness.

¹⁸ تو حتّی دوستان نزدیک مرا از من جدا کرده و تاریکی را مونس من ساخته‌ای.