¹Now upon the first day of the week, very early in the morning, they came unto the sepulchre, bringing the spices which they had prepared, and certain others with them.

¹Tani ditën e parë të javës, shumë herët në mëngjes, ato me gra të tjera shkuan te varri, duke sjellë erërat e mira që kishin përgatitur.

²And they found the stone rolled away from the sepulchre.

²Dhe gjetën që guri ishte rrokullisur nga varri.

³And they entered in, and found not the body of the Lord Jesus.

³Por, kur hynë, nuk e gjetën trupin e Zotit Jezus.

⁴And it came to pass, as they were much perplexed thereabout, behold, two men stood by them in shining garments:

⁴Dhe, ndërsa ishin shumë të hutuara nga kjo, ja, iu paraqitën atyre dy burra të veshur me rroba të ndritshme.

⁵And as they were afraid, and bowed down their faces to the earth, they said unto them, Why seek ye the living among the dead?

⁵Dhe, mbasi ato, të tmerruara, e mbanin fytyrën të përkulur për dhe, ata u thanë: ''Pse e kërkoni të gjallin midis të vdekurve?

⁶He is not here, but is risen: remember how he spake unto you when he was yet in Galilee,

⁶Ai nuk ështe këtu, por është ringjallur; kujtohuni si ju foli, kur ishte ende në Galile,

⁷Saying, The Son of man must be delivered into the hands of sinful men, and be crucified, and the third day rise again.

⁷duke thënë se Biri i njeriut duhej të dorëzohej në duar të njerëzve mëkatarë, duhej kryqëzuar dhe do të ringjallej ditën e tretë''.

⁸And they remembered his words,

⁸Dhe ato kujtonin fjalët e tij.

⁹And returned from the sepulchre, and told all these things unto the eleven, and to all the rest.

⁹kur u kthyen nga varri, ato ua treguan të gjitha këto gjëra të njëmbëdhjetëve dhe gjithë të tjerëve.

¹⁰It was Mary Magdalene and Joanna, and Mary the mother of James, and other women that were with them, which told these things unto the apostles.

¹⁰Ato që u treguan apostujve këto gjëra ishin Maria Magdalena, Joana, Maria, nëna e Jakobit dhe gratë e tjera që ishin me to.

¹¹And their words seemed to them as idle tales, and they believed them not.

¹¹Por këto fjalë atyrë iu dukën si dokrra; dhe ata nuk u besuan atyre.

¹²Then arose Peter, and ran unto the sepulchre; and stooping down, he beheld the linen clothes laid by themselves, and departed, wondering in himself at that which was come to pass.

¹²Megjithatë Pjetri u çua, vrapoi te varri, u përkul dhe nuk pa tjetër përveç çarçafëve që dergjeshin vetëm; pastaj u largua, i mrekulluar me veten e tij për sa kishte ndodhur.

¹³And, behold, two of them went that same day to a village called Emmaus, which was from Jerusalem about threescore furlongs.

¹³Po ate ditë, dy nga ata po shkonin drejt një fshati, me emër Emaus, gjashtëdhjetë stade larg Jeruzalemit.

¹⁴And they talked together of all these things which had happened.

¹⁴Dhe ata po bisedonin midis tyre për të gjitha ato që kishin ndodhur.

¹⁵And it came to pass, that, while they communed together and reasoned, Jesus himself drew near, and went with them.

¹⁵Dhe ndodhi që, ndërsa po flisnin dhe bisedonin bashkë, vetë Jezusi u afrua dhe nisi të ecë me ta.

¹⁶But their eyes were holden that they should not know him.

¹⁶Por sytë e tyre ishin të penguar kështu që të mos e njihnin.

¹⁷And he said unto them, What manner of communications are these that ye have one to another, as ye walk, and are sad?

¹⁷Dhe ai u tha atyre: ''Ç'janë këto biseda që bëni me njëri-tjetrin udhës? Dhe pse jeni të trishtuar?''.

¹⁸And the one of them, whose name was Cleopas, answering said unto him, Art thou only a stranger in Jerusalem, and hast not known the things which are come to pass there in these days?

¹⁸Dhe një nga ata, i me emër Kleopa, duke u përgjigjur tha: ''Je ti i vetmi i huaj në Jeruzalem, që nuk i di gjërat që kanë ndodhur këtu në këto ditë?''.

¹⁹And he said unto them, What things? And they said unto him, Concerning Jesus of Nazareth, which was a prophet mighty in deed and word before God and all the people:

¹⁹Dhe ai u tha atyre: ''Cilat?''. Ata i thanë: ''Çështjen e Jezusit nga Nazareti, që ishte një profet i fuqishëm në vepra dhe në fjalë përpara Perëndisë dhe përpara gjithë popullit.

²⁰And how the chief priests and our rulers delivered him to be condemned to death, and have crucified him.

²⁰Dhe se si krerët e priftërinjve dhe kryetarët tanë e kanë dorëzuar për ta dënuar me vdekje dhe e kanë kryqëzuar.

²¹But we trusted that it had been he which should have redeemed Israel: and beside all this, to day is the third day since these things were done.

²¹Por ne kishim shpresë se ai do të ishte ky që do ta çlironte Izraelin; por, megjithkëtë, sot është e treta ditë që kur ndodhën këto gjëra.

²²Yea, and certain women also of our company made us astonished, which were early at the sepulchre;

²²Por edhe disa gra në mes nesh na kanë çuditur, sepse, kur shkuan herët në mëngjes te varri,

²³And when they found not his body, they came, saying, that they had also seen a vision of angels, which said that he was alive.

²³dhe nuk e gjetën trupin e tij, u kthyen duke thënë se kishin parë nië vegim engjëjsh, të cilët thonë se ai jeton.

²⁴And certain of them which were with us went to the sepulchre, and found it even so as the women had said: but him they saw not.

²⁴Dhe disa nga tanët shkuan te varri dhe e gjetën ashtu si kishin treguar gratë, por atë nuk e panë''.

²⁵Then he said unto them, O fools, and slow of heart to believe all that the prophets have spoken:

²⁵Atëherë ai u tha atyre: ''O budallenj dhe zemërngathët për të besuar gjithçka që kanë thënë profetët!

²⁶Ought not Christ to have suffered these things, and to enter into his glory?

²⁶Por a nuk duhej që Krishti të vuajë gjëra të tilla që të hyjë kështu në lavdinë e tij?''.

²⁷And beginning at Moses and all the prophets, he expounded unto them in all the scriptures the things concerning himself.

²⁷Dhe, duke zënë fill nga Moisiu dhe nga gjithë profetët, ai u shpjegoi atyre në të gjitha Shkrimet gjërat që i takonin atij.

²⁸And they drew nigh unto the village, whither they went: and he made as though he would have gone further.

²⁸Kur iu afruan fshatit për ku ishin drejtuar, ai bëri sikur do të vazhdonte më tutje.

²⁹But they constrained him, saying, Abide with us: for it is toward evening, and the day is far spent. And he went in to tarry with them.

²⁹Por ata e detyruan duke thënë: ''Rri me ne, sepse po ngryset dhe dita po mbaron''. Edhe ai hyri që të rrijë me ta.

³⁰And it came to pass, as he sat at meat with them, he took bread, and blessed it, and brake, and gave to them.

³⁰Dhe, siç ishte në tryezë me ta, mori bukën, e bekoi dhe, si e theu, ua ndau atyre.

³¹And their eyes were opened, and they knew him; and he vanished out of their sight.

³¹Atëherë atyre iu çelën sytë dhe e njohën, por ai u zhduk prej syve të tyre.

³²And they said one to another, Did not our heart burn within us, while he talked with us by the way, and while he opened to us the scriptures?

³²Dhe ata i thanë njeri tjetrit: ''Po a nuk na digjej zemra përbrenda, kur ai na fliste udhës dhe na hapte Shkrimet?''.

³³And they rose up the same hour, and returned to Jerusalem, and found the eleven gathered together, and them that were with them,

³³Në po atë çast u ngritën dhe u kthyen në Jeruzalem, ku e gjetën të njëmbëdhjetët dhe ata që ishin mbledhur bashkë me ta.

³⁴Saying, The Lord is risen indeed, and hath appeared to Simon.

³⁴Ata thoshnin: ''Zoti u ringjall me të vërtetë dhe iu shfaq Simonit''.

³⁵And they told what things were done in the way, and how he was known of them in breaking of bread.

³⁵Ata atëherë treguan ç'u kishte ndodhur rrugës dhe si e kishin njohur në ndarjen e bukës.

³⁶And as they thus spake, Jesus himself stood in the midst of them, and saith unto them, Peace be unto you.

³⁶Dhe, ndërsa ata po bisedonin për këto gjëra, vetë Jezusi u shfaq në mes tyre dhe u tha atyre: "Paqja me ju!''.

³⁷But they were terrified and affrighted, and supposed that they had seen a spirit.

³⁷Por ata, të tmerruar dhe gjithë frikë, mendonin se po shihnin një frymë.

³⁸And he said unto them, Why are ye troubled? and why do thoughts arise in your hearts?

³⁸Atëherë ai u tha atyre: ''Pse jeni shqetësuar Dhe pse në zemrat tuaja po lindin dyshime?

³⁹Behold my hands and my feet, that it is I myself: handle me, and see; for a spirit hath not flesh and bones, as ye see me have.

³⁹Shikoni duart e mia dhe këmbët e mia, sepse unë jam. Më prekni dhe shikoni, sepse një frymë nuk ka mish e eshtra, si po shihni se unë kam!''.

⁴⁰And when he had thus spoken, he shewed them his hands and his feet.

⁴⁰Dhe, si i tha këtë, u tregoj atyre duart dhe këmbët.

⁴¹And while they yet believed not for joy, and wondered, he said unto them, Have ye here any meat?

⁴¹Por, duke qenë se ende nuk besonin prej gëzimit dhe ishin të çuditur, ai u tha atyre: ''A keni këtu diçka për të ngrënë?''.

⁴²And they gave him a piece of a broiled fish, and of an honeycomb.

⁴²Dhe ata i dhanë një pjesë peshku të pjekur dhe një huall mjalti.

⁴³And he took it, and did eat before them.

⁴³Dhe ai i mori dhe hëngri para tyre.

⁴⁴And he said unto them, These are the words which I spake unto you, while I was yet with you, that all things must be fulfilled, which were written in the law of Moses, and in the prophets, and in the psalms, concerning me.

⁴⁴Pastaj u tha atyre: ''Këto janë fjalët që unë ju thoja kur isha ende me ju: se duhet të përmbushen të gjitha gjërat që janë shkruar lidhur me mua në ligjin e Moisiut, në profetët dhe në psalmet''.

⁴⁵Then opened he their understanding, that they might understand the scriptures,

⁴⁵Atëherë ua hapi mendjen, që të kuptonin Shkrimet,

⁴⁶And said unto them, Thus it is written, and thus it behoved Christ to suffer, and to rise from the dead the third day:

⁴⁶dhe u tha atyre: ''Kështu është shkruar dhe kështu ishte e nevojshme që Krishti të vuante dhe të ngjallej së vdekuri ditën e tretë,

⁴⁷And that repentance and remission of sins should be preached in his name among all nations, beginning at Jerusalem.

⁴⁷dhe që në emër të tij të predikohet pendimi dhe falja e mëkateve ndër të gjithë popujt, duke filluar nga Jeruzalemi.

⁴⁸And ye are witnesses of these things.

⁴⁸Dhe ju jeni dëshmitarët e këtyre gjërave.

⁴⁹And, behold, I send the promise of my Father upon you: but tarry ye in the city of Jerusalem, until ye be endued with power from on high.

⁴⁹Dhe ja, unë po dërgoj mbi ju premtimin e Atit tim, por ju qëndroni në qytetin e Jeruzalemit deri sa të visheni me pushtet nga lart''.

⁵⁰And he led them out as far as to Bethany, and he lifted up his hands, and blessed them.

⁵⁰Pastaj iu priu jashtë deri në Betani dhe, si i ngriti lart duart, i bekoi.

⁵¹And it came to pass, while he blessed them, he was parted from them, and carried up into heaven.

⁵¹Dhe ndodhi që, ndërsa ai po i bekonte, u nda prej tyre dhe e morën lart në qiell.

⁵²And they worshipped him, and returned to Jerusalem with great joy:

⁵²Dhe ata, pasi e adhuruan, u kthyen në Jeruzalem me gëzim të madh.

⁵³And were continually in the temple, praising and blessing God. Amen.

⁵³Dhe rrinin vazhdimisht në tempull duke lavdëruar dhe bekuar Perëndinë. Amen!