¹Now I say, That the heir, as long as he is a child, differeth nothing from a servant, though he be lord of all;

¹АММО мегӯям: ворис, то даме ки кӯдак аст, аз ғулом ҳеҷ фарқ надорад, гарчанде ки огои ҳама аст:

²But is under tutors and governors until the time appointed of the father.

²Балки зери дасти васиён ва амалдорон аст, то мӯҳлате ки падараш муайян намудааст.

³Even so we, when we were children, were in bondage under the elements of the world:

³Хамчунин мо, то даме ки кӯдак будем, ғуломи аносири ҷаҳон будем;

⁴But when the fulness of the time was come, God sent forth his Son, made of a woman, made under the law,

⁴Вале ҳамин ки пуррагии замон даррасид, Худо Писари Худро фиристод,ки Ӯ аз зан таваллуд ёфта, зери дасти шариат буд,

⁵To redeem them that were under the law, that we might receive the adoption of sons.

⁵То барои онҳое ки зери дасти шариат буданд, фидия диҳад, то ки мо ба писарй қабул шавем.

⁶And because ye are sons, God hath sent forth the Spirit of his Son into your hearts, crying, Abba, Father.

⁶Ва азбаски шумо писар ҳастед, Худо ба дилҳои шумо Рӯҳи Писари Худро фиристодааст, ки нидо мекунад: "Эй Або, эй Падар!"

⁷Wherefore thou art no more a servant, but a son; and if a son, then an heir of God through Christ.

⁷Бинобар ин ту дигар ғулом нестӣ, балки писарӣ; ва агар писар бошӣ, вориси Худо низ ба василаи Масеҳ ҳастӣ.

⁸Howbeit then, when ye knew not God, ye did service unto them which by nature are no gods.

⁸Лекин дар он замон, ки Худоро намешинохтед, шумо онҳоеро ибодат мекардед, ки аслан худо набуданд;

⁹But now, after that ye have known God, or rather are known of God, how turn ye again to the weak and beggarly elements, whereunto ye desire again to be in bondage?

⁹Аммо алҳол, ки Худоро мешиносед ва, илова бар он, Худо шуморо мешиносад, чӣ гуна аз нав сӯи он аносири заифу фақир баргашта, худро боз ба онҳо ғулом кардан мехоҳед?

¹⁰Ye observe days, and months, and times, and years.

¹⁰Рӯзҳо, моҳҳо, фаслҳо ва солҳоро риоя мекунед.

¹¹I am afraid of you, lest I have bestowed upon you labour in vain.

¹¹Аз шумо хавотир дорам, ки мабодо дар миёни шумо беҳуда меҳнат карда бошам.

¹²Brethren, I beseech you, be as I am; for I am as ye are: ye have not injured me at all.

¹²Эй бародарон, аз шумо хоҳишмандам, ки мисли ман бошед, чунки ман ҳам мисли шумо ҳастам; шумо маро ҳеҷ озор надодаед:

¹³Ye know how through infirmity of the flesh I preached the gospel unto you at the first.

¹³Шумо медонед, ки ман дар заъфи ҷисм ба шумо дафъаи аввал башорат додам;

¹⁴And my temptation which was in my flesh ye despised not, nor rejected; but received me as an angel of God, even as Christ Jesus.

¹⁴Ва шумо аз озмогапи ман, ки дар ҷисми ман аст, нафрат накардед ва кароҳат надопттед, балки маро мисли фариштаи Худо, мисли Исои Масеҳ пазирой намудед.

¹⁵Where is then the blessedness ye spake of? for I bear you record, that, if it had been possible, ye would have plucked out your own eyes, and have given them to me.

¹⁵Пас куҷост он саодати шумо? Зеро ба шумо гувоҳй медиҳам, ки агар имконпазир мебуд, чашмони худро канда гирифта, ба ман медодед.

¹⁶Am I therefore become your enemy, because I tell you the truth?

¹⁶Пас, наход ки ба шумо рости гапро гуфта, душмани шумо шуда бошам?

¹⁷They zealously affect you, but not well; yea, they would exclude you, that ye might affect them.

¹⁷Онҳо барои шумо ба некӣ ғайрат намекунанд, балки шуморо ҷудо кардан меҳоҳанд,то ки шумо барои онҳо ғайрат кунед.

¹⁸But it is good to be zealously affected always in a good thing, and not only when I am present with you.

¹⁸Дар кори хайр ҳамеша ғайрат кардан хуб аст, на танҳо вақте ки ман назди шумо бошам.

¹⁹My little children, of whom I travail in birth again until Christ be formed in you,

¹⁹Эй фарзандони ман, ки барои таваллудатон ман аз нав азоб мекашам, то даме ки дар шумо Масеҳ сурат бандад!

²⁰I desire to be present with you now, and to change my voice; for I stand in doubt of you.

²⁰Хоҳиш доштам, ки ҳоло назди шумо бошам ва овози худро тағьир диҳам, зеро ки дар хусуси шумо дар ҳайрат мондаам.

²¹Tell me, ye that desire to be under the law, do ye not hear the law?

²¹Шумо, ки мехоҳед зери дасти шариат бошед, ба ман бигӯед, ки магар шумо ба шариат гӯш намеандозец?

²²For it is written, that Abraham had two sons, the one by a bondmaid, the other by a freewoman.

²²Зеро ки навишта шудааст: "Иброҳим ду писар дошт, яке аз каниз ва дигаре аз зани озод".

²³But he who was of the bondwoman was born after the flesh; but he of the freewoman was by promise.

²³Лекин он ки аз каниз буд, ба ҳасби ҷисм таваллуд ёфтааст, ва он ки аз зани озод буд, - ба ҳасби ваъда.

²⁴Which things are an allegory: for these are the two covenants; the one from the mount Sinai, which gendereth to bondage, which is Agar.

²⁴Ин кинояомез аст, зеро ки ин ду аҳд аст: яке аз кӯҳи Сино, ки барои ғуломӣ мезояд, ва ин Ҳоҷар аст,

²⁵For this Agar is mount Sinai in Arabia, and answereth to Jerusalem which now is, and is in bondage with her children.

²⁵Зеро ки Ҳоҷар кӯҳи Сино дар Арабистон аст ва ба Ерусалими ҳозира мувофиқ меояд, зеро ки он бо фарзандони худ дар ғуломӣ мебошад;

²⁶But Jerusalem which is above is free, which is the mother of us all.

²⁶Аммо Ерусалими арши аъло озод аст, ки он модари ҳамаи мост;

²⁷For it is written, Rejoice, thou barren that bearest not; break forth and cry, thou that travailest not: for the desolate hath many more children than she which hath an husband.

²⁷Зеро ки навишта шудааст: "Шод бош, эй нозой, ки назоидаӣ; хурсандӣ ва нидо бикун, ки дарди зоиш накашидаӣ; зеро фарзандони зане ки партофта шудааст, назар ба шавҳардор зиёдтаранд".

²⁸Now we, brethren, as Isaac was, are the children of promise.

²⁸Вале мо, эй бародарон, мисли Исҳоқ, фарзандони ваъда ҳастем.

²⁹But as then he that was born after the flesh persecuted him that was born after the Spirit, even so it is now.

²⁹Аммо чӣ тавре ки он вақт ба ҳасби ҷисм таваллудьёфта ба ҳасби Рӯҳ таваллудьёфтаро пеш мекард, алҳол низ ҳамон тавр аст.

³⁰Nevertheless what saith the scripture? Cast out the bondwoman and her son: for the son of the bondwoman shall not be heir with the son of the freewoman.

³⁰Аммо Навиштаҳо чӣ мегӯяд? "Каниз ва писари ӯро пеш кун, зеро писари каниз бо писари зани озод мерос нахохад гирифт".

³¹So then, brethren, we are not children of the bondwoman, but of the free.

³¹Хуллас, эй бародарон, мо фарзандони каниз нестем, балки фарзандони зани озодем.