¹For the law having a shadow of good things to come, and not the very image of the things, can never with those sacrifices which they offered year by year continually make the comers thereunto perfect.

¹ЗЕРО шариате ки сояи некиҳои оянда аст ва воқеияти онҳо нест, ҳаргиз наметавонад ба воситаи айни ҳамон қурбониҳое ки ҳамеша, сол ба сол тақдим карда мешаванд, такдимкунандагонро комил гардонад.

²For then would they not have ceased to be offered? because that the worshippers once purged should have had no more conscience of sins.

²Вагар на, ба тақдим кардани онҳо ҳотима медоданд, чунки тақдимкунандагони қурбонӣ як бор татҳир ёфта, дигар хеҷ идроки гуноҳҳоро намедоштанд.

³But in those sacrifices there is a remembrance again made of sins every year.

³Лекин ба василаи ин қурбониҳо сол ба сол дар бораи гуноҳҳо хотиррасон карда мешавад;

⁴For it is not possible that the blood of bulls and of goats should take away sins.

⁴Зеро аз имкон берун аст, ки ҳуни говҳо ва бузҳогуноҳҳоро нест кунад.

⁵Wherefore when he cometh into the world, he saith, Sacrifice and offering thou wouldest not, but a body hast thou prepared me:

⁵Бинобар ин Масеҳ ба ҷаҳон дохил шуда, мегӯяд: "Курбонй ва ҳадияро Ту нахостй,балки бадане барои Ман муҳайё намудӣ;

⁶In burnt offerings and sacrifices for sin thou hast had no pleasure.

⁶"Қурбонии сӯҳтанӣ ва қурбонии хато барои Ту писандида набуд.

⁷Then said I, Lo, I come (in the volume of the book it is written of me,) to do thy will, O God.

⁷"Он гоҳ гуфтам: «Инак, меоям, - чунон ки дар тӯмори китоб дар бораи Ман навишта шудааст, - то ки иродаи Туро, эй Худо, ба ҷо оварам»".

⁸Above when he said, Sacrifice and offering and burnt offerings and offering for sin thou wouldest not, neither hadst pleasure therein; which are offered by the law;

⁸Аввал мегӯяд: қурбонӣ ва ҳадия ва қурбонии сӯхтанӣ ва қурбонии хаторо, - ки мувофиқи шариат тақдим карда мешавад, - Ту нахостӣ, ва онҳо барои Ту писандида набуд;

⁹Then said he, Lo, I come to do thy will, O God. He taketh away the first, that he may establish the second.

⁹Баъд, илова намуда, гуфтааст: "Инак, меоям, то ки иродаи Туро, эй Худо, ба ҷо оварам". Ӯ якумро ботил мекунад, то ки дуюмро барқарор намояд.

¹⁰By the which will we are sanctified through the offering of the body of Jesus Christ once for all.

¹⁰Ба ҳасби ҳамин ирода мо ба василаи қурбонии якбораи ҷисми Исои Масеҳ тақдис ёфтаем.

¹¹And every priest standeth daily ministering and offering oftentimes the same sacrifices, which can never take away sins:

¹¹Ва ҳар коҳин ҳар рӯз дар ибодат меистад ва айни ҳамон қурбониҳоро борҳо тақдим менамояд, ки онҳо ҳаргиз наметавонанд гуноҳҳоро нест кунанд.

¹²But this man, after he had offered one sacrifice for sins for ever, sat down on the right hand of God;

¹²Аммо Ӯ як қурбониро ба сурати абадӣ барои гуноҳҳо тақдим намуда, ба ямини Худо бинишаст,

¹³From henceforth expecting till his enemies be made his footstool.

¹³Ва пас аз ин мунтазир аст то даме ки душманонаш зери пои Ӯ андохта шаванд.

¹⁴For by one offering he hath perfected for ever them that are sanctified.

¹⁴Зеро ки Ӯ ба василаи як қурбонӣ тавдисшавандагонро то абад комил гардондааст.

¹⁵Whereof the Holy Ghost also is a witness to us: for after that he had said before,

¹⁵Рӯҳулқудс низ ба мо шаҳодат медиҳад, зеро ки гуфта шу дааст:

¹⁶This is the covenant that I will make with them after those days, saith the Lord, I will put my laws into their hearts, and in their minds will I write them;

¹⁶"Ин аст аҳде ки бо онҳо баъд аз он айём хоҳам баст, мегӯяд Худованд: қонунҳои Худро дар дилҳои онҳо хоҳам гузошт ва дар афкори онҳо хоҳам навишт,

¹⁷And their sins and iniquities will I remember no more.

¹⁷"Ва гуноҳҳо ва шароратҳои онҳоро ба ёд нахоҳам овард".

¹⁸Now where remission of these is, there is no more offering for sin.

¹⁸Ва дар он ҷое ки омурзиши гуноҳҳо ҳаст, қурбонӣ барои онҳо дигар лозим нест.

¹⁹Having therefore, brethren, boldness to enter into the holiest by the blood of Jesus,

¹⁹Пас, эй бародарон, модоме ки мо ҷуръат дорем ба қудс ба василаи Хуни Исои Масеҳ,

²⁰By a new and living way, which he hath consecrated for us, through the veil, that is to say, his flesh;

²⁰Бо роҳи нав ва зинда дохил шавем, ки онро Ӯ барои мо ба василаи пардае, яъне ҷисми Худ, аз нав кушодааст,

²¹And having an high priest over the house of God;

²¹Ва модоме ки мо Коҳини муаззаме бар хонаи Худо дорем,

²²Let us draw near with a true heart in full assurance of faith, having our hearts sprinkled from an evil conscience, and our bodies washed with pure water.

²²Пас бо Дили соф ва бо имони комил, дилҳои худро ба воситаи пошидан аз виҷдони шарири мо татҳир намуда ва ҷисмн худро дар оби пок ғусл дода, наздик оем,

²³Let us hold fast the profession of our faith without wavering; (for he is faithful that promised;)

²³Ва зътирофи умеди худро собитқадамона нигоҳ дорем, зеро ки Ваъдадиҳанда амин аст;

²⁴And let us consider one another to provoke unto love and to good works:

²⁴Ва диққат кунем, ки якдигарро ба муҳаббат ва аъмоли нек барангезонем,

²⁵Not forsaking the assembling of ourselves together, as the manner of some is; but exhorting one another: and so much the more, as ye see the day approaching.

²⁵Ва ҷамъомади худро тарк накунем, чунон ки баъзе касонро таомул шудааст, балки якдигарро насиҳат диҳем, ва бештар ба қадри он ки шумо наздик шудани он рӯзро мебинед.

²⁶For if we sin wilfully after that we have received the knowledge of the truth, there remaineth no more sacrifice for sins,

²⁶Зеро, агар мо, пас аз пайдо кардани донищи ростӣ, худсарона гуноҳ кунем, - дигар қурбоние барои кафорати гуноҳ боқӣ намемонад,

²⁷But a certain fearful looking for of judgment and fiery indignation, which shall devour the adversaries.

²⁷Балки кадом як интизории пурдаҳшати доварӣ ва пшддати оташе ки хасмҳоро ба коми ҳуд хоҳад кашид.

²⁸He that despised Moses' law died without mercy under two or three witnesses:

²⁸Агар касе шариати Мусоро рад мекард, дар асоси баёноти ду ё се шоҳид бе марҳамат ба қатл расонда мепгуд,

²⁹Of how much sorer punishment, suppose ye, shall he be thought worthy, who hath trodden under foot the Son of God, and hath counted the blood of the covenant, wherewith he was sanctified, an unholy thing, and hath done despite unto the Spirit of grace?

²⁹Пас, ба гумонатон, сазовори чй қадар ҷазои сахттар хоҳад буд шахсе ки Писари Худоро поймол мекунад ва Хуни аҳдро, ки аз он такдис ёфтааст, азиз намедорад ва Рӯҳи файзро таҳқир менамояд?

³⁰For we know him that hath said, Vengeance belongeth unto me, I will recompense, saith the Lord. And again, The Lord shall judge his people.

³⁰Зеро мо Ӯро мешиносем, ки гуфтааст: "Интиқом аз ҷониби Ман аст, Ман сазо хоҳам дод, мегӯяд Худованд". Ва боз: "Худованд қавми Худро доварӣ хоҳад кард".

³¹It is a fearful thing to fall into the hands of the living God.

³¹Ба дасти Худои Ҳай афтодан даҳшатангез аст!

³²But call to remembrance the former days, in which, after ye were illuminated, ye endured a great fight of afflictions;

³²АЙеми пештараро ба хотир оваред, ки шумо, баъд аз равшан шудани фикратон, бори гарони укубатҳоро бардоштед,

³³Partly, whilst ye were made a gazingstock both by reproaches and afflictions; and partly, whilst ye became companions of them that were so used.

³³Дар ҳолате ки гоҳ худатон дар миёни ҳориҳо ва андӯҳҳо ба тамошогоҳе барои дигарон мубаддал мешудед, гоҳ шарики онҳое мегардидед, ки ба чунин аҳвол дучор шуда буданд;

³⁴For ye had compassion of me in my bonds, and took joyfully the spoiling of your goods, knowing in yourselves that ye have in heaven a better and an enduring substance.

³⁴Зеро ки шумо ба занчирҳои ман низ ҳамдардӣ изҳор кардед, ва тороҷи дороии худро бо шодмонӣ қабул кардед, чун медонистед, ки шумо дар осмон молу мулки беҳтар ва бобақое доред.

³⁵Cast not away therefore your confidence, which hath great recompence of reward.

³⁵Пас умеди худро тарк накунед, ки мукофоти бузурге ба он тааллуқ дорад.

³⁶For ye have need of patience, that, after ye have done the will of God, ye might receive the promise.

³⁶Зеро шуморо сабр лозим аст, то ки иродаи Худоро иҷро намуда, ваъдаро ба даст оваред;

³⁷For yet a little while, and he that shall come will come, and will not tarry.

³⁷Зеро ки баъд аз андаке он Оянда хоҳад омад ва даранг нахоҳад кард.

³⁸Now the just shall live by faith: but if any man draw back, my soul shall have no pleasure in him.

³⁸Одил бо имон ҳоҳад зист; ва агар касе рӯй гардонад, ҷони Ман ба вай таваҷҷӯҳ нахоҳад кард.

³⁹But we are not of them who draw back unto perdition; but of them that believe to the saving of the soul.

³⁹Вале мо аз онҳо нестем, ки бармегарданд ва ба ҳалокат мерасанд, балки аз имондоронем, ки наҷот меёбанд.