¹For this Melchisedec, king of Salem, priest of the most high God, who met Abraham returning from the slaughter of the kings, and blessed him;

¹ЗЕРО ки Малкисодақ подшоҳи Салим, коҳини Худои Таоло, - ҳамон касе ки ба пешвози Иброҳим баромад ва ӯро баракат дод, вақге ки ӯ баъд аз шикаст додани подшоҳон бармегашт,

²To whom also Abraham gave a tenth part of all; first being by interpretation King of righteousness, and after that also King of Salem, which is, King of peace;

²Ва Иброҳим ба вай аз ҳар чиз даҳьяк дод, - вай, аввалан, мувофиқи маънои номаш подшоҳи адолат аст ва сонӣ подшоҳи Салим низ, яъне подшоҳи осоиштагй,

³Without father, without mother, without descent, having neither beginning of days, nor end of life; but made like unto the Son of God; abideth a priest continually.

³Бе падар, бе модар, бе насабнома, дар ҳолате ки на ибтидои айем дорад, на интиҳои ҳаёт, балки ба Писари Худо монанд буда, ба сурати абадй коҳин мемонад.

⁴Now consider how great this man was, unto whom even the patriarch Abraham gave the tenth of the spoils.

⁴Пас бубинед, чй гуна бузург аст он касе ки Иброҳими сарқабила низ ба вай аз беҳтарин ғанимати худ даҳьяк дод.

⁵And verily they that are of the sons of Levi, who receive the office of the priesthood, have a commandment to take tithes of the people according to the law, that is, of their brethren, though they come out of the loins of Abraham:

⁵Онҳое ки аз миёни фарзандони Левӣ каҳонат пайдо мекунанд, ҳукм доранд, ки мувофиқи шариат аз қавм, аз бародарони худ даҳьяк ситонанд, гарчанде ки онҳо низ аз камари Иброҳим ба вуҷуд омадаанд.

⁶But he whose descent is not counted from them received tithes of Abraham, and blessed him that had the promises.

⁶Аммо ин касе ки аз авлоди онҳо ба вучуд наомадааст, аз Иброҳим даҳьяк гирифт ва соҳиби ваъдаро баракат дод.

⁷And without all contradiction the less is blessed of the better.

⁷Тамоман баҳснопазир аст, ки хурд аз ҷониби бузург баракат дода мешавад.

⁸And here men that die receive tithes; but there he receiveth them, of whom it is witnessed that he liveth.

⁸Ва дар ин ҷо одамони миранда даҳьяк меситонанд, лекин дар он ҷо Он ки дар ҳаққи Вай шаҳодат дорад, ки Ӯ зинда аст.

⁹And as I may so say, Levi also, who receiveth tithes, payed tithes in Abraham.

⁹Ва, гуфтан мумкин, худи Левй, ки даҳьяк меситонад, ба воситаи Иброҳим даҳьяк дод:

¹⁰For he was yet in the loins of his father, when Melchisedec met him.

¹⁰Зеро ки ӯ ҳанӯз дар камари падар буд, вакте ки Малкисодақба пешвози Иброҳим баромад.

¹¹If therefore perfection were by the Levitical priesthood, (for under it the people received the law,) what further need was there that another priest should rise after the order of Melchisedec, and not be called after the order of Aaron?

¹¹Пас, агар камол ба василаи каҳонати Левӣ муяссар мешуд, - зеро ки шариат дар он айём ба қавм расид, - боз чӣ ҳоҷат буд, ки коҳини дигаре ба монағди Малкисодақ ба майдон ояд, ва ба монағди Ҳорун номида нашавад?

¹²For the priesthood being changed, there is made of necessity a change also of the law.

¹²Зеро ки дар баробари дигаргунии каҳонат дигаргунии шариат низ зарур мешавад.

¹³For he of whom these things are spoken pertaineth to another tribe, of which no man gave attendance at the altar.

¹³Зеро Он ки дар ҳакқи Ӯ ин сухан гуфта мешавад, ба сибти дигаре мансуб буд, ки аз он ҳеҷ кас хизмати қурбонгоҳро ба чо наовардааст;

¹⁴For it is evident that our Lord sprang out of Juda; of which tribe Moses spake nothing concerning priesthood.

¹⁴Зеро маълум аст, ки Худованди мо аз сибти Яҳудо тулӯъ намуд, ки Мусо дар бораи он оид ба каҳонат чизе нагуфтааст.

¹⁵And it is yet far more evident: for that after the similitude of Melchisedec there ariseth another priest,

¹⁵Ва ин боз ҳам равшантар дида мешавад, ки агар ба монанди Малкисодак коҳини дигаре ба майдон ояд,

¹⁶Who is made, not after the law of a carnal commandment, but after the power of an endless life.

¹⁶Ки вай на бар тибқи қонуни як мизони ҷисмонй, балки ба ҳасби куввати як ҳаёти бепоён чунин шуда бошад.

¹⁷For he testifieth, Thou art a priest for ever after the order of Melchisedec.

¹⁷Зеро ки шаҳодат дода шудааст: "Ту коҳин ҳастӣ то абад, ба монанди Малкисодақ".

¹⁸For there is verily a disannulling of the commandment going before for the weakness and unprofitableness thereof.

¹⁸Зеро ки ҳукми пештара, ба сабаби заъф ва бефоидагии он, ботил мешавад,

¹⁹For the law made nothing perfect, but the bringing in of a better hope did; by the which we draw nigh unto God.

¹⁹Чунки шариат ҳеҷ чизро ба камол нарасондааст; лекин умеди беҳтаре ҷои онро гирифт, ки ба василаи он мо ба Худо наздик меоем.

²⁰And inasmuch as not without an oath he was made priest:

²⁰Ва ин умед бе қасам нест, -

²¹(For those priests were made without an oath; but this with an oath by him that said unto him, The Lord sware and will not repent, Thou art a priest for ever after the order of Melchisedec:)

²¹Зеро ки онҳо бе қасам коҳин шудаағд, аммо Ӯ бо қасам, чунки дар ҳаққи Ӯ гуфта шудааст: "Худованд қасам хӯрдааст, ва таассуф нахоҳад хӯрд: Ту коҳин ҳастй то абад, ба монанди Малкисодақ", -

²²By so much was Jesus made a surety of a better testament.

²²Бинобар ин ба аҳди беҳтаре Исо зомин шуд.

²³And they truly were many priests, because they were not suffered to continue by reason of death:

²³Ва он коҳинон бисьёр буданд, чунки мамот намегузошт, ки боқӣ монанд;

²⁴But this man, because he continueth ever, hath an unchangeable priesthood.

²⁴Аммо Ӯ, ки то абад боқист, каҳонати бефано дорад,

²⁵Wherefore he is able also to save them to the uttermost that come unto God by him, seeing he ever liveth to make intercession for them.

²⁵Ва ба ин сабаб низ метавонад доимо онҳоеро, ки ба василаи Ӯ сӯи Худо меоянд, наҷот диҳад, зеро ҳамеша зинда аст, то ки барои онҳо шафоат кунад.

²⁶For such an high priest became us, who is holy, harmless, undefiled, separate from sinners, and made higher than the heavens;

²⁶Зеро ки мо ба чунин Саркоҳин эҳтиёҷдорем: муқаддас, аз бадӣ дур,беайб, аз гуноҳкорон ҷудо ва аз афлок болотар баромада,

²⁷Who needeth not daily, as those high priests, to offer up sacrifice, first for his own sins, and then for the people's: for this he did once, when he offered up himself.

²⁷Ки эҳтиёҷ надорад ҳаррӯз,мислион саркоҳинон, аввал барои гуноҳҳои худаш, баъд барои гуноҳҳои қавм қурбониҳо тақдим кунад, зеро ки инро Ӯ як бор ба амал овард, вақте ки Худро ба унвони қурбонй тақдим кард.

²⁸For the law maketh men high priests which have infirmity; but the word of the oath, which was since the law, maketh the Son, who is consecrated for evermore.

²⁸Зеро ки шариат одамони гирифтори заъфро коҳин таъин мекунад, вале каломи қасам, ки баъд аз шариат омад, Писареро, ки то абад комил шудааст, таъин кард.