¹My brethren, have not the faith of our Lord Jesus Christ, the Lord of glory, with respect of persons.

¹ЭЙ бародарони ман! Ба Исои Масеҳи Худованди мо, ки Худованди ҷалол аст, бе рӯйбинй имон дошта бошед.

²For if there come unto your assembly a man with a gold ring, in goodly apparel, and there come in also a poor man in vile raiment;

²Зеро, агар ба ҷамъомади щумо касе ангуштарини тилло дар даст ва либоси зебо дар тан биёяд, ва камбағале низ либоси чиркин дар тан биёяд,

³And ye have respect to him that weareth the gay clothing, and say unto him, Sit thou here in a good place; and say to the poor, Stand thou there, or sit here under my footstool:

³Ва шумо ба соҳиби либоси зебо нигоҳ карда, гӯед: "Шумо марҳамат фармуда ин ҷо бинишинед", ва ба камбағал гӯед: "Ту он ҷо биист" ёки: "Ин ҷо, поини пои ман бинишин", -

⁴Are ye not then partial in yourselves, and are become judges of evil thoughts?

⁴Оё шумо миёни худатон фарқ нагузоштаед ва оё доварони соҳиби афкори бад нестед?

⁵Hearken, my beloved brethren, Hath not God chosen the poor of this world rich in faith, and heirs of the kingdom which he hath promised to them that love him?

⁵Гӯш диҳед, эй бародарони маҳбуби ман: оё Худо камбағалони оламро интиҳоб накардааст, ки сарватдор дар имон ва ворисони Малакуте бошанд, ки онро Ӯ ба дӯстдорони Худ ваъда кардааст?

⁶But ye have despised the poor. Do not rich men oppress you, and draw you before the judgment seats?

⁶Валекин шумо аз камбағал нафрат кардаед. Оё сарватдорон шуморо ба танг намеоваранд, ва оё онҳо шуморо ба маҳкамаҳо намекашанд?

⁷Do not they blaspheme that worthy name by the which ye are called?

⁷Оё онҳо номи некеро, ки бар шумост, беобрӯ намекунанд?

⁸If ye fulfil the royal law according to the scripture, Thou shalt love thy neighbour as thyself, ye do well:

⁸Агар шумо шариати шоҳонаро, бар тибқи Навиштаи: "Ёри худро мисли худ дӯст бидор" ба ҷо меоварда бошед, хуб мекунед;

⁹But if ye have respect to persons, ye commit sin, and are convinced of the law as transgressors.

⁹Аммо агар рӯйбинӣ мекарда бошед, гуноҳ мекунед, ва шариат шуморо вайронкунанда ҳисоб мекунад.

¹⁰For whosoever shall keep the whole law, and yet offend in one point, he is guilty of all.

¹⁰Касе ки тамоми шариатро риоя намуда, валекин дар як чиз гуноҳ кунад, нисбат ба ҳама чиз айбдор мешавад.

¹¹For he that said, Do not commit adultery, said also, Do not kill. Now if thou commit no adultery, yet if thou kill, thou art become a transgressor of the law.

¹¹Зеро Он ки "зино накун" гуфтааст, "қатл накун" ҳам гуфтааст; бинобар ин, агар ту зино накунӣ, вале қатл кунӣ, - ба шариат хато кардаӣ.

¹²So speak ye, and so do, as they that shall be judged by the law of liberty.

¹²Ҳамчун касоне ки бар тибқи шариати озодӣ доварӣ карда хоҳанд шуд, чунин сухан гӯед ва чунин амал кунед,

¹³For he shall have judgment without mercy, that hath shewed no mercy; and mercy rejoiceth against judgment.

¹³Зеро бар касе ки эҳсон накардааст, доварӣ бе марҳамат хоҳад буд; марҳамат бар доварӣ ғалаба меёбад.

¹⁴What doth it profit, my brethren, though a man say he hath faith, and have not works? can faith save him?

¹⁴Эй бародарони ман, чӣ фоидае ҳаст, агар касе гӯяд, ки имон дорад, дар сурате ки амал надорад? Оё чунин имон метавонад ӯро наҷот диҳад?

¹⁵If a brother or sister be naked, and destitute of daily food,

¹⁵Агар бародаре ё ҳоҳаре бараҳна буда, ризқу рӯзӣ надошта бошанд,

¹⁶And one of you say unto them, Depart in peace, be ye warmed and filled; notwithstanding ye give them not those things which are needful to the body; what doth it profit?

¹⁶Ва касе аз шумо ба онҳо гӯяд: "Ба саломатй рафта, гарм ва сер шавед", валекин он чи барои ҷисм лозим аст, ба онҳо надиҳад, - чи фоидае ҳаст?

¹⁷Even so faith, if it hath not works, is dead, being alone.

¹⁷Ҳамчунин имон низ, агар аъмол надошта бошад, ба худии худ мурда аст.

¹⁸Yea, a man may say, Thou hast faith, and I have works: shew me thy faith without thy works, and I will shew thee my faith by my works.

¹⁸Балки касе хоҳад гуфт: "Ту имон дорӣ, вале ман аъмол дорам, - имони худро бе аъмол ба ман нишон бидеҳ, вале ман ба ту имони худро аз аъмоли худ нишон медиҳам".

¹⁹Thou believest that there is one God; thou doest well: the devils also believe, and tremble.

¹⁹Ту имон дорй, ки Худо ягона аст? Хубмекунӣ, девҳо низ имон доранд ва меларзанд.

²⁰But wilt thou know, O vain man, that faith without works is dead?

²⁰Аммо, эй одами бемағз, оё мехоҳӣ бидонӣ, ки имон бе аъмол мурда аст?

²¹Was not Abraham our father justified by works, when he had offered Isaac his son upon the altar?

²¹Оё падари мо Иброҳим, ки писари худ Исҳоқро ба қурбонгоҳ бароварда буд, бо аъмоли худ сафед нашуд?

²²Seest thou how faith wrought with his works, and by works was faith made perfect?

²²Оё ту мебинй, ки имон ба аъмоли. ӯ мадад кард, ва имони ӯ ба василаи аъмол ба камол расид?

²³And the scripture was fulfilled which saith, Abraham believed God, and it was imputed unto him for righteousness: and he was called the Friend of God.

²³Ва он Навишта иҷро шуд, ки мегӯяд: "Иброҳим ба Худо имон овард, ва ин барои ӯ адолат ҳисоб карда шуд, ва ӯ дӯсти Худо номида шуд".

²⁴Ye see then how that by works a man is justified, and not by faith only.

²⁴Оё мебинед, ки одамизод ба василаи аъмол сафед мешавад, на фақат ба василаи имон?

²⁵Likewise also was not Rahab the harlot justified by works, when she had received the messengers, and had sent them out another way?

²⁵Ба ҳамин тарз Роҳоби фоҳиша низ, ки ҷосусонро қабул карда, бо роҳи дигаре фиристода буд, оё ба василаи аъмол сафед нашуд?

²⁶For as the body without the spirit is dead, so faith without works is dead also.

²⁶Зеро, чунон ки ҷисм бе рӯҳ мурда аст, ончунон имон низ бе аъмол мурда аст.