¹And he entered again into the synagogue; and there was a man there which had a withered hand.

¹ВА боз ба куништ даромад; дар он ҷо одаме буд, ки дасти хушкшудае дошт.

²And they watched him, whether he would heal him on the sabbath day; that they might accuse him.

²Ва аз паи Ӯ мепоиданд, ки шояд вайро дар рӯзи шанбе шифо дихад, то ки Ӯро айбдор кунанд.

³And he saith unto the man which had the withered hand, Stand forth.

³Пас ба марди дастхушк гуфт: «Дар миёнҷо биист».

⁴And he saith unto them, Is it lawful to do good on the sabbath days, or to do evil? to save life, or to kill? But they held their peace.

⁴Ва ба онҳо гуфт: «Дар рӯзи шанбе кадом кор ҷоиз аст - некӣ кардан, ё бадӣ кардан? Ҷонеро наҷот додан, ё ҳалок кардан?» Лекин онҳо хомӯш монданд.

⁵And when he had looked round about on them with anger, being grieved for the hardness of their hearts, he saith unto the man, Stretch forth thine hand. And he stretched it out: and his hand was restored whole as the other.

⁵Ва ба онҳо бо ғазаб назар афканда ва аз сахтдилиашон маҳзун гашта, ба он одам гуфт: «Дасти худро дароз кун». Чун дароз кард, дасташ шифо ёфт.

⁶And the Pharisees went forth, and straightway took counsel with the Herodians against him, how they might destroy him.

⁶Фарисиён фавран берун рафта, бо ҳиродиён дар ҳаққи Ӯ машварат намуданд, ки чӣ тавр Ӯро ҳалок кунанд.

⁷But Jesus withdrew himself with his disciples to the sea: and a great multitude from Galilee followed him, and from Judaea,

⁷Лекин Исо бо шогирдонаш сӯи баҳр омад, ва мардуми бисьёре аз Ҷалил ва Яҳудо аз паи Ӯ равона шуданд,

⁸And from Jerusalem, and from Idumaea, and from beyond Jordan; and they about Tyre and Sidon, a great multitude, when they had heard what great things he did, came unto him.

⁸Ва аз Ерусалим, Адӯм ва он тарафи Ӯрдун ва аз музофоти Сӯр ва Сидӯн издиҳоми бузурге, чун амалиёти Ӯро шуниданд, назди Ӯ омаданд.

⁹And he spake to his disciples, that a small ship should wait on him because of the multitude, lest they should throng him.

⁹Ва ба шогирдони худ фармуд, ки ба сабаби бузургии издиҳом қаиқе барои Ӯ муҳайё бошад, то ки Ӯро фишор надиҳанд.

¹⁰For he had healed many; insomuch that they pressed upon him for to touch him, as many as had plagues.

¹⁰Зеро бисьёр касонро Ӯ шифо дода буд, бинобар ин ҳар киро захме буд, назди Ӯ мешитофт, то Ӯро ламс кунад.

¹¹And unclean spirits, when they saw him, fell down before him, and cried, saying, Thou art the Son of God.

¹¹Ва арвоҳи палид, чун Ӯро медиданд, пешаш меафтоданд ва фарьёдзанон мегуфтанд: «Ту Писари Худо ҳастӣ».

¹²And he straitly charged them that they should not make him known.

¹²Лекин Ӯ онҳоро сахт таъкид мекард, ки Ӯро шӯҳрат надиҳанд.

¹³And he goeth up into a mountain, and calleth unto him whom he would: and they came unto him.

¹³Пас аз он бар фарози кӯҳе баромада, ҳар киро, ки хост, назди Худ даъват намуд, онҳо назди Ӯ омаданд.

¹⁴And he ordained twelve, that they should be with him, and that he might send them forth to preach,

¹⁴Ва дувоздаҳ нафарро таъин кард, ки ҳамроҳи Ӯ бошанд, то ки онҳоро барои мавъиза фиристад,

¹⁵And to have power to heal sicknesses, and to cast out devils:

¹⁵Ва онҳоро қудрати он бошад, ки беморонро шифо диҳанд ва девҳоро берун кунанд.

¹⁶And Simon he surnamed Peter;

¹⁶Ва таъин кард Шимъӯнро, ки Петрус ном ниҳод;

¹⁷And James the son of Zebedee, and John the brother of James; and he surnamed them Boanerges, which is, The sons of thunder:

¹⁷Ва Яъқуб ибни Забдой ва Юҳанно бародари Яъқубро, ки ба онҳо Бӯнарҷис, яъне «писарони раъд» ном ниҳод;

¹⁸And Andrew, and Philip, and Bartholomew, and Matthew, and Thomas, and James the son of Alphaeus, and Thaddaeus, and Simon the Canaanite,

¹⁸Ва Андриёс ва Филиппус ва Барталмо ва Матто ва Тумо ва Яъкуб ибни Ҳалфой ва Таддо ва Шимъӯни Қанно

¹⁹And Judas Iscariot, which also betrayed him: and they went into an house.

¹⁹Ва Яхудои Исқарьютро, ки Ӯро таслим кард.

²⁰And the multitude cometh together again, so that they could not so much as eat bread.

²⁰Ва чун ба хонае даромаданд, боз мардум фароҳам омаданд, ба дараҷае ки онҳо фурсати нон хӯрдан ҳам надощтанд.

²¹And when his friends heard of it, they went out to lay hold on him: for they said, He is beside himself.

²¹Ва хешони Ӯ, чун шуниданд, барои дастгир кардани Ӯ омаданд, зеро мегуфтанд, ки Ӯ бехуд шудааст.

²²And the scribes which came down from Jerusalem said, He hath Beelzebub, and by the prince of the devils casteth he out devils.

²²Китобдононе ки аз Ерусалим омада буданд, мегуфтанд, ки Ӯ Баал-Забул дорад ва ба воситаи калони девҳо девҳоро берун мекунад.

²³And he called them unto him, and said unto them in parables, How can Satan cast out Satan?

²³Пас онҳоро наздаш талабида, ба онҳо бо масалҳо сухан гуфт: «Чӣ гуна метавонад шайтон шайтонро берун кунад?

²⁴And if a kingdom be divided against itself, that kingdom cannot stand.

²⁴«Агар салтанате бар зидди худ аз ҳам ҷудо шавад, он салтанат устувор истода наметавонад;

²⁵And if a house be divided against itself, that house cannot stand.

²⁵«Ва агар хонае бар зидди худ аз ҳам ҷудо шавад, он хона устувор истода наметавонад;

²⁶And if Satan rise up against himself, and be divided, he cannot stand, but hath an end.

²⁶«Ва агар шайтон бар зидди худ ба қиём бархоста, аз ҳам ҷудо шуда бошад, вай устувор истода наметавонад, балки ҳалок мешавад.

²⁷No man can enter into a strong man's house, and spoil his goods, except he will first bind the strong man; and then he will spoil his house.

²⁷«Ҳеҷ кас наметавонад ба хонаи шахси зӯроваре даромада, чизҳои вайро ғорат кунад, бе он ки аввал он зӯроварро бибандад, - ва пас аз он хонаи ваиро ғорат мекунад.

²⁸Verily I say unto you, All sins shall be forgiven unto the sons of men, and blasphemies wherewith soever they shall blaspheme:

²⁸«Ба ростй ба шумо мегӯям: ҳамаи гуноҳҳои фарзандони одам ва ҳар гуна куфр, ки гуфта бошанд, омурзида мешавад;

²⁹But he that shall blaspheme against the Holy Ghost hath never forgiveness, but is in danger of eternal damnation.

²⁹«Лекин ҳар кӣ ба Рӯҳулкудс куфр гӯяд, то абад омурзида нашавад, балки ба азоби абадӣ маҳкум гардад».

³⁰Because they said, He hath an unclean spirit.

³⁰Зеро ки гуфтанд: «Ӯ рӯхи палид дорад».

³¹There came then his brethren and his mother, and, standing without, sent unto him, calling him.

³¹Модар ва бародарони Ӯ омада, дар берун истоданд ва ба Ӯ касеро фиристода, Ӯро талаб намуданд.

³²And the multitude sat about him, and they said unto him, Behold, thy mother and thy brethren without seek for thee.

³²Дар гирди Ӯ мардум нишаста буданд. Ва ба Ӯ гуфтанд: «Инак модари Ту ва бародарони Ту дар берун истода, Туро металабанд».

³³And he answered them, saying, Who is my mother, or my brethren?

³³Ва ба онҳо ҷавоб дода, гуфт: «Кист модари Ман ва бародарони Ман?»

³⁴And he looked round about on them which sat about him, and said, Behold my mother and my brethren!

³⁴Ва ба онҳое ки гирди Ӯ нишаста буданд, назар афканда, гуфт: «Инак модари Ман ва бародарони Ман;

³⁵For whosoever shall do the will of God, the same is my brother, and my sister, and mother.

³⁵«Зеро ҳар кӣ хости Худоро ба ҷо оварад, ҳамон кас бародару хоҳару модари Ман аст».