¹But speak thou the things which become sound doctrine:

¹ВАЛЕКИН ту суханонеро, ки ба таълимоти солим муносиб аст, бигӯ.

²That the aged men be sober, grave, temperate, sound in faith, in charity, in patience.

²Ба пирамардон бигу, ки ҳушьёр, ботамкин ва боисмат буда, дар илюн, муҳаббат ва тоқат солим бошанд;

³The aged women likewise, that they be in behaviour as becometh holiness, not false accusers, not given to much wine, teachers of good things;

³Ва пиразанон низ тавре рафтор кунанд, ки ба муқаддасон муносиб бошад, на ғайбаткунанда шаванд, на бандагони мастигарӣ, балки некиро таълим диҳанд,

⁴That they may teach the young women to be sober, to love their husbands, to love their children,

⁴То ба ҷавонзанон ёд диҳанд, ки шавҳарон ва кӯдакони худро дӯст доранд,

⁵To be discreet, chaste, keepers at home, good, obedient to their own husbands, that the word of God be not blasphemed.

⁵Боисмат, пок, ғамхори хона, некдил ва мутеъ ба шавҳарон бошанд, мабодо каломи Худо хор дошта шавад.

⁶Young men likewise exhort to be sober minded.

⁶Ҷавононро низ насиҳат намо, ки боисмат бошанд.

⁷In all things shewing thyself a pattern of good works: in doctrine shewing uncorruptness, gravity, sincerity,

⁷Дар ҳама чиз дар шахси худ намунаи аъмоли нек бош. Дар омӯзгории худ покӣ, ботамкинй ва бенуқсониро зоҳир намо,

⁸Sound speech, that cannot be condemned; that he that is of the contrary part may be ashamed, having no evil thing to say of you.

⁸Ва каломи солим ва беайбро кор фармо, то ки душман шарманда шуда, ҳеҷ чизи баде дар ҳаққи мо гуфта натавонад.

⁹Exhort servants to be obedient unto their own masters, and to please them well in all things; not answering again;

⁹Ғуломонро насиҳат намо, ки ба оғоёни худ мутеъ бошанд, дар ҳар хусус дили онҳоро ёбанд, эътироз накунанд,

¹⁰Not purloining, but shewing all good fidelity; that they may adorn the doctrine of God our Saviour in all things.

¹⁰Ва дуздӣ накунанд, балки камоли вафои некро нишон диҳанд, то ки таълимоти Наҷотдиҳандаи мо Худоро аз ҳар ҷиҳат зебу оро диҳанд.

¹¹For the grace of God that bringeth salvation hath appeared to all men,

¹¹Зеро файзи Худо, ки барои ҳамаи одамон наҷотбахш аст, зоҳир шудааст,

¹²Teaching us that, denying ungodliness and worldly lusts, we should live soberly, righteously, and godly, in this present world;

¹²Ва моро таълим медиҳад, ки маъсият ва шаҳавоти дуньёро рад намуда, дар ин дуньё бо исмат, адолат ва парҳезгорй зиндагй кунем,

¹³Looking for that blessed hope, and the glorious appearing of the great God and our Saviour Jesus Christ;

¹³Ва мунтазири умеди муборак ва зуҳури ҷалоли Худои азим ва Наҷотдиҳандаи мо Исои Масеҳ бошем,

¹⁴Who gave himself for us, that he might redeem us from all iniquity, and purify unto himself a peculiar people, zealous of good works.

¹⁴Ки Худро барои мо фидо кард, то ки моро аз ҳар шарорат халосӣ диҳад ва барои Худ ҳамчун қавми махсусе ки дар аъмоли нек ғаюранд, татҳир намояд.

¹⁵These things speak, and exhort, and rebuke with all authority. Let no man despise thee.

¹⁵Инро бигӯ ва насиҳат бидеҳ ва бо тамоми қудрат мазаммат бикун, то ки ҳеҷ кас ба ту беэътиной накунад.