¹My soul is weary of my life; I will leave my complaint upon myself; I will speak in the bitterness of my soul.

¹Ang aking kaluluwa ay nalulunos sa aking buhay; aking palalayain ang aking daing; ako'y magsasalita sa kapaitan ng aking kaluluwa.

²I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou contendest with me.

²Sasabihin ko sa Dios: Huwag mo akong hatulan; ipakilala mo sa akin kung bakit nakikipagtalo ka sa akin.

³Is it good unto thee that thou shouldest oppress, that thou shouldest despise the work of thine hands, and shine upon the counsel of the wicked?

³Mabuti ba sa iyo na ikaw ay mamighati, na iyong itakuwil ang gawa ng iyong mga kaaway, at iyong pasilangin ang payo ng masama?

⁴Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?

⁴Ikaw ba'y may mga matang laman, o nakakakita ka bang gaya ng pagkakita ng tao?

⁵Are thy days as the days of man? are thy years as man's days,

⁵Ang iyo bang mga kaarawan ay gaya ng mga kaarawan ng tao, o ang iyong mga taon ay gaya ng mga kaarawan ng tao,

⁶That thou enquirest after mine iniquity, and searchest after my sin?

⁶Upang ikaw ay magsiyasat ng aking kasamaan, at magusisa ng aking kasalanan,

⁷Thou knowest that I am not wicked; and there is none that can deliver out of thine hand.

⁷Bagaman iyong nalalaman na ako'y hindi masama; at walang makapagliligtas sa iyong kamay?

⁸Thine hands have made me and fashioned me together round about; yet thou dost destroy me.

⁸Ang iyong mga kamay ang siyang lumalang at nagbigay anyo sa akin sa buong palibot; gayon ma'y pinahihirapan mo ako.

⁹Remember, I beseech thee, that thou hast made me as the clay; and wilt thou bring me into dust again?

⁹Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, na ako'y iyong binigyang anyo na gaya ng putik; at iuuwi mo ba ako uli sa pagkaalabok?

¹⁰Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?

¹⁰Hindi mo ba ako ibinuhos na parang gatas, at binuo mo akong parang keso?

¹¹Thou hast clothed me with skin and flesh, and hast fenced me with bones and sinews.

¹¹Ako'y binihisan mo ng balat at laman, at sinugpong mo ako ng mga buto at mga litid.

¹²Thou hast granted me life and favour, and thy visitation hath preserved my spirit.

¹²Ako'y pinagkalooban mo ng buhay at kagandahang-loob, at pinamalagi ang aking diwa ng iyong pagdalaw.

¹³And these things hast thou hid in thine heart: I know that this is with thee.

¹³Gayon ma'y ang mga bagay na ito ay iyong ikinubli sa iyong puso; talastas ko na ito'y sa iyo:

¹⁴If I sin, then thou markest me, and thou wilt not acquit me from mine iniquity.

¹⁴Kung ako'y magkasala, iyo nga akong tinatandaan, at hindi mo ako patatawarin sa aking kasamaan.

¹⁵If I be wicked, woe unto me; and if I be righteous, yet will I not lift up my head. I am full of confusion; therefore see thou mine affliction;

¹⁵Kung ako'y maging masama, sa aba ko; at kung ako'y maging matuwid, hindi ko man itataas ang aking ulo; yamang puspos ng kakutyaan, at ng pagmamasid niring kadalamhatian.

¹⁶For it increaseth. Thou huntest me as a fierce lion: and again thou shewest thyself marvellous upon me.

¹⁶At kung ang aking ulo ay mataas, iyong hinuhuli akong parang leon: at napakikita ka uling kagilagilalas sa akin.

¹⁷Thou renewest thy witnesses against me, and increasest thine indignation upon me; changes and war are against me.

¹⁷Iyong binabago ang iyong mga pagsaksi laban sa akin, at dinaragdagan mo ang iyong galit sa akin; paninibago at pakikipagbaka ang sumasaakin.

¹⁸Wherefore then hast thou brought me forth out of the womb? Oh that I had given up the ghost, and no eye had seen me!

¹⁸Bakit mo nga ako inilabas mula sa bahay-bata? Napatid sana ang aking hininga, at wala nang matang nakakita pa sa akin.

¹⁹I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.

¹⁹Ako sana'y naging parang hindi nabuhay; nadala sana ako mula sa bahay-bata hanggang sa libingan,

²⁰Are not my days few? cease then, and let me alone, that I may take comfort a little,

²⁰Hindi ba kaunti ang aking mga araw? paglikatin mo nga, at ako'y iyong bayaan, upang ako'y maginhawahan ng kaunti,

²¹Before I go whence I shall not return, even to the land of darkness and the shadow of death;

²¹Bago ako manaw doon na hindi ako babalik, sa lupain ng kadiliman at ng lilim ng kamatayan;

²²A land of darkness, as darkness itself; and of the shadow of death, without any order, and where the light is as darkness.

²²Ang lupain na dilim, na gaya ng salimuot na kadiliman; lupain ng lilim ng kamatayan, na walang anomang ayos, at doon sa ang liwanag ay gaya ng salimuot na kadiliman.