¹Then answered Zophar the Naamathite, and said,

¹Nang magkagayo'y sumagot si Sophar na Naamathita, at nagsabi,

²Should not the multitude of words be answered? and should a man full of talk be justified?

²Hindi ba sasagutin ang karamihan ng mga salita? At ang lalaking masalita ay aariing ganap?

³Should thy lies make men hold their peace? and when thou mockest, shall no man make thee ashamed?

³Pamamayapain ba ang mga tao ng iyong mga paghahambog. At kung ikaw ay nanunuya, wala bang hihiya sa iyo?

⁴For thou hast said, My doctrine is pure, and I am clean in thine eyes.

⁴Sapagka't iyong sinasabi, Ang aking aral ay dalisay, at ako'y malinis sa iyong mga mata.

⁵But oh that God would speak, and open his lips against thee;

⁵Nguni't Oh ang Dios nawa'y magsalita, at bukhin ang kaniyang mga labi laban sa iyo;

⁶And that he would shew thee the secrets of wisdom, that they are double to that which is! Know therefore that God exacteth of thee less than thine iniquity deserveth.

⁶At ipakilala nawa sa iyo ang mga lihim ng karunungan, pagka't siya ay masagana sa pagkaunawa. Talastasin mo nga na nilalapatan ka ng Dios ng kulang kay sa nauukol sa iyong kasamaan.

⁷Canst thou by searching find out God? canst thou find out the Almighty unto perfection?

⁷Masusumpungan mo ba ang Dios sa pagsaliksik? Masusumpungan mo ba sa kasakdalan ang Makapangyarihan sa lahat?

⁸It is as high as heaven; what canst thou do? deeper than hell; what canst thou know?

⁸Mataas na gaya ng langit; anong iyong magagawa? Malalim kay sa Sheol: anong iyong malalaman?

⁹The measure thereof is longer than the earth, and broader than the sea.

⁹Ang sukat niyao'y mahaba kay sa lupa. At maluwang kay sa dagat.

¹⁰If he cut off, and shut up, or gather together, then who can hinder him?

¹⁰Kung siya'y dumaan at magsara, at tumawag sa kahatulan, sino ngang makapipigil sa kaniya?

¹¹For he knoweth vain men: he seeth wickedness also; will he not then consider it?

¹¹Sapagka't nakikilala niya ang mga walang kabuluhang tao: Nakikita rin naman niya ang kasamaan, bagaman hindi niya pinapansin.

¹²For vain men would be wise, though man be born like a wild ass's colt.

¹²Nguni't ang walang kabuluhang tao ay walang unawa, Oo, ang tao ay ipinanganak na gaya ng anak ng mabangis na asno.

¹³If thou prepare thine heart, and stretch out thine hands toward him;

¹³Kung iyong ihahanda ang iyong puso, at iuunat mo ang iyong kamay sa kaniya;

¹⁴If iniquity be in thine hand, put it far away, and let not wickedness dwell in thy tabernacles.

¹⁴Kung ang kasamaan ay sumaiyong kamay, ilayo mo, at huwag manahan ang kalikuan sa iyong mga tolda;

¹⁵For then shalt thou lift up thy face without spot; yea, thou shalt be stedfast, and shalt not fear:

¹⁵Walang pagsala ngang iyong itataas ang iyong mukha na walang kapintasan; Oo, ikaw ay matatatag, at hindi matatakot:

¹⁶Because thou shalt forget thy misery, and remember it as waters that pass away:

¹⁶Sapagka't iyong malilimutan ang iyong karalitaan; iyong aalalahaning parang tubig na umaagos:

¹⁷And thine age shall be clearer than the noonday: thou shalt shine forth, thou shalt be as the morning.

¹⁷At ang iyong buhay ay magiging lalong maliwanag kay sa katanghaliang tapat; bagaman magkaroon ng kadiliman, ay magiging gaya ng umaga.

¹⁸And thou shalt be secure, because there is hope; yea, thou shalt dig about thee, and thou shalt take thy rest in safety.

¹⁸At ikaw ay matitiwasay sapagka't may pagasa; Oo, ikaw ay magsiyasat sa palibot mo, at magpapahinga kang tiwasay.

¹⁹Also thou shalt lie down, and none shall make thee afraid; yea, many shall make suit unto thee.

¹⁹Ikaw nama'y hihiga at walang tatakot sa iyo; Oo, maraming liligaw sa iyo.

²⁰But the eyes of the wicked shall fail, and they shall not escape, and their hope shall be as the giving up of the ghost.

²⁰Nguni't ang mga mata ng masama ay mangangalumata, at mawawalan sila ng daang tatakasan, at ang kanilang pagasa ay pagkalagot ng hininga.