¹Then Job answered and said,

¹Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

²I have heard many such things: miserable comforters are ye all.

²Ako'y nakarinig ng maraming ganyang bagay: maralitang mga mangaaliw kayong lahat.

³Shall vain words have an end? or what emboldeneth thee that thou answerest?

³Magkakawakas ba ang mga walang kabuluhang salita? O anong naguudyok sa iyo, na ikaw ay sumagot?

⁴I also could speak as ye do: if your soul were in my soul's stead, I could heap up words against you, and shake mine head at you.

⁴Ako nama'y makapangungusap na gaya ng inyong ginagawa; kung ang inyong kaluluwa ay nasa kalagayan ng aking kaluluwa, ako'y makapagdudugtongdugtong ng salita laban sa inyo, at maigagalaw ang aking ulo sa inyo.

⁵But I would strengthen you with my mouth, and the moving of my lips should asswage your grief.

⁵Nguni't aking palalakasin kayo ng aking bibig, at ang pagaliw ng aking mga labi ay magpapalikat ng inyong hirap,

⁶Though I speak, my grief is not asswaged: and though I forbear, what am I eased?

⁶Bagaman ako'y nagsasalita, ang aking hirap ay hindi naglilikat: at bagaman ako'y tumatahimik, anong ikinalalayo sa akin?

⁷But now he hath made me weary: thou hast made desolate all my company.

⁷Nguni't ngayo'y niyamot niya ako: nilansag mo ang aking buong pulutong.

⁸And thou hast filled me with wrinkles, which is a witness against me: and my leanness rising up in me beareth witness to my face.

⁸At ako'y pinagdalamhati mo, na siyang saksi laban sa akin; at ang aking kapayatan ay bumabangon laban sa akin, nagpapatotoo sa aking mukha.

⁹He teareth me in his wrath, who hateth me: he gnasheth upon me with his teeth; mine enemy sharpeneth his eyes upon me.

⁹Niluray niya ako sa kaniyang kapootan, at inusig ako; pinagngangalitan niya ako ng kaniyang mga ngipin: pinangdidilatan ako ng mga mata ng aking kaaway.

¹⁰They have gaped upon me with their mouth; they have smitten me upon the cheek reproachfully; they have gathered themselves together against me.

¹⁰Kanilang pinagbubukahan ako ng kanilang bibig: kanilang sinampal ako sa mukha na kahiyahiya: sila'y nagpipisan laban sa akin.

¹¹God hath delivered me to the ungodly, and turned me over into the hands of the wicked.

¹¹Ibinibigay ako ng Dios sa di banal, at inihahagis niya ako sa mga kamay ng masama.

¹²I was at ease, but he hath broken me asunder: he hath also taken me by my neck, and shaken me to pieces, and set me up for his mark.

¹²Ako'y nasa kaginhawahan at kaniyang niligalig akong mainam; Oo, sinunggaban niya ako sa leeg, at pinagwaraywaray niya ako: inilagay naman niya akong pinakatanda niya.

¹³His archers compass me round about, he cleaveth my reins asunder, and doth not spare; he poureth out my gall upon the ground.

¹³Kinubkob ako sa palibot ng kaniyang mga mamamana, kaniyang sinaksak ang aking mga bato, at hindi nagpapatawad; kaniyang ibinubuhos ang aking apdo sa lupa.

¹⁴He breaketh me with breach upon breach, he runneth upon me like a giant.

¹⁴Kaniyang binubugbog ako ng bugbog at bugbog; siya'y gaya ng isang higanti na dinadaluhong niya ako.

¹⁵I have sewed sackcloth upon my skin, and defiled my horn in the dust.

¹⁵Ako'y nanahi ng kayong magaspang sa aking katawan, at aking inilugmok ang aking kapalaluan sa alabok.

¹⁶My face is foul with weeping, and on my eyelids is the shadow of death;

¹⁶Ang aking mukha ay namamaga sa pagiyak, at nasa aking mga pilik-mata ang anino ng kamatayan;

¹⁷Not for any injustice in mine hands: also my prayer is pure.

¹⁷Bagaman walang karahasan sa aking mga kamay, at ang aking dalangin ay malinis,

¹⁸O earth, cover not thou my blood, and let my cry have no place.

¹⁸Oh lupa, huwag mong tabunan ang aking dugo, at huwag magkaroon ng pahingahang dako ang aking daing.

¹⁹Also now, behold, my witness is in heaven, and my record is on high.

¹⁹Kahit na ngayon, narito, ang aking saksi ay nasa langit, at siyang nananagot sa akin ay nasa kaitaasan.

²⁰My friends scorn me: but mine eye poureth out tears unto God.

²⁰Ginagalit ako ng aking mga kaibigan: nguni't ang aking mata ay nagbubuhos ng mga luha sa Dios;

²¹O that one might plead for a man with God, as a man pleadeth for his neighbour!

²¹Upang kaniyang alalayan ang katuwiran ng tao sa Dios; at ang anak ng tao sa kaniyang kapuwa.

²²When a few years are come, then I shall go the way whence I shall not return.

²²Sapagka't pagsapit ng ilang taon, ako'y papanaw sa daan na hindi ko pagbabalikan.