King James Version

Tagalog 1905

Job

39

1Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? or canst thou mark when the hinds do calve?
1Nalalaman mo ba ang panahong ipinanganganak ng mga kambing bundok? O matatandaan mo ba ang mga pagdaramdam ng mga usa?
2Canst thou number the months that they fulfil? or knowest thou the time when they bring forth?
2Mabibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang kagampanan? O nalalaman mo ba ang panahong kanilang ipinanganak?
3They bow themselves, they bring forth their young ones, they cast out their sorrows.
3Sila'y nagsisiyuko, kanilang inilalabas ang kanilang mga anak, kaniyang iniwawaksi ang kanilang kapanglawan.
4Their young ones are in good liking, they grow up with corn; they go forth, and return not unto them.
4Ang kanilang mga anak ay nagiging malakas, sila'y nagsisilaki sa kaparangan; sila'y nagsisiyao at hindi na nagsisibalik.
5Who hath sent out the wild ass free? or who hath loosed the bands of the wild ass?
5Sinong nagpakawala sa mabangis na asno? O sinong nagkalag ng mga tali ng mailap na asno?
6Whose house I have made the wilderness, and the barren land his dwellings.
6Na ginawa kong bahay niya ang ilang, at ang lupaing maasin na kaniyang tahanan.
7He scorneth the multitude of the city, neither regardeth he the crying of the driver.
7Kaniyang nililibak ang kaguluhan ng bayan. Ni hindi niya dinidinig ang sigaw ng nagpapatakbo ng hayop.
8The range of the mountains is his pasture, and he searcheth after every green thing.
8Ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.
9Will the unicorn be willing to serve thee, or abide by thy crib?
9Matutuwa ba ang bakang gubat na maglingkod sa iyo? O matitira ba sa siping ng iyong pasabsaban?
10Canst thou bind the unicorn with his band in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?
10Matatalian mo ba ang bakang gubat ng iyong panali sa pangbukid? O magbubusagsag ba ng mga libis sa likuran mo?
11Wilt thou trust him, because his strength is great? or wilt thou leave thy labour to him?
11Aasa ka ba sa kaniya, dahil sa siya'y totoong malakas? O iiwan mo ba ang iyong gawain sa kaniya?
12Wilt thou believe him, that he will bring home thy seed, and gather it into thy barn?
12Ipagkakatiwala mo ba sa kaniya na iuuwi sa bahay ang iyong binhi, at pipisanin ang mga butil sa iyong giikan?
13Gavest thou the goodly wings unto the peacocks? or wings and feathers unto the ostrich?
13Ang pakpak ng avestruz ay nagagalak; nguni't may kagandahang loob ba ang kanilang mga pakpak at mga balahibo?
14Which leaveth her eggs in the earth, and warmeth them in dust,
14Sapagka't nagiiwan ng kaniyang mga itlog sa lupa, at pinaiinit ang mga yaon sa alabok,
15And forgetteth that the foot may crush them, or that the wild beast may break them.
15At kinalilimutang mangapipisa ng paa, o mangayuyurakan ng mabangis na hayop.
16She is hardened against her young ones, as though they were not her's: her labour is in vain without fear;
16Siya'y nagmamatigas laban sa kaniyang mga sisiw na tila hindi kaniya: bagaman ang kaniyang gawa ay mawalang kabuluhan, hindi niya ikinatatakot;
17Because God hath deprived her of wisdom, neither hath he imparted to her understanding.
17Sapagka't binawian siya ng Dios ng karunungan, ni hindi siya binahaginan ng unawa.
18What time she lifteth up herself on high, she scorneth the horse and his rider.
18Anomang panahon na siya'y napaiitaas, hinahamak niya ang kabayo at ang sakay nito.
19Hast thou given the horse strength? hast thou clothed his neck with thunder?
19Nagbigay ka ba sa kabayo ng kalakasan? Binihisan mo ba ang kaniyang leeg ng buhok na gumagalaw?
20Canst thou make him afraid as a grasshopper? the glory of his nostrils is terrible.
20Pinalulukso mo ba siya na parang balang? Ang kaluwalhatian ng kaniyang bahin ay kakilakilabot.
21He paweth in the valley, and rejoiceth in his strength: he goeth on to meet the armed men.
21Siya'y kumukutkot sa libis, at nagagalak sa kaniyang kalakasan, siya'y sumasagupa sa mga taong may sandata.
22He mocketh at fear, and is not affrighted; neither turneth he back from the sword.
22Tinutuya niya ang takot at hindi nanglulupaypay: ni hindi tinatalikuran ang tabak.
23The quiver rattleth against him, the glittering spear and the shield.
23Ang suksukan ng pana ay tumutunog laban sa kaniya, ang makintab na sibat at ang kalasag.
24He swalloweth the ground with fierceness and rage: neither believeth he that it is the sound of the trumpet.
24Kaniyang sinasakmal ang lupa na may kabangisan at poot; ni hindi siya naniniwala na yao'y tunog ng pakakak.
25He saith among the trumpets, Ha, ha; and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
25Kaniyang sinasabi sa tuwing tutunog ang mga pakakak: Aha! At kaniyang naaamoy ang pagbabaka sa malayo, ang sigaw ng mga kapitan at ang hiyaw.
26Doth the hawk fly by thy wisdom, and stretch her wings toward the south?
26Lumilipad ba ang uwak sa pamamagitan ng inyong karunungan, at iniuunat ba ang kaniyang mga pakpak sa dakong timugan?
27Doth the eagle mount up at thy command, and make her nest on high?
27Napaiilanglang ba ang agila sa iyong utos, at gumagawa ba ng kaniyang pugad sa itaas?
28She dwelleth and abideth on the rock, upon the crag of the rock, and the strong place.
28Sila'y nananahan sa malaking bato, at doon tumitira, sa taluktok ng burol at sa katibayan,
29From thence she seeketh the prey, and her eyes behold afar off.
29Mula roo'y tumitingin siya ng madadagit; ang kaniyang mga mata ay tumatanaw sa malayo.
30Her young ones also suck up blood: and where the slain are, there is she.
30Ang mga anak naman niya ay nagsisihitit ng dugo: at kung saan naroon ang pinatay ay naroon siya.