1My son! keep my sayings, And my commands lay up with thee.
1Anak ko, bantayi ang akong mga pulong, Ug tagoa ang akong mga sugo uban kanimo.
2Keep my commands, and live, And my law as the pupil of thine eye.
2Bantayi ang akong mga sugo ug ikaw mabuhi; Ug ang akong balaod ingon sa tawo-tawo sa imong mata.
3Bind them on thy fingers, Write them on the tablet of thy heart.
3Ibugkos sila sa imong mga tudlo; Isulat mo sila ibabaw sa papan sa imong kasingkasing.
4Say to wisdom, `My sister Thou [art].` And cry to understanding, `Kinswoman!`
4Pamulongan mo ang kaalam: Ikaw mao ang akong igsoon nga babaye; Ug tawga ang salabutan nga imong kauban nga babaye:
5To preserve thee from a strange woman, From a stranger who hath made smooth her sayings.
5Aron sila magabantay kanimo gikan sa dumuloong babaye, Gikan sa dumuloong nga maga-ulo-ulo uban sa iyang mga pulong.
6For, at a window of my house, Through my casement I have looked out,
6Kay sa tamboanan sa akong balay Ako milili sa akong rihas;
7And I do see among the simple ones, I discern among the sons, A young man lacking understanding,
7Ug ako nakatan-aw sa taliwala sa mga walay-pagtagad, Ako nakaila diha sa taliwala sa mga batan-on, Sa usa ka batan-on nga walay salabutan,
8Passing on in the street, near her corner, And the way [to] her house he doth step,
8Miagi sa dalan haduol sa iyang likoanan; Ug siya mipadulong ngadto sa iyang balay,
9In the twilight — in the evening of day, In the darkness of night and blackness.
9Sa pagkasalumsom, sa pagkahapon sa adlaw, Sa pagkatungang gabii ug sa kangitngitan.
10And, lo, a woman to meet him — (A harlot`s dress, and watchful of heart,
10Ug, ania karon, may mitagbo kaniya nga usa ka babaye Sa pamisti sa usa ka babayeng bigaon, ug malimbongon sa kasingkasing.
11Noisy she [is], and stubborn, In her house her feet rest not.
11(Siya sabaan ug malimbongon; Ang iyang mga tiil dili mahimutang sa iyang balay:
12Now in an out-place, now in broad places, And near every corner she lieth in wait) —
12Karon siya anaa sa kadalanan, unya sa halapad nga mga dapit, Ug magahubong sa tagsatagsa ka likoanan).
13And she laid hold on him, and kissed him, She hath hardened her face, and saith to him,
13Busa iyang hidakpan siya, ug gihagkan siya, Ug uban sa usa ka magahing nawong siya miingon kaniya:
14`Sacrifices of peace-offerings [are] by me, To-day I have completed my vows.
14Mga halad sa halad-sa-pakigdait maoy ania kanako; Niining adlawa gituman ko ang akong mga panaad.
15Therefore I have come forth to meet thee, To seek earnestly thy face, and I find thee.
15Sa ingon niana ako milakat aron sa pagpakigtagbo kanimo, Sa masingkamoton nga pagpangita sa imong nawong, ug hikaplagan ko ikaw.
16[With] ornamental coverings I decked my couch, Carved works — cotton of Egypt.
16Gibuklad ko na sa akong higdaanan ang mga habol nga binuldahan, Sa ginihay nga mga panapton nga hinabol sa Egipto.
17I sprinkled my bed — myrrh, aloes, and cinnamon.
17Gipahumotan ko na ang akong higdaanan. Sa mirra, aloes ug sinamomo;
18Come, we are filled [with] loves till the morning, We delight ourselves in loves.
18Umari ka, maghubog kita sa gugma hangtud sa pagkabuntag; Managlipay kita sa atong kaugalingon sa mga gugma.
19For the man is not in his house, He hath gone on a long journey.
19Kay ang akong lalake wala sa balay; Siya atua sa halayong panaw:
20A bag of money he hath taken in his hand, At the day of the new moon he cometh to his house.`
20Siya nagdala ug usa ka puntil nga salapi uban kaniya; Siya mopauli sa balay sa motakdul na ang bulan.
21She turneth him aside with the abundance of her speech, With the flattery of her lips she forceth him.
21Pinaagi sa iyang madanihon nga pakigpulong siya nakalukmay kaniya; Uban sa ulo-ulo sa iyang mga ngabil napugos siya sa pagnunot kaniya,
22He is going after her straightway, As an ox unto the slaughter he cometh, And as a fetter unto the chastisement of a fool,
22Siya misunod kaniya sa walay langan, Ingon sa usa ka vaca nga nagapadulong ngadto sa ihawan, Kun maingon sa usa nga anaa sa mga talikala aron sa pagtul-id sa mga buang;
23Till an arrow doth split his liver, As a bird hath hastened unto a snare, And hath not known that it [is] for its life.
23Hangtud nga ang usa ka udyong molagbas sa iyang atay, Ingon sa usa ka langgam nga nagdali ngadto sa lit-ag, Ug wala manghibalo nga kana alang sa iyang kinabuhi.
24And now, ye sons, hearken to me, And give attention to sayings of my mouth.
24Busa karon, mga anak ko , patalinghug kamo kanako, Ug matngoni ninyo ang mga pulong sa akong baba.
25Let not thy heart turn unto her ways, Do not wander in her paths,
25Ayaw pagpakilinga ang imong kasingkasing ngadto sa iyang mga dalan; Ayaw pagpasalaag ngadto sa iyang mga alagianan:
26For many [are] the wounded she caused to fall, And mighty [are] all her slain ones.
26Kay siya nagapabutalid sa daghang mga samaran: Oo, ang tanan sa iyang gipamatay usa na ka dakung panon.
27The ways of Sheol — her house, Going down unto inner chambers of death!
27Ang iyang balay maoy dalan ngadto sa Sheol, Nga nagalugsong ngadto sa mga lawak sa kamatayon.