1After this hath Job opened his mouth, and revileth his day.
1 Wedi hyn dechreuodd Job siarad a melltithio dydd ei eni.
2And Job answereth and saith: —
2 Meddai Job:
3Let the day perish in which I am born, And the night that hath said: `A man-child hath been conceived.`
3 "Difoder y dydd y'm ganwyd, a'r nos y dywedwyd, 'Cenhedlwyd bachgen'.
4That day — let it be darkness, Let not God require it from above, Nor let light shine upon it.
4 Bydded y dydd hwnnw yn dywyllwch; na chyfrifer ef gan Dduw oddi uchod, ac na lewyrched goleuni arno.
5Let darkness and death-shade redeem it, Let a cloud tabernacle upon it, Let them terrify it as the most bitter of days.
5 Cuddier ef gan dywyllwch a'r fagddu; arhosed cwmwl arno a gorlether ef gan dd�wch y dydd.
6That night — let thick darkness take it, Let it not be united to days of the year, Into the number of months let it not come.
6 Cymered y gwyll feddiant o'r nos honno; na chyfrifer hi ymhlith dyddiau'r flwyddyn, ac na ddoed i blith nifer y misoedd.
7Lo! that night — let it be gloomy, Let no singing come into it.
7 Wele'r nos honno, bydded ddiffrwyth, heb su373?n gorfoledd ynddi.
8Let the cursers of day mark it, Who are ready to wake up Leviathan.
8 Melltithier hi gan y rhai sy'n melltithio'r dyddiau, y rhai sy'n medru cyffroi'r lefiathan.
9Let the stars of its twilight be dark, Let it wait for light, and there is none, And let it not look on the eyelids of the dawn.
9 Tywylled s�r ei chyfddydd, disgwylied am oleuni heb ei gael, ac na weled doriad gwawr,
10Because it hath not shut the doors Of the womb that was mine! And hide misery from mine eyes.
10 am na chaeodd ddrysau croth fy mam, na chuddio gofid o'm golwg.
11Why from the womb do I not die? From the belly I have come forth and gasp!
11 Pam na f�m farw yn y groth, neu drengi pan ddeuthum allan o'r bru?
12Wherefore have knees been before me? And what [are] breasts, that I suck?
12 Pam y derbyniodd gliniau fi, ac y rhoddodd bronnau sugn i mi?
13For now, I have lain down, and am quiet, I have slept — then there is rest to me,
13 Yna, byddwn yn awr yn gorwedd yn llonydd, yn cysgu'n dawel ac yn cael gorffwys,
14With kings and counsellors of earth, These building wastes for themselves.
14 gyda brenhinoedd a chynghorwyr daear, a fu'n adfer adfeilion iddynt eu hunain,
15Or with princes — they have gold, They are filling their houses [with] silver.
15 neu gyda thywysogion goludog, a lanwodd eu tai ag arian,
16(Or as a hidden abortion I am not, As infants — they have not seen light.)
16 neu heb fyw, fel erthyl a guddiwyd, fel babanod na welsant oleuni.
17There the wicked have ceased troubling, And there rest do the wearied in power.
17 Yno, peidia'r drygionus � therfysgu, a chaiff y lluddedig orffwys.
18Together prisoners have been at ease, They have not heard the voice of an exactor,
18 Hefyd caiff y carcharorion lonyddwch; ni chlywant lais y meistri gwaith.
19Small and great [are] there the same. And a servant [is] free from his lord.
19 Bychan a mawr sydd yno, a'r caethwas yn rhydd oddi wrth ei feistr.
20Why giveth He to the miserable light, and life to the bitter soul?
20 Pam y rhoddir goleuni i'r gorthrymedig a bywyd i'r chwerw ei ysbryd,
21Who are waiting for death, and it is not, And they seek it above hid treasures.
21 sy'n dyheu am farwolaeth, heb iddi ddod, sy'n cloddio amdani yn fwy nag am drysor cudd,
22Who are glad — unto joy, They rejoice when they find a grave.
22 sy'n llawenychu pan gaiff feddrod, ac yn gorfoleddu pan gaiff fedd?
23To a man whose way hath been hidden, And whom God doth shut up?
23 "Ond am ddyn, cuddiwyd ei ffordd, a chaeodd Duw amdano.
24For before my food, my sighing cometh, And poured out as waters [are] my roarings.
24 Daw fy ochenaid o flaen fy mwyd, a thywelltir fy ngriddfan fel dyfroedd.
25For a fear I feared and it meeteth me, And what I was afraid of doth come to me.
25 Y peth a ofnaf a ddaw arnaf, a'r hyn yr arswydaf rhagddo a ddaw imi.
26I was not safe — nor was I quiet — Nor was I at rest — and trouble cometh!
26 Nid oes imi dawelwch na llonyddwch; ni chaf orffwys, canys daw dychryn."