1And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —
1 Yna atebodd Eliffas y Temaniad:
2Hath one tried a word with thee? — Thou art weary! And to keep in words who is able?
2 "Os mentra rhywun lefaru wrthyt, a golli di dy amynedd? Eto pwy a all atal geiriau?
3Lo, thou hast instructed many, And feeble hands thou makest strong.
3 Wele, buost yn cynghori llawer ac yn nerthu'r llesg eu dwylo;
4The stumbling one do thy words raise up, And bowing knees thou dost strengthen.
4 cynhaliodd dy eiriau'r rhai sigledig, a chadarnhau'r gliniau gwan.
5But now, it cometh in unto thee, And thou art weary; It striketh unto thee, and thou art troubled.
5 Ond yn awr daeth adfyd arnat ti, a chymeraist dramgwydd; cyffyrddodd � thi, ac yr wyt mewn helbul.
6Is not thy reverence thy confidence? Thy hope — the perfection of thy ways?
6 Onid yw dy dduwioldeb yn hyder i ti, ac uniondeb dy fywyd yn obaith?
7Remember, I pray thee, Who, being innocent, hath perished? And where have the upright been cut off?
7 Ystyria'n awr, pwy sydd wedi ei ddifetha ac yntau'n ddieuog, a phwy o'r uniawn sydd wedi ei dorri i lawr?
8As I have seen — ploughers of iniquity, And sowers of misery, reap it!
8 Fel hyn y gwelais i: y rhai sy'n aredig helbul ac yn hau gorthrymder, hwy sy'n ei fedi.
9From the breath of God they perish, And from the spirit of His anger consumed.
9 Difethir hwy gan anadl Duw, a darfyddant wrth chwythiad ei ffroenau.
10The roaring of a lion, And the voice of a fierce lion, And teeth of young lions have been broken.
10 Peidia rhu'r llew a llais y llew cryf; pydra dannedd y llewod ifanc.
11An old lion is perishing without prey, And the whelps of the lioness do separate.
11 Bydd farw'r hen lew o eisiau ysglyfaeth, a gwneir yn amddifad genawon y llewes.
12And unto me a thing is secretly brought, And receive doth mine ear a little of it.
12 "Daeth gair ataf fi yn ddirgel; daliodd fy nghlust sibrwd ohono
13In thoughts from visions of the night, In the falling of deep sleep on men,
13 yn y cynnwrf a ddaw gyda gweledigaethau'r nos, pan ddaw trymgwsg ar bawb.
14Fear hath met me, and trembling, And the multitude of my bones caused to fear.
14 Daeth dychryn a chryndod arnaf, a chynhyrfu fy holl esgyrn.
15And a spirit before my face doth pass, Stand up doth the hair of my flesh;
15 Llithrodd awel heibio i'm hwyneb, a gwnaeth i flew fy nghorff sefyll.
16It standeth, and I discern not its aspect, A similitude [is] over-against mine eyes, Silence! and a voice I hear:
16 Safodd yn llonydd, ond ni allwn ddirnad beth oedd; yr oedd ffurf o flaen fy llygaid; bu distawrwydd, yna clywais lais:
17`Is mortal man than God more righteous? Than his Maker is a man cleaner?
17 'A yw meidrol yn fwy cyfiawn na Duw, ac yn burach na'i Wneuthurwr?
18Lo, in His servants He putteth no credence, Nor in His messengers setteth praise.`
18 Os nad yw Duw'n ymddiried yn ei weision, ac os yw'n cyhuddo'i angylion o gamwedd,
19Also — the inhabitants of houses of clay, (Whose foundation [is] in the dust, They bruise them before a moth.)
19 beth, ynteu, am y rhai sy'n trigo mewn tai o glai, a'u sylfeini mewn pridd, y rhai a falurir yn gynt na gwyfyn?
20From morning to evening are beaten down, Without any regarding, for ever they perish.
20 Torrir hwy i lawr rhwng bore a hwyr, llwyr ddifethir hwy, heb neb yn sylwi.
21Hath not their excellency been removed with them? They die, and not in wisdom!
21 Pan ddatodir llinyn eu pabell, oni fyddant farw heb ddoethineb?'