1And Job answereth and saith: —
1 Atebodd Job:
2Truly I have known that [it is] so, And what — is man righteous with God?
2 "Gwn yn sicr fod hyn yn wir, na all neb ei gyfiawnhau ei hun gyda Duw.
3If he delight to strive with Him — He doth not answer him one of a thousand.
3 Os myn ymryson ag ef, nid etyb ef unwaith mewn mil.
4Wise in heart and strong in power — Who hath hardened toward Him and is at peace?
4 Y mae'n ddoeth a chryf; pwy a ystyfnigodd yn ei erbyn yn llwyddiannus?
5Who is removing mountains, And they have not known, Who hath overturned them in His anger.
5 Y mae'n symud mynyddoedd heb iddynt wybod, ac yn eu dymchwel yn ei lid.
6Who is shaking earth from its place, And its pillars move themselves.
6 Y mae'n ysgwyd y ddaear o'i lle, a chryna'i cholofnau.
7Who is speaking to the sun, and it riseth not, And the stars He sealeth up.
7 Y mae'n gorchymyn i'r haul beidio � chodi, ac yn gosod s�l ar y s�r.
8Stretching out the heavens by Himself, And treading on the heights of the sea,
8 Taenodd y nefoedd ei hunan, a sathrodd grib y m�r.
9Making Osh, Kesil, and Kimah, And the inner chambers of the south.
9 Creodd yr Arth ac Orion, Pleiades a chylch S�r y De.
10Doing great things till there is no searching, And wonderful, till there is no numbering.
10 Gwna weithredoedd mawr ac anchwiliadwy, a rhyfeddodau dirifedi.
11Lo, He goeth over by me, and I see not, And He passeth on, and I attend not to it.
11 "Pan � heibio imi, nis gwelaf, a diflanna heb i mi ddirnad.
12Lo, He snatches away, who bringeth it back? Who saith unto Him, `What dost Thou?`
12 Os cipia, pwy a'i rhwystra? Pwy a ddywed wrtho, 'Beth a wnei?'?
13God doth not turn back His anger, Under Him bowed have proud helpers.
13 Ni thry Duw ei lid ymaith; ymgreinia cynorthwywyr Rahab wrth ei draed.
14How much less do I — I answer Him? Choose out my words with Him?
14 Pa faint llai yr atebwn i ef, a dadlau gair am air ag ef?
15Whom, though I were righteous, I answer not, For my judgment I make supplication.
15 Hyd yn oed pe byddwn gyfiawn, ni'm hatebid, dim ond ymbil am drugaredd gan fy marnwr.
16Though I had called and He answereth me, I do not believe that He giveth ear [to] my voice.
16 Pe gwysiwn ef ac yntau'n ateb, ni chredwn y gwrandawai arnaf.
17Because with a tempest He bruiseth me, And hath multiplied my wounds for nought.
17 Canys heb reswm y mae'n fy nryllio, ac yn amlhau f'archollion yn ddiachos.
18He permitteth me not to refresh my spirit, But filleth me with bitter things.
18 Nid yw'n rhoi cyfle imi gymryd fy anadl, ond y mae'n fy llenwi � chwerwder.
19If of power, lo, the Strong One; And if of judgment — who doth convene me?
19 "Os cryfder a geisir, wele ef yn gryf; os barn, pwy a'i geilw i drefn?
20If I be righteous, Mine mouth doth declare me wicked, Perfect I am! — it declareth me perverse.
20 Pe bawn gyfiawn, condemniai fi �'m geiriau fy hun; pe bawn ddi-fai, dangosai imi gyfeiliorni.
21Perfect I am! — I know not my soul, I despise my life.
21 Di-fai wyf, ond nid wyf yn malio amdanaf fy hun; yr wyf yn ffieiddio fy mywyd.
22It is the same thing, therefore I said, `The perfect and the wicked He is consuming.`
22 Yr un dynged sydd i bawb; am hynny dywedaf ei fod ef yn difetha'r di-fai a'r drygionus.
23If a scourge doth put to death suddenly, At the trial of the innocent He laugheth.
23 Os dinistr a ladd yn ddisymwth, fe chwardd am drallod y diniwed.
24Earth hath been given Into the hand of the wicked one. The face of its judges he covereth, If not — where, who [is] he?
24 Os rhoddir gwlad yng ngafael y drygionus, fe daena orchudd tros wyneb ei barnwyr. Os nad ef, pwy yw?
25My days have been swifter than a runner, They have fled, they have not seen good,
25 "Y mae fy nyddiau'n gyflymach na rhedwr; y maent yn diflannu heb weld daioni.
26They have passed on with ships of reed, As an eagle darteth on food.
26 Y maent yn gwibio fel llongau o frwyn, fel eryr yn disgyn ar gelain.
27Though I say, `I forget my talking, I forsake my corner, and I brighten up!`
27 Os dywedaf, 'Anghofiaf fy nghwyn, newidiaf fy mhryd a byddaf lawen',
28I have been afraid of all my griefs, I have known that Thou dost not acquit me.
28 eto arswydaf rhag fy holl ofidiau; gwn na'm hystyri'n ddieuog.
29I — I am become wicked; why [is] this? [In] vain I labour.
29 A bwrw fy mod yn euog, pam y llafuriaf yn ofer?
30If I have washed myself with snow-water, And purified with soap my hands,
30 Os ymolchaf � sebon, a golchi fy nwylo � soda,
31Then in corruption Thou dost dip me, And my garments have abominated me.
31 yna tefli fi i'r ffos, a gwna fy nillad fi'n ffiaidd.
32But if a man like myself — I answer him, We come together into judgment.
32 "Nid dyn yw ef fel fi, fel y gallaf ei ateb, ac y gallwn ddod ynghyd i ymgyfreithio.
33If there were between us an umpire, He doth place his hand on us both.
33 O na fyddai un i dorri'r ddadl rhyngom, ac i osod ei law arnom ein dau,
34He doth turn aside from off me his rod, And His terror doth not make me afraid,
34 fel y symudai ei wialen oddi arnaf, ac fel na'm dychrynid gan ei arswyd!
35I speak, and do not fear Him, But I am not right with myself.
35 Yna llefarwn yn eofn. Ond nid felly y caf fy hun.