¹And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —

¹Nang magkagayo'y sumagot si Eliphaz na Temanita, at nagsabi,

²Hath one tried a word with thee? — Thou art weary! And to keep in words who is able?

²Kung tikman ng isa na makipagusap sa iyo, ikababalisa mo ba? Nguni't sinong makapipigil ng pagsasalita?

³Lo, thou hast instructed many, And feeble hands thou makest strong.

³Narito, ikaw ay nagturo sa marami, at iyong pinalakas ang mahinang mga kamay.

⁴The stumbling one do thy words raise up, And bowing knees thou dost strengthen.

⁴Ang iyong mga salita ay nagsialalay sa nangabubuwal, at iyong pinalakas ang mahinang mga tuhod.

⁵But now, it cometh in unto thee, And thou art weary; It striketh unto thee, and thou art troubled.

⁵Nguni't ngayo'y dinaratnan ka ng kasamaan, at ikaw ay nanglulupaypay; ginagalaw ka, at ikaw ay nababagabag.

⁶Is not thy reverence thy confidence? Thy hope — the perfection of thy ways?

⁶Hindi ba ang iyong takot sa Dios ay ang iyong tiwala, at ang iyong pagasa ay ang pagtatapat ng iyong mga lakad?

⁷Remember, I pray thee, Who, being innocent, hath perished? And where have the upright been cut off?

⁷Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, kung sino ang namatay, na walang malay? O saan nangahiwalay ang mga matuwid?

⁸As I have seen — ploughers of iniquity, And sowers of misery, reap it!

⁸Ayon sa aking pagkakita yaong nagsisipagararo ng kasamaan, at nangaghahasik ng kabagabagan ay gayon din ang inaani.

⁹From the breath of God they perish, And from the spirit of His anger consumed.

⁹Sa hinga ng Dios sila'y nangamamatay, at sa bugso ng kaniyang galit sila'y nangalilipol.

¹⁰The roaring of a lion, And the voice of a fierce lion, And teeth of young lions have been broken.

¹⁰Ang ungal ng leon, at ang tinig ng mabangis na leon, at ang mga ngipin ng mga batang leon, ay nangabali.

¹¹An old lion is perishing without prey, And the whelps of the lioness do separate.

¹¹Ang matandang leon ay namamatay dahil sa kawalan ng huli, at ang mga batang leong babae ay nagsisipangalat.

¹²And unto me a thing is secretly brought, And receive doth mine ear a little of it.

¹²Ngayo'y nadalang lihim sa akin ang isang bagay, at ang aking pakinig ay nakakaulinig ng bulong niyaon.

¹³In thoughts from visions of the night, In the falling of deep sleep on men,

¹³Sa mga pagiisip na mula sa mga pangitain sa gabi, pagka ang mahimbing na tulog ay nahuhulog sa mga tao,

¹⁴Fear hath met me, and trembling, And the multitude of my bones caused to fear.

¹⁴Takot ay dumating sa akin, at panginginig, na nagpapanginig ng lahat ng aking mga buto.

¹⁵And a spirit before my face doth pass, Stand up doth the hair of my flesh;

¹⁵Nang magkagayo'y dumaan ang isang espiritu sa aking mukha. Ang balahibo ng aking balat ay nanindig.

¹⁶It standeth, and I discern not its aspect, A similitude [is] over-against mine eyes, Silence! and a voice I hear:

¹⁶Tumayong nakatigil, nguni't hindi ko mawari ang anyo niyaon; isang anyo ang nasa harap ng aking mga mata: tahimik, at ako'y nakarinig ng tinig, na nagsasabi,

¹⁷`Is mortal man than God more righteous? Than his Maker is a man cleaner?

¹⁷Magiging ganap pa ba ang taong may kamatayan kay sa Dios? Lilinis pa ba kaya ang tao kay sa Maylalang sa kaniya?

¹⁸Lo, in His servants He putteth no credence, Nor in His messengers setteth praise.`

¹⁸Narito, siya'y hindi naglalagak ng tiwala sa kaniyang mga lingkod; at inaari niyang mga mangmang ang kaniyang mga anghel:

¹⁹Also — the inhabitants of houses of clay, (Whose foundation [is] in the dust, They bruise them before a moth.)

¹⁹Gaano pa kaya sila na nagsisitahan sa mga bahay na putik, na ang patibayan ay nasa alabok, na napipisang gaya ng paroparo!

²⁰From morning to evening are beaten down, Without any regarding, for ever they perish.

²⁰Sa pagitan ng umaga at hapon, ay nangagigiba; nangapaparam magpakailan man na walang pumupuna.

²¹Hath not their excellency been removed with them? They die, and not in wisdom!

²¹Hindi ba nalalagot ang tali ng kanilang tolda sa loob nila? Sila'y nangamamatay at walang karunungan.