¹وجاءوا الى عبر البحر الى كورة الجدريين.

¹En zij kwamen over op de andere zijde der zee, in het land der Gadarenen.

²ولما خرج من السفينة للوقت استقبله من القبور انسان به روح نجس

²En zo Hij uit het schip gegaan was, terstond ontmoette Hem, uit de graven, een mens met een onreinen geest;

³كان مسكنه في القبور ولم يقدر احد ان يربطه ولا بسلاسل.

³Dewelke zijn woning in de graven had, en niemand kon hem binden, ook zelfs niet met ketenen.

⁴لانه قد ربط كثيرا بقيود وسلاسل فقطع السلاسل وكسر القيود. فلم يقدر احد ان يذلله.

⁴Want hij was menigmaal met boeien en ketenen gebonden geweest, en de ketenen waren van hem in stukken getrokken, en de boeien verbrijzeld, en niemand was machtig om hem te temmen.

⁵وكان دائما ليلا ونهارا في الجبال وفي القبور يصيح ويجرح نفسه بالحجارة.

⁵En hij was altijd, nacht en dag, op de bergen en in de graven, roepende en slaande zichzelven met stenen.

⁶فلما رأى يسوع من بعيد ركض وسجد له

⁶Als hij nu Jezus van verre zag, liep hij toe, en aanbad Hem.

⁷وصرخ بصوت عظيم وقال ما لي ولك يا يسوع ابن الله العلي. استحلفك بالله ان لا تعذبني.

⁷En met een grote stem roepende, zeide hij: Wat heb ik met U te doen, Jezus, Gij Zone Gods, des Allerhoogsten? Ik bezweer U bij God, dat Gij mij niet pijnigt!

⁸لانه قال له اخرج من الانسان يا ايها الروح النجس.

⁸(Want Hij zeide tot hem: Gij onreine geest, ga uit van den mens!)

⁹وسأله ما اسمك. فاجاب قائلا اسمي لجئون لاننا كثيرون.

⁹En Hij vraagde hem: Welke is uw naam? En hij antwoordde, zeggende: Mijn naam is Legio; want wij zijn velen.

¹⁰وطلب اليه كثيرا ان لا يرسلهم الى خارج الكورة.

¹⁰En hij bad Hem zeer, dat Hij hen buiten het land niet wegzond.

¹¹وكان هناك عند الجبال قطيع كبير من الخنازير يرعى.

¹¹En aldaar aan de bergen was een grote kudde zwijnen, weidende.

¹²فطلب اليه كل الشياطين قائلين ارسلنا الى الخنازير لندخل فيها.

¹²En al de duivelen baden Hem, zeggende: Zend ons in die zwijnen, opdat wij in dezelve mogen varen.

¹³فأذن لهم يسوع للوقت. فخرجت الارواح النجسة ودخلت في الخنازير. فاندفع القطيع من على الجرف الى البحر. وكان نحو الفين. فاختنق في البحر.

¹³En Jezus liet het hun terstond toe. En de onreine geesten, uitgevaren zijnde, voeren in de zwijnen; en de kudde stortte van de steilte af in de zee (daar waren er nu omtrent twee duizend), en versmoorden in de zee.

¹⁴واما رعاة الخنازير فهربوا واخبروا في المدينة وفي الضياع. فخرجوا ليروا ما جرى.

¹⁴En die de zwijnen weidden zijn gevlucht, en boodschapten zulks in de stad en op het land. En zij gingen uit, om te zien, wat het was, dat er geschied was.

¹⁵وجاءوا الى يسوع فنظروا المجنون الذي كان فيه اللجئون جالسا ولابسا وعاقلا. فخافوا.

¹⁵En zij kwamen tot Jezus, en zagen den bezetene zittende, en gekleed, en wel bij zijn verstand, namelijk die het legioen gehad had, en zij werden bevreesd.

¹⁶فحدثهم الذين رأوا كيف جرى للمجنون وعن الخنازير.

¹⁶En die het gezien hadden, vertelden hun, wat den bezetene geschied was, en ook van de zwijnen.

¹⁷فابتدأوا يطلبون اليه ان يمضي من تخومهم.

¹⁷En zij begonnen Hem te bidden, dat Hij van hun landpalen wegging.

¹⁸ولما دخل السفينة طلب اليه الذي كان مجنونا ان يكون معه.

¹⁸En als Hij in het schip ging, bad Hem degene, die bezeten was geweest, dat hij met Hem mocht zijn.

¹⁹فلم يدعه يسوع بل قال له اذهب الى بيتك والى اهلك واخبرهم كم صنع الرب بك ورحمك.

¹⁹Doch Jezus liet hem dat niet toe, maar zeide tot hem: Ga heen naar uw huis tot de uwen, en boodschap hun, wat grote dingen u de Heere gedaan heeft, en hoe Hij Zich uwer ontfermd heeft.

²⁰فمضى وابتدأ ينادي في العشر المدن كم صنع به يسوع. فتعجب الجميع

²⁰En hij ging heen, en begon te verkondigen in het land van Dekapolis, wat grote dingen hem Jezus gedaan had; en zij verwonderden zich allen.

²¹ولما اجتاز يسوع في السفينة ايضا الى العبر اجتمع اليه جمع كثير. وكان عند البحر.

²¹En als Jezus wederom in het schip overgevaren was aan de andere zijde, vergaderde een grote schare bij Hem; en Hij was bij de zee.

²²واذا واحد من رؤساء المجمع اسمه يايروس جاء. ولما رآه خرّ عند قدميه.

²²En ziet, er kwam een van de oversten der synagoge, met name Jairus; en Hem ziende, viel hij aan Zijn voeten,

²³وطلب اليه كثيرا قائلا ابنتي الصغيرة على آخر نسمة. ليتك تأتي وتضع يدك عليها لتشفى فتحيا.

²³En bad Hem zeer, zeggende: Mijn dochtertje is in haar uiterste; ik bid U, dat Gij komt en de handen op haar legt, opdat zij behouden worde, en zij zal leven.

²⁴فمضى معه وتبعه جمع كثير وكانوا يزحمونه

²⁴En Hij ging met hem; en een grote schare volgde Hem, en zij verdrongen Hem.

²⁵وامرأة بنزف دم منذ اثنتي عشرة سنة.

²⁵En een zekere vrouw, die twaalf jaren den vloed des bloeds gehad had,

²⁶وقد تألمت كثيرا من اطباء كثيرين وانفقت كل ما عندها ولم تنتفع شيئا بل صارت الى حال اردأ.

²⁶En veel geleden had van vele medicijnmeesters, en al het hare daaraan ten koste gelegd en geen baat gevonden had, maar met welke het veeleer erger geworden was;

²⁷لما سمعت بيسوع جاءت في الجمع من وراء ومسّت ثوبه.

²⁷Deze van Jezus horende, kwam onder de schare van achteren, en raakte Zijn kleed aan.

²⁸لانها قالت ان مسست ولو ثيابه شفيت.

²⁸Want zij zeide: Indien ik maar Zijn klederen mag aanraken, zal ik gezond worden.

²⁹فللوقت جف ينبوع دمها وعلمت في جسمها انها قد برئت من الداء.

²⁹En terstond is de fontein haars bloeds opgedroogd, en zij gevoelde aan haar lichaam, dat zij van die kwaal genezen was.

³⁰فللوقت التفت يسوع بين الجمع شاعرا في نفسه بالقوة التي خرجت منه وقال من لمس ثيابي.

³⁰En terstond Jezus, bekennende in Zichzelven de kracht, die van Hem uitgegaan was, keerde Zich om in de schare, en zeide: Wie heeft Mijn klederen aangeraakt?

³¹فقال له تلاميذه انت تنظر الجمع يزحمك وتقول من لمسني.

³¹En Zijn discipelen zeiden tot Hem: Gij ziet, dat de schare U verdringt, en zegt Gij: Wie heeft Mij aangeraakt?

³²وكان ينظر حوله ليرى التي فعلت هذا.

³²En Hij zag rondom om haar te zien, die dat gedaan had.

³³واما المرأة فجاءت وهي خائفة ومرتعدة عالمة بما حصل لها فخرّت وقالت له الحق كله.

³³En de vrouw, vrezende en bevende, wetende, wat aan haar geschied was, kwam en viel voor Hem neder, en zeide Hem al de waarheid.

³⁴فقال لها يا ابنة ايمانك قد شفاك. اذهبي بسلام وكوني صحيحة من دائك

³⁴En Hij zeide tot haar: Dochter, uw geloof heeft u behouden; ga heen in vrede, en zijt genezen van deze uw kwaal.

³⁵وبينما هو يتكلم جاءوا من دار رئيس المجمع قائلين ابنتك ماتت. لماذا تتعب المعلم بعد.

³⁵Terwijl Hij nog sprak, kwamen enigen van het huis des oversten der synagoge, zeggende: Uw dochter is gestorven; wat zijt gij den Meester nog moeilijk?

³⁶فسمع يسوع لوقته الكلمة التي قيلت فقال لرئيس المجمع لا تخف. آمن فقط.

³⁶En Jezus, terstond gehoord hebbende het woord, dat er gesproken werd, zeide tot den overste der synagoge: Vrees niet; geloof alleenlijk.

³⁷ولم يدع احد يتبعه الا بطرس ويعقوب ويوحنا اخا يعقوب.

³⁷En Hij liet niemand toe Hem te volgen, dan Petrus, en Jakobus, en Johannes, den broeder van Jakobus;

³⁸فجاء الى بيت رئيس المجمع ورأى ضجيجا. يبكون ويولولون كثيرا.

³⁸En kwam in het huis des oversten der synagoge; en zag de beroerte en degenen, die zeer weenden en huilden.

³⁹فدخل وقال لهم لماذا تضجون وتبكون. لم تمت الصبية لكنها نائمة.

³⁹En ingegaan zijnde, zeide Hij tot hen: Wat maakt gij beroerte, en wat weent gij? Het kind is niet gestorven, maar het slaapt.

⁴⁰فضحكوا عليه. اما هو فاخرج الجميع واخذ ابا الصبية وامها والذين معه ودخل حيث كانت الصبية مضطجعة.

⁴⁰En zij belachten Hem; maar Hij, als Hij hen allen had uitgedreven, nam bij Zich den vader en de moeder des kinds, en degenen die met Hem waren, en ging binnen, waar het kind lag.

⁴¹وامسك بيد الصبية وقال لها طليثا قومي. الذي تفسيره يا صبية لك اقول قومي.

⁴¹En Hij vatte de hand des kinds, en zeide tot haar: Talitha kumi! hetwelk is, zijnde overgezet: Gij dochtertje (Ik zeg u), sta op.

⁴²وللوقت قامت الصبية ومشت. لانها كانت ابنة اثنتي عشر سنة. فبهتوا بهتا عظيما.

⁴²En terstond stond het dochtertje op, en wandelde; want het was twaalf jaren oud; en zij ontzetten zich met grote ontzetting.

⁴³فاوصاهم كثيرا ان لا يعلم احد بذلك. وقال ان تعطى لتأكل

⁴³En Hij gebood hun zeer, dat niemand datzelve zou weten; en zeide, dat men haar zou te eten geven.