¹قصيدة لداود لما كان في المغارة. صلاة بصوتي الى الرب اصرخ بصوتي الى الرب اتضرع‎.

¹Taaveti õpetuslaul; palve, kui ta oli koopas.

²‎اسكب امامه شكواي. بضيقي قدامه اخبر

²Oma häält tõstes ma kisendan Issanda poole, oma häält tõstes ma anun Issandat.

³عندما اعيت روحي فيّ وانت عرفت مسلكي. في الطريق التي اسلك اخفوا لي فخا‎.

³Ma valan välja oma kaebuse tema ette, ma annan temale teada oma ahastuse.

⁴‎انظر الى اليمين وأبصر. فليس لي عارف. باد عني المناص. ليس من يسأل عن نفسي‎.

⁴Kui minu vaim nõrkeb mu sees, siis sina tunned mu teerada. Teele, mida ma käin, on minu jaoks peidetud püünised.

⁵‎صرخت اليك يا رب. قلت انت ملجإي نصيبي في ارض الاحياء‎.

⁵Vaata paremale poole ja näe, et mul ei ole, kes mind tunneks. Pelgupaik on mu eest hävinud, ükski ei hooli mu hingest.

⁶‎اصغ الى صراخي لاني قد تذللت جدا. نجني من مضطهديّ لانهم اشد مني‎.

⁶Ma kisendan sinu poole, Issand! Ma ütlen: Sina oled mu pelgupaik, mu osa elavate maal!

⁷‎اخرج من الحبس نفسي لتحميد اسمك. الصديقون يكتنفونني لانك تحسن اليّ

⁷Pane tähele mu halisemist, sest ma olen väga nõder! Vabasta mind mu tagaajajate käest, sest nad on minust tugevamad!

⁸Vii välja mu hing vangist tänama sinu nime! Õiged käivad mu ümber, kui sina mulle head teed.