¹مزمور لداود لما كان في برية يهوذا‎. ‎يا الله الهي انت. اليك ابكّر. عطشت اليك نفسي يشتاق اليك جسدي في ارض ناشفة ويابسة بلا ماء

¹Taaveti laul sellest ajast, kui ta oli Juuda kõrbes.

²لكي ابصر قوتك ومجدك كما قد رأيتك في قدسك‎.

²Jumal, sina oled mu Jumal, sind ma otsin vara. Sinu järele januneb mu hing, sind ihaldab mu ihu nagu kuival ja põuasel maal, kus pole vett.

³‎لان رحمتك افضل من الحياة. شفتاي تسبحانك‎.

³Nõnda ma vaatasin sind pühamus, et näha su väge ja su auhiilgust.

⁴‎هكذا اباركك في حياتي. باسمك ارفع يديّ‎.

⁴Sest sinu heldus on parem kui elu; mu huuled ülistavad sind.

⁵‎كما من شحم ودسم تشبع نفسي وبشفتي الابتهاج يسبحك فمي

⁵Nõnda ma tahan sind tänada oma eluaja; sinu nimel ma tõstan üles oma pihud.

⁶اذا ذكرتك على فراشي. في السهد الهج بك‎.

⁶Nagu rasvast ja õlist täitub mu hing, mu suu kiidab sind hõiskehuulil,

⁷‎لانك كنت عونا لي وبظل جناحيك ابتهج

⁷kui ma sind meenutan oma voodis ja sinule mõtlen vahikordade ajal.

⁸التصقت نفسي بك. يمينك تعضدني‎.

⁸Sest sina olid mulle abiks ja su tiibade varju all ma võin hõisata.

⁹‎اما الذين هم للتهلكة يطلبون نفسي فيدخلون في اسافل الارض‎.

⁹Mu hing ripub su küljes, su parem käsi toetab mind.

¹⁰‎يدفعون الى يدي السيف. يكونون نصيبا لبنات آوى‎.

¹⁰Aga need, kes püüavad hävitada mu hinge, lähevad maa sügavustesse.

¹¹‎اما الملك فيفرح بالله. يفتخر كل من يحلف به. لان افواه المتكلمين بالكذب تسد

¹¹Nad tõugatakse mõõga ette, nad saavad rebaste saagiks.

¹²Aga kuningas rõõmutseb Jumalas; igaüks, kes tema juures vannub, võib kiidelda; sest nende suu suletakse, kes räägivad valet.