¹وقال لي الرب خذ لنفسك لوحا كبيرا واكتب عليه بقلم انسان لمهير شلال حاش بز.

¹ויאמר יהוה אלי קח לך גליון גדול וכתב עליו בחרט אנוש למהר שלל חש בז׃

²وأن أشهد لنفسي شاهدين امينين اوريا الكاهن وزكريا بن يبرخيا.

²ואעידה לי עדים נאמנים את אוריה הכהן ואת זכריהו בן יברכיהו׃

³فاقتربت الى النبية فحبلت وولدت ابنا. فقال لي الرب ادعو اسمه مهير شلال حاش بز.

³ואקרב אל הנביאה ותהר ותלד בן ויאמר יהוה אלי קרא שמו מהר שלל חש בז׃

⁴لانه قبل ان يعرف الصبي ان يدعو يا ابي ويا امي تحمل ثروة دمشق وغنيمة السامرة قدام ملك اشور

⁴כי בטרם ידע הנער קרא אבי ואמי ישא את חיל דמשק ואת שלל שמרון לפני מלך אשור׃

⁵ثم عاد الرب يكلمني ايضا قائلا

⁵ויסף יהוה דבר אלי עוד לאמר׃

⁶لان هذا الشعب رذل مياه شيلوه الجارية بسكوت وسر برصين وابن رمليا

⁶יען כי מאס העם הזה את מי השלח ההלכים לאט ומשוש את רצין ובן רמליהו׃

⁷لذلك هوذا السيد يصعد عليهم مياه النهر القوية والكثيرة ملك اشور وكل مجده فيصعد فوق جميع مجاريه ويجري فوق جميع شطوطه

⁷ולכן הנה אדני מעלה עליהם את מי הנהר העצומים והרבים את מלך אשור ואת כל כבודו ועלה על כל אפיקיו והלך על כל גדותיו׃

⁸ويندفق الى يهوذا. يفيض ويعبر. يبلغ العنق ويكون بسط جناحيه ملء عرض بلادك يا عمانوئيل

⁸וחלף ביהודה שטף ועבר עד צואר יגיע והיה מטות כנפיו מלא רחב ארצך עמנו אל׃

⁹هيجوا ايها الشعوب وانكسروا واصغي يا جميع اقاصي الارض. احتزموا وانكسروا. احتزموا وانكسروا.

⁹רעו עמים וחתו והאזינו כל מרחקי ארץ התאזרו וחתו התאזרו וחתו׃

¹⁰تشاوروا مشورة فتبطل. تكلموا كلمة فلا تقوم. لان الله معنا.

¹⁰עצו עצה ותפר דברו דבר ולא יקום כי עמנו אל׃

¹¹فانه هكذا قال لي الرب بشدة اليد وانذرني ان لا اسلك في طريق هذا الشعب قائلا

¹¹כי כה אמר יהוה אלי בחזקת היד ויסרני מלכת בדרך העם הזה לאמר׃

¹²لا تقولوا فتنة لكل ما يقول له هذا الشعب فتنة ولا تخافوا خوفه ولا ترهبوا.

¹²לא תאמרון קשר לכל אשר יאמר העם הזה קשר ואת מוראו לא תיראו ולא תעריצו׃

¹³قدسوا رب الجنود فهو خوفكم وهو رهبتكم.

¹³את יהוה צבאות אתו תקדישו והוא מוראכם והוא מערצכם׃

¹⁴ويكون مقدسا وحجر صدمة وصخرة عثرة لبيتي اسرائيل وفخا وشركا لسكان اورشليم.

¹⁴והיה למקדש ולאבן נגף ולצור מכשול לשני בתי ישראל לפח ולמוקש ליושב ירושלם׃

¹⁵فيعثر بها كثيرون ويسقطون فينكسرون ويعلقون فيلقطون.

¹⁵וכשלו בם רבים ונפלו ונשברו ונוקשו ונלכדו׃

¹⁶صرّ الشهادة اختم الشريعة بتلاميذي

¹⁶צור תעודה חתום תורה בלמדי׃

¹⁷فاصطبر للرب الساتر وجهه عن بيت يعقوب وانتظره.

¹⁷וחכיתי ליהוה המסתיר פניו מבית יעקב וקויתי לו׃

¹⁸هانذا والاولاد الذين اعطانيهم الرب آيات وعجائب في اسرائيل من عند رب الجنود الساكن في جبل صهيون

¹⁸הנה אנכי והילדים אשר נתן לי יהוה לאתות ולמופתים בישראל מעם יהוה צבאות השכן בהר ציון׃

¹⁹واذا قالوا لكم اطلبوا الى اصحاب التوابع والعرافين المشقشقين والهامسين. ألا يسال شعب الهه. أيسأل الموتى لاجل الاحياء.

¹⁹וכי יאמרו אליכם דרשו אל האבות ואל הידענים המצפצפים והמהגים הלוא עם אל אלהיו ידרש בעד החיים אל המתים׃

²⁰الى الشريعة والى الشهادة. ان لم يقولوا مثل هذا القول فليس لهم فجر.

²⁰לתורה ולתעודה אם לא יאמרו כדבר הזה אשר אין לו שחר׃

²¹فيعبرون فيها مضايقين وجائعين ويكون حينما يجوعون انهم يحنقون ويسبّون ملكهم والههم ويلتفتون الى فوق.

²¹ועבר בה נקשה ורעב והיה כי ירעב והתקצף וקלל במלכו ובאלהיו ופנה למעלה׃

²²وينظرون الى الارض واذا شدة وظلمة قتام الضيق والى الظلام هم مطرودون

²²ואל ארץ יביט והנה צרה וחשכה מעוף צוקה ואפלה מנדח׃