¹ولكن لا يكون ظلام للتي عليها ضيق. كما اهان الزمان الاول ارض زبولون وارض نفتالي يكرم الاخير طريق البحر عبر الاردن جليل الامم.

¹כי לא מועף לאשר מוצק לה כעת הראשון הקל ארצה זבלון וארצה נפתלי והאחרון הכביד דרך הים עבר הירדן גליל הגוים׃

²الشعب السالك في الظلمة ابصر نورا عظيما. الجالسون في ارض ظلال الموت اشرق عليهم نور.

²העם ההלכים בחשך ראו אור גדול ישבי בארץ צלמות אור נגה עליהם׃

³اكثرت الامة عظمت لها الفرح. يفرحون امامك كالفرح في الحصاد. كالذين يبتهجون عندما يقتسمون غنيمة.

³הרבית הגוי לא הגדלת השמחה שמחו לפניך כשמחת בקציר כאשר יגילו בחלקם שלל׃

⁴لان نير ثقله وعصا كتفه وقضيب مسخّره كسرتهنّ كما في يوم مديان.

⁴כי את על סבלו ואת מטה שכמו שבט הנגש בו החתת כיום מדין׃

⁵لان كل سلاح المتسلح في الوغى وكل رداء مدحرج في الدماء يكون للحريق ماكلأ للنار.

⁵כי כל סאון סאן ברעש ושמלה מגוללה בדמים והיתה לשרפה מאכלת אש׃

⁶لانه يولد لنا ولد ونعطى ابنا وتكون الرياسة على كتفه ويدعى اسمه عجيبا مشيرا الها قديرا ابا ابديا رئيس السلام.

⁶כי ילד ילד לנו בן נתן לנו ותהי המשרה על שכמו ויקרא שמו פלא יועץ אל גבור אביעד שר שלום׃

⁷لنمو رياسته وللسلام لا نهاية على كرسي داود وعلى مملكته ليثبتها ويعضدها بالحق والبر من الآن الى الابد. غيرة رب الجنود تصنع هذا

⁷למרבה המשרה ולשלום אין קץ על כסא דוד ועל ממלכתו להכין אתה ולסעדה במשפט ובצדקה מעתה ועד עולם קנאת יהוה צבאות תעשה זאת׃

⁸ارسل الرب قولا في يعقوب فوقع في اسرائيل.

⁸דבר שלח אדני ביעקב ונפל בישראל׃

⁹فيعرف الشعب كله افرايم وسكان السامرة القائلون بكبرياء وبعظمة قلب

⁹וידעו העם כלו אפרים ויושב שמרון בגאוה ובגדל לבב לאמר׃

¹⁰قد هبط اللبن فنبني بحجارة منحوتة. قطع الجميز فنستخلفه بأرز.

¹⁰לבנים נפלו וגזית נבנה שקמים גדעו וארזים נחליף׃

¹¹فيرفع الرب اخصام رصين عليه ويهيج اعداءه

¹¹וישגב יהוה את צרי רצין עליו ואת איביו יסכסך׃

¹²الاراميين من قدام والفلسطينيين من وراء فيأكلون اسرائيل بكل الفم. مع كل هذا لم يرتد غضبه بل يده ممدودة بعد

¹²ארם מקדם ופלשתים מאחור ויאכלו את ישראל בכל פה בכל זאת לא שב אפו ועוד ידו נטויה׃

¹³والشعب لم يرجع الى ضاربه ولم يطلب رب الجنود.

¹³והעם לא שב עד המכהו ואת יהוה צבאות לא דרשו׃

¹⁴فيقطع الرب من اسرائيل الراس والذنب النخل والاسل في يوم واحد.

¹⁴ויכרת יהוה מישראל ראש וזנב כפה ואגמון יום אחד׃

¹⁵الشيخ والمعتبر هو الراس والنبي الذي يعلم بالكذب هو الذنب.

¹⁵זקן ונשוא פנים הוא הראש ונביא מורה שקר הוא הזנב׃

¹⁶وصار مرشدو هذا الشعب مضلين ومرشدوه مبتلعين.

¹⁶ויהיו מאשרי העם הזה מתעים ומאשריו מבלעים׃

¹⁷لاجل ذلك لا يفرح السيد بفتيانه ولا يرحم يتاماه وارامله لان كل واحد منهم منافق وفاعل شر. وكل فم متكلم بالحماقة. مع كل هذا لم يرتد غضبه بل يده ممدودة بعد

¹⁷על כן על בחוריו לא ישמח אדני ואת יתמיו ואת אלמנתיו לא ירחם כי כלו חנף ומרע וכל פה דבר נבלה בכל זאת לא שב אפו ועוד ידו נטויה׃

¹⁸لان الفجور يحرق كالنار. تأكل الشوك والحسك وتشعل غاب الوعر فتلتف عمود دخان.

¹⁸כי בערה כאש רשעה שמיר ושית תאכל ותצת בסבכי היער ויתאבכו גאות עשן׃

¹⁹بسخط رب الجنود تحرق الارض ويكون الشعب كمأكل للنار لا يشفق الانسان على اخيه.

¹⁹בעברת יהוה צבאות נעתם ארץ ויהי העם כמאכלת אש איש אל אחיו לא יחמלו׃

²⁰يلتهم على اليمين فيجوع وياكل على الشمال فلا يشبع. يأكلون كل واحد لحم ذراعه

²⁰ויגזר על ימין ורעב ויאכל על שמאול ולא שבעו איש בשר זרעו יאכלו׃

²¹منسّى افرايم وافرايم منسّى وهما معا على يهوذا. مع كل هذا لم يرتد غضبه بل يده ممدودة بعد

²¹מנשה את אפרים ואפרים את מנשה יחדו המה על יהודה בכל זאת לא שב אפו ועוד ידו נטויה׃