1الانسان مولود المرأة قليل الايام وشبعان تعبا.
1אדם ילוד אשה קצר ימים ושבע רגז׃
2يخرج كالزهر ثم ينحسم ويبرح كالظل ولا يقف.
2כציץ יצא וימל ויברח כצל ולא יעמוד׃
3فعلى مثل هذا حدقت عينيك واياي احضرت الى المحاكمة معك.
3אף על זה פקחת עינך ואתי תביא במשפט עמך׃
4من يخرج الطاهر من النجس. لا احد.
4מי יתן טהור מטמא לא אחד׃
5ان كانت ايامه محدودة وعدد اشهره عندك وقد عينت اجله فلا يتجاوزه
5אם חרוצים ימיו מספר חדשיו אתך חקו עשית ולא יעבור׃
6فاقصر عنه ليسترح الى ان يسرّ كالاجير بانتهاء يومه
6שעה מעליו ויחדל עד ירצה כשכיר יומו׃
7لان للشجرة رجاء. ان قطعت تخلف ايضا ولا تعدم خراعيبها.
7כי יש לעץ תקוה אם יכרת ועוד יחליף וינקתו לא תחדל׃
8ولو قدم في الارض اصلها ومات في التراب جذعها
8אם יזקין בארץ שרשו ובעפר ימות גזעו׃
9فمن رائحة الماء تفرخ وتنبت فروعا كالغرس.
9מריח מים יפרח ועשה קציר כמו נטע׃
10اما الرجل فيموت ويبلى. الانسان يسلم الروح فاين هو.
10וגבר ימות ויחלש ויגוע אדם ואיו׃
11قد تنفد المياه من البحرة والنهر ينشف ويجف
11אזלו מים מני ים ונהר יחרב ויבש׃
12والانسان يضطجع ولا يقوم. لا يستيقظون حتى لا تبقى السموات ولا ينتبهون من نومهم
12ואיש שכב ולא יקום עד בלתי שמים לא יקיצו ולא יערו משנתם׃
13ليتك تواريني في الهاوية وتخفيني الى ان ينصرف غضبك وتعيّن لي اجلا فتذكرني.
13מי יתן בשאול תצפנני תסתירני עד שוב אפך תשית לי חק ותזכרני׃
14ان مات رجل أفيحيا. كل ايام جهادي اصبر الى ان يأتي بدلي.
14אם ימות גבר היחיה כל ימי צבאי איחל עד בוא חליפתי׃
15تدعو فانا اجيبك. تشتاق الى عمل يدك.
15תקרא ואנכי אענך למעשה ידיך תכסף׃
16اما الآن فتحصي خطواتي. ألا تحافظ على خطيتي.
16כי עתה צעדי תספור לא תשמור על חטאתי׃
17معصيتي مختوم عليها في صرّة وتلفّق عليّ فوق اثمي
17חתם בצרור פשעי ותטפל על עוני׃
18ان الجبل الساقط ينتثر والصخر يزحزح من مكانه.
18ואולם הר נופל יבול וצור יעתק ממקמו׃
19الحجارة تبليها المياه وتجرف سيولها تراب الارض. وكذلك انت تبيد رجاء الانسان.
19אבנים שחקו מים תשטף ספיחיה עפר ארץ ותקות אנוש האבדת׃
20تتجبر عليه ابدا فيذهب. تغير وجهه وتطرده.
20תתקפהו לנצח ויהלך משנה פניו ותשלחהו׃
21يكرم بنوه ولا يعلم او يصغرون ولا يفهم بهم.
21יכבדו בניו ולא ידע ויצערו ולא יבין למו׃
22انما على ذاته يتوجع لحمه وعلى ذاتها تنوح نفسه
22אך בשרו עליו יכאב ונפשו עליו תאבל׃