¹فاجاب بلدد الشوحي وقال

¹ויען בלדד השחי ויאמר׃

²الى متى تضعون اشراكا للكلام. تعقّلوا وبعد نتكلم.

²עד אנה תשימון קנצי למלין תבינו ואחר נדבר׃

³لماذا حسبنا كالبهيمة وتنجسنا في عيونكم.

³מדוע נחשבנו כבהמה נטמינו בעיניכם׃

⁴يا ايها المفترس نفسه في غيظه هل لاجلك تخلى الارض او يزحزح الصخر من مكانه

⁴טרף נפשו באפו הלמענך תעזב ארץ ויעתק צור ממקמו׃

⁵نعم. نور الاشرار ينطفئ ولا يضيء لهيب ناره.

⁵גם אור רשעים ידעך ולא יגה שביב אשו׃

⁶النور يظلم في خيمته وسراجه فوقه ينطفئ.

⁶אור חשך באהלו ונרו עליו ידעך׃

⁷تقصر خطوات قوته وتصرعه مشورته.

⁷יצרו צעדי אונו ותשליכהו עצתו׃

⁸لان رجليه تدفعانه في المصلاة فيمشي الى شبكة.

⁸כי שלח ברשת ברגליו ועל שבכה יתהלך׃

⁹يمسك الفخ بعقبه وتتمكن منه الشرك.

⁹יאחז בעקב פח יחזק עליו צמים׃

¹⁰مطمورة في الارض حبالته ومصيدته في السبيل.

¹⁰טמון בארץ חבלו ומלכדתו עלי נתיב׃

¹¹ترهبه اهوال من حوله وتذعره عند رجليه.

¹¹סביב בעתהו בלהות והפיצהו לרגליו׃

¹²تكون قوته جائعة والبوار مهيأ بجانبه.

¹²יהי רעב אנו ואיד נכון לצלעו׃

¹³ياكل اعضاء جسده يأكل اعضاءه بكر الموت.

¹³יאכל בדי עורו יאכל בדיו בכור מות׃

¹⁴ينقطع عن خيمته عن اعتماده ويساق الى ملك الاهوال.

¹⁴ינתק מאהלו מבטחו ותצעדהו למלך בלהות׃

¹⁵يسكن في خيمته من ليس له. يذر على مربضه كبريت.

¹⁵תשכון באהלו מבלי לו יזרה על נוהו גפרית׃

¹⁶من تحت تيبس اصوله ومن فوق يقطع فرعه.

¹⁶מתחת שרשיו יבשו וממעל ימל קצירו׃

¹⁷ذكره يبيد من الارض ولا اسم له على وجه البر.

¹⁷זכרו אבד מני ארץ ולא שם לו על פני חוץ׃

¹⁸يدفع من النور الى الظلمة ومن المسكونة يطرد.

¹⁸יהדפהו מאור אל חשך ומתבל ינדהו׃

¹⁹لا نسل ولا عقب له بين شعبه ولا شارد في محاله.

¹⁹לא נין לו ולא נכד בעמו ואין שריד במגוריו׃

²⁰يتعجب من يومه المتأخرون ويقشعر الاقدمون.

²⁰על יומו נשמו אחרנים וקדמנים אחזו שער׃

²¹انما تلك مساكن فاعلي الشر وهذا مقام من لا يعرف الله

²¹אך אלה משכנות עול וזה מקום לא ידע אל׃