¹عهدا قطعت لعينيّ فكيف اتطلع في عذراء.

¹ברית כרתי לעיני ומה אתבונן על בתולה׃

²وما هي قسمة الله من فوق ونصيب القدير من الاعالي.

²ומה חלק אלוה ממעל ונחלת שדי ממרמים׃

³أليس البوار لعامل الشر والنكر لفاعلي الاثم.

³הלא איד לעול ונכר לפעלי און׃

⁴أليس هو ينظر طرقي ويحصي جميع خطواتي.

⁴הלא הוא יראה דרכי וכל צעדי יספור׃

⁵ان كنت قد سلكت مع الكذب او اسرعت رجلي الى الغش.

⁵אם הלכתי עם שוא ותחש על מרמה רגלי׃

⁶ليزنّي في ميزان الحق فيعرف الله كمالي.

⁶ישקלני במאזני צדק וידע אלוה תמתי׃

⁷ان حادت خطواتي عن الطريق وذهب قلبي وراء عينيّ او لصق عيب بكفيّ

⁷אם תטה אשרי מני הדרך ואחר עיני הלך לבי ובכפי דבק מאום׃

⁸أزرع وغيري يأكل وفروعي تستأصل

⁸אזרעה ואחר יאכל וצאצאי ישרשו׃

⁹ان غوي قلبي على امرأة او كمنت على باب قريبي

⁹אם נפתה לבי על אשה ועל פתח רעי ארבתי׃

¹⁰فلتطحن امرأتي لآخر ولينحن عليها آخرون.

¹⁰תטחן לאחר אשתי ועליה יכרעון אחרין׃

¹¹لان هذه رذيلة وهي اثم يعرض للقضاة.

¹¹כי הוא זמה והיא עון פלילים׃

¹²لانها نار تأكل حتى الى الهلاك وتستأصل كل محصولي

¹²כי אש היא עד אבדון תאכל ובכל תבואתי תשרש׃

¹³ان كنت رفضت حق عبدي وامتي في دعواهما عليّ

¹³אם אמאס משפט עבדי ואמתי ברבם עמדי׃

¹⁴فماذا كنت اصنع حين يقوم الله واذا افتقد فبماذا اجيبه.

¹⁴ומה אעשה כי יקום אל וכי יפקד מה אשיבנו׃

¹⁵أوليس صانعي في البطن صانعه وقد صوّرنا واحد في الرحم.

¹⁵הלא בבטן עשני עשהו ויכננו ברחם אחד׃

¹⁶ان كنت منعت المساكين عن مرادهم او افنيت عيني الارملة

¹⁶אם אמנע מחפץ דלים ועיני אלמנה אכלה׃

¹⁷او اكلت لقمتي وحدي فما اكل منها اليتيم.

¹⁷ואכל פתי לבדי ולא אכל יתום ממנה׃

¹⁸بل منذ صباي كبر عندي كأب ومن بطن امي هديتها

¹⁸כי מנעורי גדלני כאב ומבטן אמי אנחנה׃

¹⁹ان كنت رأيت هالكا لعدم اللبس او فقيرا بلا كسوة

¹⁹אם אראה אובד מבלי לבוש ואין כסות לאביון׃

²⁰ان لم تباركني حقواه وقد استدفأ بجزّة غنمي.

²⁰אם לא ברכוני חלצו ומגז כבשי יתחמם׃

²¹ان كنت قد هززت يدي على اليتيم لما رأيت عوني في الباب

²¹אם הניפותי על יתום ידי כי אראה בשער עזרתי׃

²²فلتسقط عضدي من كتفي ولتنكسر ذراعي من قصبتها.

²²כתפי משכמה תפול ואזרעי מקנה תשבר׃

²³لان البوار من الله رعب عليّ ومن جلاله لم استطع

²³כי פחד אלי איד אל ומשאתו לא אוכל׃

²⁴ان كنت قد جعلت الذهب عمدتي او قلت للابريز انت متكلي.

²⁴אם שמתי זהב כסלי ולכתם אמרתי מבטחי׃

²⁵ان كنت قد فرحت اذ كثرت ثروتي ولان يدي وجدت كثيرا.

²⁵אם אשמח כי רב חילי וכי כביר מצאה ידי׃

²⁶ان كنت قد نظرت الى النور حين ضاء او الى القمر يسير بالبهاء

²⁶אם אראה אור כי יהל וירח יקר הלך׃

²⁷وغوي قلبي سرّا ولثم يدي فمي

²⁷ויפת בסתר לבי ותשק ידי לפי׃

²⁸فهذا ايضا اثم يعرض للقضاة لاني اكون قد جحدت الله من فوق

²⁸גם הוא עון פלילי כי כחשתי לאל ממעל׃

²⁹ان كنت قد فرحت ببليّة مبغضي او شمتّ حين اصابه سوء.

²⁹אם אשמח בפיד משנאי והתעררתי כי מצאו רע׃

³⁰بل لم ادع حنكي يخطئ في طلب نفسه بلعنة.

³⁰ולא נתתי לחטא חכי לשאל באלה נפשו׃

³¹ان كان اهل خيمتي لم يقولوا من ياتي باحد لم يشبع من طعامه.

³¹אם לא אמרו מתי אהלי מי יתן מבשרו לא נשבע׃

³²غريب لم يبت في الخارج. فتحت للمسافر ابوابي.

³²בחוץ לא ילין גר דלתי לארח אפתח׃

³³ان كنت قد كتمت كالناس ذنبي لاخفاء اثمي في حضني

³³אם כסיתי כאדם פשעי לטמון בחבי עוני׃

³⁴اذ رهبت جمهورا غفيرا وروّعتني اهانة العشائر فكففت ولم اخرج من الباب

³⁴כי אערוץ המון רבה ובוז משפחות יחתני ואדם לא אצא פתח׃

³⁵من لي بمن يسمعني. هوذا امضائي ليجبني القدير. ومن لي بشكوى كتبها خصمي.

³⁵מי יתן לי שמע לי הן תוי שדי יענני וספר כתב איש ריבי׃

³⁶فكنت احملها على كتفي. كنت اعصبها تاجا لي.

³⁶אם לא על שכמי אשאנו אענדנו עטרות לי׃

³⁷كنت اخبره بعدد خطواتي وادنو منه كشريف ــ

³⁷מספר צעדי אגידנו כמו נגיד אקרבנו׃

³⁸ان كانت ارضي قد صرخت عليّ وتباكت اتلامها جميعا

³⁸אם עלי אדמתי תזעק ויחד תלמיה יבכיון׃

³⁹ان كنت قد اكلت غلّتها بلا فضة او اطفأت انفس اصحابها

³⁹אם כחה אכלתי בלי כסף ונפש בעליה הפחתי׃

⁴⁰فعوض الحنطة لينبت شوك وبدل الشعير زوان تمت اقوال ايوب

⁴⁰תחת חטה יצא חוח ותחת שערה באשה תמו דברי איוב׃