¹بعد هذا فتح ايوب فاه وسبّ يومه

¹Loks lauk Job upp munni sínum og bölvaði fæðingardegi sínum.

²واخذ ايوب يتكلم فقال

²Hann tók til máls og sagði:

³ليته هلك اليوم الذي ولدت فيه والليل الذي قال قد حبل برجل.

³Farist sá dagur, sem ég fæddist á, og nóttin, sem sagði: Sveinbarn er getið!

⁴ليكن ذلك اليوم ظلاما. لا يعتن به الله من فوق ولا يشرق عليه نهار.

⁴Sá dagur verði að myrkri, Guð á hæðum spyrji ekki eftir honum, engin dagsbirta ljómi yfir honum.

⁵ليملكه الظلام وظل الموت. ليحل عليه سحاب. لترعبه كاسفات النهار.

⁵Myrkur og niðdimma heimti hann aftur, skýflókar leggist um hann, dagmyrkvar skelfi hann.

⁶اما ذلك الليل فليمسكه الدجى ولا يفرح بين ايام السنة ولا يدخلنّ في عدد الشهور.

⁶Sú nótt _ myrkrið hremmi hana, hún gleðji sig eigi meðal ársins daga, hún komi eigi í tölu mánaðanna.

⁷هوذا ذلك الليل ليكن عاقرا. لا يسمع فيه هتاف.

⁷Sjá, sú nótt verði ófrjó, ekkert fagnaðaróp heyrist á henni.

⁸ليلعنه لاعنو اليوم المستعدون لايقاظ التنين.

⁸Þeir sem bölva deginum, formæli henni, _ þeir sem leiknir eru í að egna Levjatan.

⁹لتظلم نجوم عشائه. لينتظر النور ولا يكن ولا ير هدب الصبح.

⁹Myrkvist stjörnur aftureldingar hennar, vænti hún ljóss, en það komi ekki, og brágeisla morgunroðans fái hún aldrei litið,

¹⁰لانه لم يغلق ابواب بطن امي ولم يستر الشقاوة عن عينيّ.

¹⁰af því að hún lokaði eigi fyrir mér dyrum móðurlífsins og byrgði ei ógæfuna fyrir augum mínum.

¹¹لم لم امت من الرحم. عندما خرجت من البطن لم لم اسلم الروح.

¹¹Hví dó ég ekki í móðurkviði, _ andaðist jafnskjótt og ég var kominn af móðurlífi?

¹²لماذا اعانتني الركب ولم الثدي حتى ارضع.

¹²Hvers vegna tóku kné á móti mér og hví voru brjóst til handa mér að sjúga?

¹³لاني قد كنت الآن مضطجعا ساكنا. حينئذ كنت نمت مستريحا

¹³Því þá lægi ég nú og hvíldist, væri sofnaður og hefði frið

¹⁴مع ملوك ومشيري الارض الذين بنوا اهراما لانفسهم

¹⁴hjá konungum og ráðherrum jarðarinnar, þeim er reistu sér hallir úr rústum,

¹⁵او مع رؤساء لهم ذهب المالئين بيوتهم فضة

¹⁵eða hjá höfðingjum, sem áttu gull, þeim er fylltu hús sín silfri.

¹⁶او كسقط مطمور فلم اكن. كأجنّة لم يروا نورا.

¹⁶Eða ég væri ekki til eins og falinn ótímaburður, eins og börn, sem aldrei hafa séð ljósið.

¹⁷هناك يكف المنافقون عن الشغب وهناك يستريح المتعبون.

¹⁷Í gröfinni hætta hinir óguðlegu hávaðanum, og þar hvílast hinir örmagna.

¹⁸الاسرى يطمئنون جميعا. لا يسمعون صوت المسخّر

¹⁸Bandingjarnir hafa þar allir ró, heyra þar eigi köll verkstjórans.

¹⁹الصغير كما الكبير هناك العبد حر من سيده

¹⁹Smár og stór eru þar jafnir, og þrællinn er þar laus við húsbónda sinn.

²⁰لم يعطى لشقي نور وحياة لمري النفس

²⁰Hví gefur Guð ljós hinum þjáðu og líf hinum sorgbitnu?

²¹الذين ينتظرون الموت وليس هو ويحفرون عليه اكثر من الكنوز

²¹þeim sem þrá dauðann, en hann kemur ekki, sem grafa eftir honum ákafara en eftir fólgnum fjársjóðum,

²²المسرورين الى ان يبتهجوا الفرحين عندما يجدون قبرا.

²²þeim sem mundu gleðjast svo, að þeir réðu sér ekki fyrir kæti, fagna, ef þeir fyndu gröfina;

²³لرجل قد خفي عليه طريقه وقد سيج الله حوله.

²³_ þeim manni, sem enga götu sér og Guð hefir girt inni?

²⁴لانه مثل خبزي ياتي انيني ومثل المياه تنسكب زفرتي

²⁴Því að andvörp eru orðin mitt daglegt brauð, og kvein mitt úthellist sem vatn.

²⁵لاني ارتعابا ارتعبت فأتاني والذي فزعت منه جاء عليّ.

²⁵Því að óttaðist ég eitthvað, þá hitti það mig, og það sem ég hræddist, kom yfir mig.Ég mátti eigi næðis njóta, eigi friðar, eigi hvíldar, þá kom ný mæða.

²⁶لم اطمئن ولم اسكن ولم استرح وقد جاء الرجز

²⁶Ég mátti eigi næðis njóta, eigi friðar, eigi hvíldar, þá kom ný mæða.