¹باركي يا نفسي الرب. يا رب الهي قد عظمت جدا مجدا وجلالا لبست.

¹ ای خداوند، خدای من، تو چقدر بزرگ هستی! تو با عظمت و جلال آراسته‌ای.

²اللابس النور كثوب الباسط السموات كشقّة‎.

² خود را با نور پوشانیده و آسمان را مانند خیمه‌ای گسترانیده‌ای.

³‎المسقف علاليه بالمياه الجاعل السحاب مركبته الماشي على اجنحة الريح

³ خانه‌ات را بر فراز آبها بنا نموده‌ای. ابرها را ارابهٔ خود ساخته‌ای و بر بالهای باد سوار شده‌ای.

⁴الصانع ملائكته رياحا وخدامه نارا ملتهبة

⁴ بادها پیام‌آوران تو و شعله‌های آتش خادمان تو هستند.

⁵المؤسس الارض على قواعدها فلا تتزعزع الى الدهر والابد‎.

⁵ اساس زمین را چنان استوار کردی که هرگز تکان نمی‌خورد.

⁶‎كسوتها الغمر كثوب. فوق الجبال تقف المياه‎.

⁶ دریاها آن را مانند ردا دربر گرفت و آب، کوهها را پوشانید.

⁷‎من انتهارك تهرب من صوت رعدك تفر‎.

⁷ از توبیخ تو، آبها خروشیدند و از شنیدن صدای فرمان تو، آنها گریختند.

⁸‎تصعد الى الجبال. تنزل الى البقاع الى الموضع الذي اسسته لها.

⁸ از روی کوهها به‌ دشتها جاری شدند و دشتها را پُر کردند، به جاهایی که برای آنها تعیین نموده بودی.

⁹وضعت لها تخما لا تتعداه. لا ترجع لتغطي الارض

⁹ برای آنها حدودی را معیّن کردی تا از آن نگذرند و بار دیگر تمام روی زمین را نپوشانند.

¹⁰المفجر عيونا في الاودية. بين الجبال تجري‎.

¹⁰ چشمه‏ها را در وادیها و رودخانه‏ها را بین کوهها جاری ساختی.

¹¹‎تسقي كل حيوان البر. تكسر الفراء ظمأها‎.

¹¹ تا حیوانات وحشی از آنها بنوشند و الاغهای وحشی، تشنگی خود را فرونشانند.

¹²‎فوقها طيور السماء تسكن. من بين الاغصان تسمع صوتا‎.

¹² پرندگان، بر شاخه‏های درختانِ نزدیک آنها آشیانه می‌سازند و نغمه‏سرایی می‌کنند.

¹³‎الساقي الجبال من علاليه. من ثمر اعمالك تشبع الارض‎.

¹³ از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین را از نعماتت پُر می‌سازی.

¹⁴‎المنبت عشبا للبهائم وخضرة لخدمة الانسان لاخراج خبز من الارض

¹⁴ برای مصرف حیوانات علف را می‌رویانی و برای انسانها نباتات را آفریدی تا غذای خود را از آنها به دست آورند.

¹⁵وخمر تفرح قلب الانسان لإلماع وجهه اكثر من الزيت وخبز يسند قلب الانسان‎.

¹⁵ تا برای شادی دل خود شراب، و برای شادابی چهرهٔ‌شان روغن، و جهت تقویت جسمانی خود، نان تهیّه کنند.

¹⁶‎تشبع اشجار الرب ارز لبنان الذي نصبه‎.

¹⁶ سروهای لبنان که درختان خداوند هستند، سیراب می‌شوند.

¹⁷‎حيث تعشش هناك العصافير اما اللقلق فالسرو بيته‎.

¹⁷ پرندگان بر درختان سرو، و لک‌لکها روی درختان صنوبر، آشیانه می‌سازند.

¹⁸‎الجبال العالية للوعول الصخور ملجأ للوبار

¹⁸ کوهها پناهگاه بُزهای کوهی و صخره‏ها لانهٔ گورکن‏هاست.

¹⁹صنع القمر للمواقيت الشمس تعرف مغربها‎.

¹⁹ مهتاب را جهت تعیین فصلها آفریدی و آفتاب وقت غروب خود را می‌داند.

²⁰‎تجعل ظلمة فيصير ليل. فيه يدبّ كل حيوان الوعر‎.

²⁰ شب را به وجود آوردی تا در تاریکی آن حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون آیند.

²¹‎الاشبال تزمجر لتخطف ولتلتمس من الله طعامها‎.

²¹ شیرهای جوان برای طعمه‏ای که خدا برایشان فراهم کرده است، غرّش می‌کنند.

²²‎تشرق الشمس فتجتمع وفي مآويها تربض‎.

²² در وقت طلوع آفتاب، دوباره به بیشهٔ خود می‌روند و استراحت می‌کنند.

²³‎الانسان يخرج الى عمله والى شغله الى المساء‏

²³ انسانها برای کسب و کار از خانه‏های خود بیرون می‌روند و تا هنگام شب تلاش می‌کنند.

²⁴ما اعظم اعمالك يا رب. كلها بحكمة صنعت. ملآنة الارض من غناك.

²⁴ خداوندا، کارهای تو چه بسیار است، همهٔ آنها را با حکمت انجام داده‌ای، زمین از مخلوقات تو پُر است.

²⁵هذا البحر الكبير الواسع الاطراف. هناك دبابات بلا عدد. صغار حيوان مع كبار‎.

²⁵ اقیانوسها بزرگ و وسیع هستند و حیوانات بی‌شمار، کوچک و بزرگ در آنها زندگی می‌کنند.

²⁶‎هناك تجري السفن. لوياثان هذا خلقته ليلعب فيه‎.

²⁶ کشتی‌ها بر روی آنها حركت می‌کنند و هیولای دریایی در آنها بازی می‌کند.

²⁷‎كلها اياك تترجى لترزقها قوتها في حينه‎.

²⁷ همهٔ آنها محتاج تو هستند، تا روزیِ آنها را بدهی.

²⁸‎تعطيها فتلتقط. تفتح يدك فتشبع خيرا‎.

²⁸ هر آنچه تو به آنها می‌دهی، آنها جمع می‌نمایند. تو برایشان غذا آماده می‌کنی و آنها را سیر می‌سازی.

²⁹‎تحجب وجهك فترتاع. تنزع ارواحها فتموت والى ترابها تعود‎.

²⁹ وقتی از آنها روی برمی‌گردانی، به وحشت می‌افتند و هنگامی‌که جانشان را می‌گیری، می‌میرند و به خاک برمی‌گردند زیرا که از آن ساخته شده‌اند.

³⁰‎ترسل روحك فتخلق. وتجدد وجه الارض

³⁰ چون روح خود را می‌فرستی زنده می‌شوند و زمین، زندگی تازه پیدا می‌کند.

³¹يكون مجد الرب الى الدهر. يفرح الرب باعماله‎.

³¹ جلال خداوند جاودان باد. خداوند از کارهای خود خشنود باشد.

³²‎الناظر الى الارض فترتعد. يمسّ الجبال فتدخن‎.

³² او به زمین می‌نگرد و زمین به لرزه می‌آید و چون کوهها را لمس می‌کند، چون آتشفشان فَوَران می‌کنند.

³³‎اغني للرب في حياتي. ارنم لالهي ما دمت موجودا‎.

³³ تا زنده‌ام سرود حمد خواهم سرایید، و تا آخر عمر خود، خداوند را ستایش خواهم كرد.

³⁴‎فيلذ له نشيدي وانا افرح بالرب‎.

³⁴ امیدوارم که دعا و مناجات من او را خشنود سازد، زیرا او سرچشمهٔ سرور و شادی من است. گناهکاران از روی زمین محو شوند و اثری از مردمان بدکار باقی نماند. ای جان من خداوند را ستایش کن. خداوند را سپاس باد.

³⁵‎لتبد الخطاة من الارض والاشرار لا يكونوا بعد. باركي يا نفسي الرب. هللويا

³⁵ گناهکاران از روی زمین محو شوند و اثری از مردمان بدکار باقی نماند. ای جان من خداوند را ستایش کن. خداوند را سپاس باد.