1لامام المغنين. مزمور لداود. استمع يا الله صوتي في شكواي. من خوف العدو احفظ حياتي.
1
خدایا، به نالهٔ و زاری من گوش فرا ده.
از دشمنان خود میترسم، مرا از دست آنان نجات ده.
2استرني من مؤامرة الاشرار من جمهور فاعلي الاثم
2
مرا از توطئهٔ مردم شریر
و فتنهانگیز رهایی ده.
3الذين صقلوا ألسنتهم كالسيف. فوّقوا سهمهم كلاما مرّا
3
آنها زبان خود را مانند شمشیر تیز کرده،
و مرا هدف سخنان زهرآلود خود قرار دادهاند.
4ليرموا الكامل في المختفى بغتة يرمونه ولا يخشون.
4
از کمینگاه خود، بیگناهان را نشانه میگیرند
و ناگهان و بدون ترس بر ایشان حمله میکنند.
5يشددون انفسهم لامر رديء. يتحادثون بطمر فخاخ. قالوا من يراهم
5
آنها یکدیگر را در انجام نقشههای شرورانهٔ خود تشویق میکنند،
و دربارهٔ محل دامهای خود با هم مشورت میکنند.
میگویند: «چه کسی میتواند ما را ببیند؟»
6يخترعون اثما تمموا اختراعا محكما. وداخل الانسان وقلبه عميق
6
آنها نقشههای شریرانه میکشند و میگویند:
«بسیار عالی است.»
فکر و دل انسان چقدر مرموز است!
7فيرميهم الله بسهم بغتة كانت ضربتهم.
7
امّا خدا آنها را با تیر خود خواهد زد
و زخمهای ناگهانی بر بدنشان وارد خواهد كرد.
8ويوقعون السنتهم على انفسهم. ينغض الراس كل من ينظر اليهم.
8
آنها را بهخاطر زبانشان نابود خواهد ساخت
و هرکسی ببیند، آنها را مسخره خواهد كرد.
9ويخشى كل انسان ويخبر بفعل الله وبعمله يفطنون.
9
آنگاه همه خواهند ترسید
و آنچه را که خدا انجام داده است درک خواهند کرد
و آن را بیان خواهند نمود.
مردم نیک بهخاطر آنچه که خداوند انجام داده است
شادی خواهند کرد
و به او پناه خواهند برد.
دل تمام مردم نیک شادمان باد.
10يفرح الصدّيق بالرب ويحتمي به ويبتهج كل المستقيمي القلوب
10
مردم نیک بهخاطر آنچه که خداوند انجام داده است
شادی خواهند کرد
و به او پناه خواهند برد.
دل تمام مردم نیک شادمان باد.