¹My son, keep my words, And lay up my commandments with thee.

¹Anak ko, bantayi ang akong mga pulong, Ug tagoa ang akong mga sugo uban kanimo.

²Keep my commandments and live; And my law as the apple of thine eye.

²Bantayi ang akong mga sugo ug ikaw mabuhi; Ug ang akong balaod ingon sa tawo-tawo sa imong mata.

³Bind them upon thy fingers; Write them upon the tablet of thy heart.

³Ibugkos sila sa imong mga tudlo; Isulat mo sila ibabaw sa papan sa imong kasingkasing.

⁴Say unto wisdom, Thou art my sister; And call understanding [thy] kinswoman:

⁴Pamulongan mo ang kaalam: Ikaw mao ang akong igsoon nga babaye; Ug tawga ang salabutan nga imong kauban nga babaye:

⁵That they may keep thee from the strange woman, From the foreigner that flattereth with her words.

⁵Aron sila magabantay kanimo gikan sa dumuloong babaye, Gikan sa dumuloong nga maga-ulo-ulo uban sa iyang mga pulong.

⁶For at the window of my house I looked forth through my lattice;

⁶Kay sa tamboanan sa akong balay Ako milili sa akong rihas;

⁷And I beheld among the simple ones, I discerned among the youths, A young man void of understanding,

⁷Ug ako nakatan-aw sa taliwala sa mga walay-pagtagad, Ako nakaila diha sa taliwala sa mga batan-on, Sa usa ka batan-on nga walay salabutan,

⁸Passing through the street near her corner; And he went the way to her house,

⁸Miagi sa dalan haduol sa iyang likoanan; Ug siya mipadulong ngadto sa iyang balay,

⁹In the twilight, in the evening of the day, In the middle of the night and in the darkness.

⁹Sa pagkasalumsom, sa pagkahapon sa adlaw, Sa pagkatungang gabii ug sa kangitngitan.

¹⁰And, behold, there met him a woman With the attire of a harlot, and wily of heart.

¹⁰Ug, ania karon, may mitagbo kaniya nga usa ka babaye Sa pamisti sa usa ka babayeng bigaon, ug malimbongon sa kasingkasing.

¹¹She is clamorous and wilful; Her feet abide not in her house:

¹¹(Siya sabaan ug malimbongon; Ang iyang mga tiil dili mahimutang sa iyang balay:

¹²Now she is in the streets, now in the broad places, And lieth in wait at every corner.

¹²Karon siya anaa sa kadalanan, unya sa halapad nga mga dapit, Ug magahubong sa tagsatagsa ka likoanan).

¹³So she caught him, and kissed him, [And] with an impudent face she said unto him:

¹³Busa iyang hidakpan siya, ug gihagkan siya, Ug uban sa usa ka magahing nawong siya miingon kaniya:

¹⁴Sacrifices of peace-offerings are with me; This day have I paid my vows.

¹⁴Mga halad sa halad-sa-pakigdait maoy ania kanako; Niining adlawa gituman ko ang akong mga panaad.

¹⁵Therefore came I forth to meet thee, Diligently to seek thy face, and I have found thee.

¹⁵Sa ingon niana ako milakat aron sa pagpakigtagbo kanimo, Sa masingkamoton nga pagpangita sa imong nawong, ug hikaplagan ko ikaw.

¹⁶I have spread my couch with carpets of tapestry, With striped cloths of the yarn of Egypt.

¹⁶Gibuklad ko na sa akong higdaanan ang mga habol nga binuldahan, Sa ginihay nga mga panapton nga hinabol sa Egipto.

¹⁷I have perfumed my bed With myrrh, aloes, and cinnamon.

¹⁷Gipahumotan ko na ang akong higdaanan. Sa mirra, aloes ug sinamomo;

¹⁸Come, let us take our fill of love until the morning; Let us solace ourselves with loves.

¹⁸Umari ka, maghubog kita sa gugma hangtud sa pagkabuntag; Managlipay kita sa atong kaugalingon sa mga gugma.

¹⁹For the man is not at home; He is gone a long journey:

¹⁹Kay ang akong lalake wala sa balay; Siya atua sa halayong panaw:

²⁰He hath taken a bag of money with him; He will come home at the full moon.

²⁰Siya nagdala ug usa ka puntil nga salapi uban kaniya; Siya mopauli sa balay sa motakdul na ang bulan.

²¹With her much fair speech she causeth him to yield; With the flattering of her lips she forceth him along.

²¹Pinaagi sa iyang madanihon nga pakigpulong siya nakalukmay kaniya; Uban sa ulo-ulo sa iyang mga ngabil napugos siya sa pagnunot kaniya,

²²He goeth after her straightway, As an ox goeth to the slaughter, Or as [one in] fetters to the correction of the fool;

²²Siya misunod kaniya sa walay langan, Ingon sa usa ka vaca nga nagapadulong ngadto sa ihawan, Kun maingon sa usa nga anaa sa mga talikala aron sa pagtul-id sa mga buang;

²³Till an arrow strike through his liver; As a bird hasteth to the snare, And knoweth not that it is for his life.

²³Hangtud nga ang usa ka udyong molagbas sa iyang atay, Ingon sa usa ka langgam nga nagdali ngadto sa lit-ag, Ug wala manghibalo nga kana alang sa iyang kinabuhi.

²⁴Now therefore, [my] sons, hearken unto me, And attend to the words of my mouth.

²⁴Busa karon, mga anak ko , patalinghug kamo kanako, Ug matngoni ninyo ang mga pulong sa akong baba.

²⁵Let not thy heart decline to her ways; Go not astray in her paths.

²⁵Ayaw pagpakilinga ang imong kasingkasing ngadto sa iyang mga dalan; Ayaw pagpasalaag ngadto sa iyang mga alagianan:

²⁶For she hath cast down many wounded: Yea, all her slain are a mighty host.

²⁶Kay siya nagapabutalid sa daghang mga samaran: Oo, ang tanan sa iyang gipamatay usa na ka dakung panon.

²⁷Her house is the way to Sheol, Going down to the chambers of death.

²⁷Ang iyang balay maoy dalan ngadto sa Sheol, Nga nagalugsong ngadto sa mga lawak sa kamatayon.