1Maschil of Asaph. O God, why hast thou cast [us] off for ever? Why doth thine anger smoke against the sheep of thy pasture?
1Oh Dios, ngano nga gisalikway mo kami sa walay katapusan? Ngano ba nga nag-aso ang imong kapungot batok sa mga carnero sa imong sibsibanan?
2Remember thy congregation, which thou hast gotten of old, Which thou hast redeemed to be the tribe of thine inheritance; [And] mount Zion, wherein thou hast dwelt.
2Hinumdumi ang imong katilingban nga imong nasapol sa kakaraanan, Nga imong gitubos aron mahimo nga banay sa panulondon mo; Ug niining bukid sa Sion, nga imong ginapuy-an.
3Lift up thy feet unto the perpetual ruins, All the evil that the enemy hath done in the sanctuary.
3Sakwata ang imong mga tiil ngadto sa mga pagkalaglag nga walay katapusan, Sa tanang mga kadautan nga gibuhat sa kaaway didto sa balaang puloy-anan.
4Thine adversaries have roared in the midst of thine assembly; They have set up their ensigns for signs.
4Ang imong mga kabatok nanagngulob diha sa kinataliwad-an sa imong katigumanan; Gibutang nila ang ilang mga bandila aron mahimong mga ilhanan.
5They seemed as men that lifted up Axes upon a thicket of trees.
5Sila nanag-ingon sa mga tawo nga nanagpahitaas Mga wasay sa ibabaw sa usa ka masiut nga kakahoyan.
6And now all the carved work thereof They break down with hatchet and hammers.
6Ug karon ang tanang mga buhat nga kinulit niana Ilang gipanagdugmok uban sa wasay ug sa mga pakang.
7They have set thy sanctuary on fire; They have profaned the dwelling-place of thy name [by casting it] to the ground.
7Ilang gisunog sa kalayo ang imong balaang puloy-anan; Ilang gipasipalahan ang dapit-nga-puloy-anan sa imong ngalan pinaagi sa pagpukan niini ngadto sa yuta.
8They said in their heart, Let us make havoc of them altogether: They have burned up all the synagogues of God in the land.
8Nanag-ingon sila sa ilang kasing-kasing: Pagalaglagon nato sila sa tingub: Gisunog nila ang tanang mga sinagoga sa Dios nga didto sa yuta.
9We see not our signs: There is no more any prophet; Neither is there among us any that knoweth how long.
9Wala nato makita ang atong mga ilhanan: Wala nay usa nga manalagna; Ni may mausa sa taliwala nato nga nahibalo hangtud anus-a.
10How long, O God, shall the adversary reproach? Shall the enemy blaspheme thy name for ever?
10Hangtud ba anus-a, Oh Dios, nga ang kabatok magatamay? Magapasipala ba ang kaaway sa imong ngalan sa walay katapusan?
11Why drawest thou back thy hand, even thy right hand? [Pluck it] out of thy bosom [and] consume [them].
11Ngano ba nga gitagoan mo ang imong kamot, bisan ang too mong kamot? Laksi-a kini gikan sa imong sabakan ug ut-uta sila .
12Yet God is my King of old, Working salvation in the midst of the earth.
12Bisan pa ang Dios mao ang akong Hari sa kakaraanan, Nagabuhat ug kaluwasan diha sa kinataliwad-an sa yuta.
13Thou didst divide the sea by thy strength: Thou brakest the heads of the sea-monsters in the waters.
13Imong gibahin ang dagat pinaagi sa imong kusog: Imong gidugmok ang mga ulo sa mga mananap sa mga tubig.
14Thou brakest the heads of leviathan in pieces; Thou gavest him to be food to the people inhabiting the wilderness.
14Gidugmok mo ang mga ulo sa leviathan; Imong gihatag siya nga kalan-on sa katawohan nga nanagpuyo sa kamingawan
15Thou didst cleave fountain and flood: Thou driedst up mighty rivers.
15Imong gipabuswak ang tinubdan ug ang baha: Gipauga mo ang mga suba nga mabaskug.
16The day is thine, the night also is thine: Thou hast prepared the light and the sun.
16Imo ang adlaw ug imo usab ang gabii: Imong giandam ang kahayag ug ang adlaw.
17Thou hast set all the borders of the earth: Thou hast made summer and winter.
17Gipahamutang mo ang tanang mga utlanan sa yuta: Ang panahon sa ting-init ug katugnaw gibuhat mo.
18Remember this, that the enemy hath reproached, O Jehovah, And that a foolish people hath blasphemed thy name.
18Hinumdumi kini, nga ang kaaway nagpakaulaw, Oh Jehova, Ug nga ang buangbuang nga katawohan nagpasipala sa imong ngalan.
19Oh deliver not the soul of thy turtle-dove unto the wild beast: Forget not the life of thy poor for ever.
19Oh ayaw itugyan sa mga mananap nga ihalas ang kalag sa imong tukmo: Ayaw hikalimti ang kinabuhi sa imong mga kabus sa walay katapusan.
20Have respect unto the covenant; For the dark places of the earth are full of the habitations of violence.
20Tahuron mo ang tugon; Kay ang mga dapit nga mangitngit sa yuta napuno sa mga puloy-anan sa pagpanlupig.
21Oh let not the oppressed return ashamed: Let the poor and needy praise thy name.
21Oh dili mo itugot nga ang gidaug-daug magabalik sa kaulawan: Papagdayega ang mga kabus ug ang mga hangul sa imong ngalan.
22Arise, O God, plead thine own cause: Remember how the foolish man reproacheth thee all the day.
22Tumindog ka, Oh Dios, labani ang imong kaugalingong katungod: Hinumdumi giunsa sa buangbuang nga tawo ang pagtamay kanimo sa tibook nga adlaw.
23Forget not the voice of thine adversaries: The tumult of those that rise up against thee ascendeth continually.
23Ayaw hikalimti ang tingog sa imong mga kabatok: Ang kasaba niadtong mga mingtindog batok kanimo nagasaka sa kanunay.