¹(По слав. 128). Песен на възкачванията. Много пъти са ме наскърбявали от младостта ми до сега, (Нека рече сега Израил),

¹என் சிறுவயது தொடங்கி அநேகந்தரம் என்னை நெருக்கினார்கள்.

²Много пъти са ме наскърбявали от младостта ми до сега, Но не ми надвиха.

²என் சிறுவயது தொடங்கி அநேகந்தரம் என்னை நெருக்கியும், என்னை மேற்கொள்ளாமற் போனார்கள்.

³Орачите ораха по гърба ми, Проточиха дълги браздите си.

³உழுகிறவர்கள் என் முதுகின்மேல் உழுது, தங்கள் படைச்சால்களை நீளமாக்கினார்கள்.

⁴[Но] Господ е праведен; Той разсече въжетата на нечестивите.

⁴கர்த்தரோ நீதியுள்ளவர்; துன்மார்க்கருடைய கயிறுகளை அவர் அறுத்தார் என்று, இஸ்ரவேல் இப்பொழுது சொல்வதாக.

⁵Ще се посрамят и ще се обърнат назад Всички, които мразят Сиона.

⁵சீயோனைப் பகைக்கிற அனைவரும் வெட்கிப் பின்னிட்டுத் திரும்பக்கடவர்கள்.

⁶Ще станат като тревата на къщния покрив, Която изсъхва преди да се оскубе, -

⁶வீட்டின்மேல் முளைக்கும் புல்லுக்கு அவர்கள் ஒப்பாவார்களாக; அது வளருமுன் உலர்ந்துபோகும்.

⁷С която жетварят не напълня ръката си, Нито оня, който връзва снопите, обятията си,

⁷அறுக்கிறவன் அதினால் தன் கையையும், அரிகளைக் கட்டுகிறவன் தன் மடியையும் நிரப்புவதில்லை.

⁸Нито казват минувачите: Благословение Господно да бъде на вас! [Та да им отговарят: И ние] ви благославяме в името Господно!

⁸கர்த்தருடைய ஆசீர்வாதம் உங்களுக்கு உண்டாவதாக; கர்த்தரின் நாமத்தினால் உங்களை ஆசீர்வதிக்கிறோம் என்று வழிப்போக்கர் சொல்வதுமில்லை.