¹(По слав. 129). Песен на възкачванията. Из дълбочините викам към Тебе, Господи.

¹கர்த்தாவே, ஆழங்களிலிருந்து உம்மை நோக்கிக் கூப்பிடுகிறேன்.

²Господи, послушай гласа ми; Нека бъдат ушите Ти внимателни на гласа на молбата ми.

²ஆண்டவரே, என் சத்தத்தைக் கேளும்; என் விண்ணப்பங்களின் சத்தத்திற்கு உமது செவிகள் கவனித்திருப்பதாக.

³Ако би забелязвал беззаконията, Господи, То кой, Господи, би могъл да устои?

³கர்த்தாவே, நீர் அக்கிரமங்களைக் கவனித்திருப்பீரானால், யார் நிலைநிற்பான், ஆண்டவரே.

⁴При Тебе, обаче, има прощение За да Ти се боят.

⁴உமக்குப் பயப்படும்படிக்கு உம்மிடத்தில் மன்னிப்பு உண்டு.

⁵Чакам Господа, душата ми чака, И на словото Му уповавам.

⁵கர்த்தருக்குக் காத்திருக்கிறேன்; என் ஆத்துமா காத்திருக்கிறது; அவருடைய வார்த்தையை நம்பியிருக்கிறேன்.

⁶Душата ми [очаква] Господа Повече от ония, които [очакват] зората, [Да! повече от] очакващите зората.

⁶எப்பொழுது விடியும் என்று விடியற்காலத்துக்குக் காத்திருக்கிற ஜாமக்காரரைப்பார்க்கிலும் அதிகமாய் என் ஆத்துமா ஆண்டவருக்குக் காத்திருக்கிறது.

⁷Нека се надява Израил на Господа; Защото у Господа е милостта, И у Него е пълното изкупление;

⁷இஸ்ரவேல் கர்த்தரை நம்பியிருப்பதாக; கர்த்தரிடத்தில் கிருபையும், அவரிடத்தில் திரளான மீட்பும் உண்டு.

⁸И Той ще изкупи Израиля От всичките му беззакония.

⁸அவர் இஸ்ரவேலை அதின் சகல அக்கிரமங்களின்றும் மீட்டுக்கொள்வார்.