¹Ug sa natino na nga molayag kami padulong sa Italia, ilang gitugyan si Pablo ug ang uban nga mga binilanggo sa usa ka centurion, nga ginanganlan si Julio, sa panon ni Augusto.

¹And when our sailing to Italy was determined, they were delivering up both Paul and certain others, prisoners, to a centurion, by name Julius, of the band of Sebastus,

²Ug sa misakay kami sa usa kasakayan nga taga-Adramito, nga gumigikan sa pagpangubay sa Asia, migikan kami; si Aristarco nga Macedonianhon, nga taga-Tesalonica, mikuyog kanamo.

²and having embarked in a ship of Adramyttium, we, being about to sail by the coasts of Asia, did set sail, there being with us Aristarchus, a Macedonian of Thessalonica,

³Ug sa sunod nga adlaw midunggo kami sa Sidon. Ug giabiabi ni Julio sa maloloy-on gayud si Pablo, ug gitugutan niya nga makaadto sa iyang mga higala aron makalingawlingaw sa iyang kaugalingon.

³on the next [day] also we touched at Sidon, and Julius, courteously treating Paul, did permit [him], having gone on unto friends, to receive [their] care.

⁴Ug sa paggikan namo didto, milayag kami sa salipud sa Cipro, kay sungsungon ang mga hangin.

⁴And thence, having set sail, we sailed under Cyprus, because of the winds being contrary,

⁵Ug sa natabuk namo ang lawod sa atbang sa Cilicia ug Pamphylia, miabut kami sa Mira, ciudad sa Licia.

⁵and having sailed over the sea over-against Cilicia and Pamphylia, we came to Myria of Lycia,

⁶Ug didto ang centurion nakakaplag ug usa ka sakayan nga taga-Alejandria nga gumigikan padulong sa Italia, ug gipasakay kami niadto.

⁶and there the centurion having found a ship of Alexandria, sailing to Italy, did put us into it,

⁷Ug sa nakalayag na kami sa hinayhinay sulod sa daghang mga adlaw, ug nakaabut nga nagalisud sa atbang sa Gnido, ang hangin wala na magsunod kanamo, mipadulong kami sa salipud sa Creta, sa atbang sa Salmon;

⁷and having sailed slowly many days, and with difficulty coming over-against Cnidus, the wind not suffering us, we sailed under Crete, over-against Salmone,

⁸Ug sa kalisdanan, samtang nakapamaybay kaniya, miabut kami sa usa ka dapit nga ginganlan Matahum nga mga Dunggoanan, nga haduol didto ang ciudad sa Lasea.

⁸and hardly passing it, we came to a certain place called `Fair Havens,` nigh to which was the city [of] Lasaea.

⁹Ug sa miagi na ang hataas nga panahon, ug makulba na ang pagsakay, sanglit kay miagi na ang Puasa; si Pablo nagatambag kanila,

⁹And much time being spent, and the sailing being now dangerous — because of the fast also being already past — Paul was admonishing,

¹⁰Ug miingon kanila: Mga ginoo, gitan-aw ko nga ang pagsakay may kadaut ug magahatag daghang kapildihan, dili lamang sa lulan ug sa sakayan, kondili usab sa atong mga kinabuhi.

¹⁰saying to them, `Men, I perceive that with hurt, and much damage, not only of the lading and of the ship, but also of our lives — the voyage is about to be;`

¹¹Apan ang centurion namati sa piloto ug sa tag-iya sa sakayan labaw pa kay sa mga butang nga giingon ni Pablo.

¹¹but the centurion to the pilot and to the shipowner gave credence more than to the things spoken by Paul;

¹²Ug tungod kay ang dunggoanan dili angay lumaran sa panahon sa tingtugnaw, ang kadaghanan nanagtambag nga molayag gikan didto, basin na lamang makaabut sila sa Fenice, usa ka dunggoanan didto nga nagalantaw sa habagatan ug sa kanawayan, aron sa pagpabilin didto sa tingtugnaw.

¹²and the haven being incommodious to winter in, the more part gave counsel to sail thence also, if by any means they might be able, having attained to Phenice, [there] to winter, [which is] a haven of Crete, looking to the south-west and north-west,

¹³Ug sa mihuyop sa mahinay ang habagat, sa ginahunahuna nila nga natuman na ang ilang tuyo, migikan sila ug nagpamaybay paglayag sa Creta haduol sa baybayon.

¹³and a south wind blowing softly, having thought they had obtained [their] purpose, having lifted anchor, they sailed close by Crete,

¹⁴Apan sa wala madugay may mihuros nga usa ka unos nga makusog, nga ginganlan Euraquilon.

¹⁴and not long after there arose against it a tempestuous wind, that is called Euroclydon,

¹⁵Ug sa gianod ang sakayan, ug wala na makagsungsung sa hangin, nagpahanunot kami ug ginapadpad.

¹⁵and the ship being caught, and not being able to bear up against the wind, having given [her] up, we were borne on,

¹⁶Ug sa mipadalagan kami sa salipud sa usa ka diyutay nga pulo, nga ginganlan Cauda, nakahimo kami, nga may kalisud, sa paglig-on sa sakayan.

¹⁶and having run under a certain little isle, called Clauda, we were hardly able to become masters of the boat,

¹⁷Ug sa human ikaisa kini nila, nagagamit sila ug mga tabang nga gibakus nila sa ilalum sa sakayan; ug sanglit nangahadlok sila nga tingali igadakdak sila sa Sirte, gilukot nila ang mga layag, ug sa ingon niana nagpaanod sila.

¹⁷which having taken up, they were using helps, undergirding the ship, and fearing lest they may fall on the quicksand, having let down the mast — so were borne on.

¹⁸Ug sa gikusokuso kami pag-ayo sa unos, sa adlaw nga misunod misugod sila sa pagpanalibay sa mga lulan.

¹⁸And we, being exceedingly tempest-tossed, the succeeding [day] they were making a clearing,

¹⁹Ug sa ikatolo ka adlaw gipanalibay nila sa ilang kaugalingong mga kamot ang mga kasangkapan sa sakayan.

¹⁹and on the third [day] with our own hands the tackling of the ship we cast out,

²⁰Ug sa diha nga sa daghang mga adlaw wala mohayag ang adlaw bisan ang mga bitoon, ug sa gihampak kami sa usa ka makusog nga bagyo ang tanan nga paglaum nga kami maluwas nawala.

²⁰and neither sun nor stars appearing for more days, and not a little tempest lying upon us, thenceforth all hope was taken away of our being saved.

²¹Ug sa diha nga dugay na nga wala silay pagkaon, si Pablo mitindog sa ilang taliwala ug misulti: Mga ginoo, maayo unta kong nagpatalinghug pa kamo kanako, ug wala molayag gikan sa Creta, ug malikayan ta unta kining mga kadaut ug kapildihan.

²¹And there having been long fasting, then Paul having stood in the midst of them, said, `It behoved [you], indeed, O men — having hearkened to me — not to set sail from Crete, and to save this hurt and damage;

²²Ug karon nagatambag ako kaninyo nga magmadasigon kamo kay walay kinabuhi nga mawala kaninyo, kondili ang sakayan lamang.

²²and now I exhort you to be of good cheer, for there shall be no loss of life among you — but of the ship;

²³Kay karong gabii mipahayag kanako ang manolonda sa Dios nga maoy tag-iya kanako, nga mao usab ang akong ginaalagad, nga nagaingon:

²³for there stood by me this night a messenger of God — whose I am, and whom I serve —

²⁴Dili ka mahadlok, Pablo; kinahanglan ka moatubang kang Cesar; ug ania karon, gihatag kanimo sa Dios ang tanang nagasakay uban kanimo.

²⁴saying, Be not afraid Paul; before Caesar it behoveth thee to stand; and, lo, God hath granted to thee all those sailing with thee;

²⁵Busa, mga ginoo, magmalig-on kamo; kay ako mitoo sa Dios, nga mahinabo kini sumala sa gisulti kanako.

²⁵wherefore be of good cheer, men! for I believe God, that so it shall be, even as it hath been spoken to me,

²⁶Apan kinahanglan nga igadagsa kita sa usa ka pulo.

²⁶and on a certain island it behoveth us to be cast.`

²⁷Apan sa miabut ang ikapulo ug upat ka gabii, sa gianod-anod kami sa dagat sa Adria, sa haduol ang tungang gabii ang mga taga-sakayan nakaalinggat nga nagakahaduol sila sa usa ka yuta.

²⁷And when the fourteenth night came — we being borne up and down in the Adria — toward the middle of the night the sailors were supposing that some country drew nigh to them;

²⁸Ug ilang gitugkad, ug hingkaplagan nila nga kaluhaan ka dupa; ug sa nakairog-irog sila, gitugkad nila pag-usab, ug hingkaplagan nga napulo ug lima ka dupa.

²⁸and having sounded they found twenty fathoms, and having gone a little farther, and again having sounded, they found fifteen fathoms,

²⁹Ug sanglit nahadlok sila nga tingali unya ikadakdak kami sa mga takot, gihulogan nila ug upat ka sinipit sa ulin, ug nangandoy nga mobanagbanag na unta.

²⁹and fearing lest on rough places we may fall, out of the stern having cast four anchors, they were wishing day to come.

³⁰Ug kay nagapaninguha ang mga magsasakay sa pagkalagiw gikan sa sakayan, ug sa natunton nila ang tundaan sa dagat, aron ingnon nga igahulog nila ang mga sinipit sa dulong,

³⁰And the sailors seeking to flee out of the ship, and having let down the boat to the sea, in pretence as [if] out of the foreship they are about to cast anchors,

³¹Nag-ingon si Pablo sa centurion ug sa mga sundalo: Kong kini sila dili managpabilin sa sakayan, dili kamo mangaluwas.

³¹Paul said to the centurion and to the soldiers, `If these do not remain in the ship — ye are not able to be saved;`

³²Unya giputol sa mga sundalo ang mga pisi sa tundaan, ug gipasagdan kini nga idagsa.

³²then the soldiers did cut off the ropes of the boat, and suffered it to fall off.

³³Ug sa nagabanagbanag na, si Pablo nagaagda sa tanan sa pagkaon nga nagaingon: Kining adlawa mao ang ikapulo ug upat ka adlaw nga kamo nagahulat ug nagapadayon sa pagpuasa, nga wala kamoy bisan unsa nga gikaon.

³³And till the day was about to be, Paul was calling upon all to partake of nourishment, saying, `Fourteen days to-day, waiting, ye continue fasting, having taken nothing,

³⁴Busa, ako magaagda kaninyo, nga mangaon kamo kay kini alang sa inyong kaluwasan; kay walay mapildi bisan usa ka buhok sa ulo ni bisan kinsa kaninyo.

³⁴wherefore I call upon you to take nourishment, for this is for your safety, for of not one of you shall a hair from the head fall;`

³⁵Ug sa nakapamulong siya niini, ug nakakuha sa tinapay, nagapasalamat siya sa Dios sa atubangan sa tanan; ug kini gitipiktipik niya, ug misugod sa pagkaon.

³⁵and having said these things, and having taken bread, he gave thanks to God before all, and having broken [it], he began to eat;

³⁶Unya nagmadasigon silang tanan, ug nangaon usab.

³⁶and all having become of good cheer, themselves also took food,

³⁷Ug kaming tanan sa sakayan duha ka gatus ug kapitoan ug unom ka kalag.

³⁷(and we were — all the souls in the ship — two hundred, seventy and six),

³⁸Ug sa nangabusog na sila, gipagaanan nila ang sakayan, pinaagi sa pagpanalibay sa trigo ngadto sa dagat.

³⁸and having eaten sufficient nourishment, they were lightening the ship, casting forth the wheat into the sea.

³⁹Ug sa pagkaadlaw na, wala sila makaila sa yuta: apan nakita nila ang usa ka luok nga adunay baybayon, ug nagtinambagay sila kong mahimo ba nila ang pagpadagsa sa sakayan didto.

³⁹And when the day came, they were not discerning the land, but a certain creek were perceiving having a beach, into which they took counsel, if possible, to thrust forward the ship,

⁴⁰Ug sa gibuhian nila ang mga sinipit, gibiyaan nila kini sa dagat; ug sa maong higayon gipanghubad usab nila ang mga banting sa mga bansalan. ug sa gibuklad nila sa hangin ang layag, mipatumong sila sa baybayon.

⁴⁰and the anchors having taken up, they were committing [it] to the sea, at the same time — having loosed the bands of the rudders, and having hoisted up the mainsail to the wind — they were making for the shore,

⁴¹Apan sa hingtungnan nila ang dapit nga gitagboan sa duha ka dagat, gipasanglad nila ang sakayan. Ug ang dulong misanglad ug wala na matarug; apan ang ulin nagsugod sa pagkaguba tungod sa kabaskug sa mga balud.

⁴¹and having fallen into a place of two seas, they ran the ship aground, and the fore-part, indeed, having stuck fast, did remain immoveable, but the hinder-part was broken by the violence of the waves.

⁴²Ug ang gisabutan sa mga sundalo mao ang pagpatay sa mga binilanggo, kay tingali ang uban manglangoy ug mangalagiw.

⁴²And the soldiers` counsel was that they should kill the prisoners, lest any one having swam out should escape,

⁴³Apan ang centurion nga buot magluwas kang Pablo, miulang sa ilang tuyo, ug nagsugo sa mga makalangoy nga manglayat sila ug mag-una sa yuta,

⁴³but the centurion, wishing to save Paul, hindered them from the counsel, and did command those able to swim, having cast themselves out first — to get unto the land,

⁴⁴Ug ang mga nahabilin, ang uban sa mga gabayang tabla, ug ang uban sa mga kasangkapan sa sakayan. Ug mao kini ang nahitabo nga ang tanan nangaluwas didto sa yuta.

⁴⁴and the rest, some indeed upon boards, and some upon certain things of the ship; and thus it came to pass that all came safe unto the land.