¹Unya mitubag si Sophar nga Naamathitanhon, ug miingon:

¹And Zophar the Naamathite answereth and saith: —

²Dili ba kinahanglan tubagon ang daghang mga pulong? Ug pakamatarungon ba ang tawo nga hinulti?

²Is a multitude of words not answered? And is a man of lips justified?

³Makapahilum ba sa mga katawohan ang imong mga pagpangandak? Ug sa magayubit ikaw wala bay tawo nga arang makapakaulaw kanimo?

³Thy devices make men keep silent, Thou scornest, and none is causing blushing!

⁴Kay ikaw nagaingon: Ang akong pagtolon-an ulay man, Ug ako mahinlo sa atubangan sa imong mga mata.

⁴And thou sayest, `Pure [is] my discourse, And clean I have been in Thine eyes.`

⁵Apan oh, nga mosulti pa lamang unta ang Dios, Ug magabuka sa iyang mga ngabil batok kanimo,

⁵And yet, O that God had spoken! And doth open His lips with thee.

⁶Ug nga tudloan ka niya sa mga tinago sa kaalam! Kay kaniya sa pagkamasinabuton walay makatupong. Busa hibaloi nga ang Dios nagapaningil sa labing diyutay kay sa silot nga angay sa imong kasal-anan.

⁶And declare to thee secrets of wisdom, For counsel hath foldings. And know thou that God forgetteth for thee, [Some] of thine iniquity.

⁷Makakaplag ka ba sa Dios pinaagi sa pagpangita? Makakab-ut ka ba sa pagkahingpit sa Makagagahum?

⁷By searching dost thou find out God? Unto perfection find out the Mighty One?

⁸Sama sa gitas-on sa kalangitan; unsa ang arang mong mahimo? Labing halalum kay sa Sheol; unsa ang arang mong kahibaloan?

⁸Heights of the heavens! — what dost thou? Deeper than Sheol! — what knowest thou?

⁹Ang iyang gidak-on labing daku kay sa kalibutan, Ug labing halapad kay sa kadagatan.

⁹Longer than earth [is] its measure, And broader than the sea.

¹⁰Kong siya molabang, ug kong iyang pagatak-umon, Ug kong iyang tigumon ngadto sa paghukom, nan kinsa ang arang makasalanta kaniya?

¹⁰If He pass on, and shut up, and assemble, Who then dost reverse it?

¹¹Kay siya nasayud sa mga tawong malimbongon: Siya makakita usab sa kasal-anan, bisan tuod dili siya magatagad niana.

¹¹For he hath known men of vanity, And He seeth iniquity, And one doth not consider [it]!

¹²Ang tawong hungog walay salabutan, Oo, ang tawo ipanganak ingon sa anak sa usa ka asnong ihalas.

¹²And empty man is bold, And the colt of a wild ass man is born.

¹³Kong ikaw magtarung sa imong kasingkasing, Ug ituy-od mo kaniya ang imong kamot:

¹³If thou — thou hast prepared thy heart, And hast spread out unto Him thy hands,

¹⁴Kong ang kasal-anan anaa sa imong kamot, ipahilayo kana kanimo , Ug ang pagkadili-matarung ayaw papuy-a sa imong mga balong-balong.

¹⁴If iniquity [is] in thy hand, put it far off, And let not perverseness dwell in thy tents.

¹⁵Sa walay duhaduha makayahat ka unya sa imong nawong nga walay buling; Oo, ikaw mahimong lig-on ug dili magakahadlok:

¹⁵For then thou liftest up thy face from blemish, And thou hast been firm, and fearest not.

¹⁶Kay ikaw mahakalimot sa imong kaalaut; Ikaw mahinumdum niana ingon sa mga tubig nga manglabay.

¹⁶For thou dost forget misery, As waters passed away thou rememberest.

¹⁷Ug ang imong kinabuhi modan-ag labi pa kay sa udto; Maingon kana sa kabuntagon bisan pa anaay kangitngit.

¹⁷And above the noon doth age rise, Thou fliest — as the morning thou art.

¹⁸Ug ikaw magmalig-on kay anaa may paglaum; Oo, ikaw magapangita sa libut nimo , ug sa lig-on ikaw mopahulay.

¹⁸And thou hast trusted because their is hope, And searched — in confidence thou liest down,

¹⁹Ikaw magahigda usab, ug walay bisan kinsa nga makapahadlok kanimo; Oo, daghanan ang mohangyo kanimo.

¹⁹And thou hast rested, And none is causing trembling, And many have entreated thy face;

²⁰Apan ang mga mata sa mga malinapason makawang, Ug sila walay dalangpanan nga ilang pagakalagiwan; Ug ang ilang paglaum mao ang pagpanugyan sa espiritu.

²⁰And the eyes of the wicked are consumed, And refuge hath perished from them, And their hope [is] a breathing out of soul!