¹Ang akong kalag gikapuyan na sa akong kinabuhi; Ipagula ko ang akong kaguol; ako mosulti sa kapait sa akong kalag.

¹My soul hath been weary of my life, I leave off my talking to myself, I speak in the bitterness of my soul.

²Akong ingnon ang Dios: Ayaw ako pagsiloti; Itudlo kanako kong unsay hinungdan sa imong pagpakiglalis kanako.

²I say unto God, `Do not condemn me, Let me know why Thou dost strive [with] me.

³Maayo ba alang kanimo nga ikaw magalupig, Nga ikaw magabiay-biay sa buhat sa imong kamot, Ug magadan-ag sa ibabaw sa ginatambag sa mga dautan?

³Is it good for Thee that Thou dost oppress? That Thou despisest the labour of Thy hands, And on the counsel of the wicked hast shone?

⁴Aduna ba ikaw ing mga mata nga unod? Kun ang imong pagtan-aw, sama ba sa tinan-awan sa tawo?

⁴Eyes of flesh hast Thou? As man seeth — seest Thou?

⁵Ang imong mga adlaw sama ba sa mga adlaw sa tawo, Kun ang imong katuigan ingon ba sa mga adlaw sa tawo,

⁵As the days of man [are] Thy days? Thy years as the days of a man?

⁶Nga ikaw nagapangita man sa akong kadautan, Ug nagasusi sa akong sala,

⁶That Thou inquirest for mine iniquity, And for my sin seekest?

⁷Bisan ikaw nahibalo nga ako dili man dautan, Ug walay bisan kinsa nga arang makakuha gikan sa imong kamot?

⁷For Thou knowest that I am not wicked, And there is no deliverer from Thy hand.

⁸Ang imong mga kamot nagbuhat kanako ug nag-umol kanako, Sa tingub sa nagalibut; apan ikaw magapukan man kanako.

⁸Thy hands have taken pains about me, And they make me together round about, And Thou swallowest me up!

⁹Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, nga ingon sa lapok imo akong giumol; Ug imo ba akong dad-on pag-usab sa abug?

⁹Remember, I pray Thee, That as clay Thou hast made me, And unto dust Thou dost bring me back.

¹⁰Wala ba ako ibubo nimo ingon sa gatas, Ug gipagahi sama sa queso?

¹⁰Dost Thou not as milk pour me out? And as cheese curdle me?

¹¹Imo akong gibistihan sa panit ug unod, Ug imo akong gitagik sa mga bukog ug mga ugat.

¹¹Skin and flesh Thou dost put on me, And with bones and sinews dost fence me.

¹²Ikaw naghatag kanako sa kinabuhi ug mahigugmaong-kalolot, Ug ang imong pagmatoto nakagbantay sa akong espiritu.

¹²Life and kindness Thou hast done with me. And Thy inspection hath preserved my spirit.

¹³Apan kining mga butanga imong gitipigan sa imong kasingkasing; Ako nahibalo nga kini anaa ra kanimo:

¹³And these Thou hast laid up in Thy heart, I have known that this [is] with Thee.

¹⁴Kong ako makasala, nan ikaw magatimaan kanako, Ug ikaw dili kanako magpagawas sa akong kasal-anan.

¹⁴If I sinned, then Thou hast observed me, And from mine iniquity dost not acquit me,

¹⁵Kong ako dautan man, alaut ako; Kong ako matarung, dili lamang ako mopaitaas sa akong ulo, Kay puno man sa kaulawan, Ug nagatan-aw sa akong kagul-anan.

¹⁵If I have done wickedly — wo to me, And righteously — I lift not up my head, Full of shame — then see my affliction,

¹⁶Kong ang akong ulo magapataas sa iyang kaugalingon, ikaw, ingon sa usa ka leon magapangita kanako; Ug ikaw nagapadayag na usab kanako, sa imong kaugalingon, ingon nga kahibulongan.

¹⁶And it riseth — as a lion Thou huntest me. And Thou turnest back — Thou shewest Thyself wonderful in me.

¹⁷Imong ginabag-o ang imong mga pagpamatuod batok kanako, Ug ginadugangan mo ang imong kasuko batok kanako: Ang mga kausaban ug kagubatan ania uban kanako.

¹⁷Thou renewest Thy witnesses against me, And dost multiply Thine anger with me, Changes and warfare [are] with me.

¹⁸Busa ngano man nga imo akong gipagula gikan sa tiyan? Patay na unta ako, ug walay mata unta nga nakakita kanako.

¹⁸And why from the womb Hast Thou brought me forth? I expire, and the eye doth not see me.

¹⁹Ako maingon unta, ingon sa wala ako matawo; Gihatud na unta ako gikan sa tago-angkan ngadto sa lubnganan.

¹⁹As I had not been, I am, From the belly to the grave I am brought,

²⁰Dili ba diyutay da ang akong mga adlaw? nan humonong ka, Ug pasagdi ako aron nga makabaton ako ug diyutayng kalipay,

²⁰Are not my days few? Cease then, and put from me, And I brighten up a little,

²¹Sa dili pa ako mogikan nga gikan didto dili na mobalik, Ngadto sa yuta sa kangitngitan ug sa landong sa kamatayon;

²¹Before I go, and return not, Unto a land of darkness and death-shade,

²²Ang yuta mangitngit ingon sa tungang gabii, Sa yuta sa landong sa kamatayon, ug walay kahusay, Ug diin ang suga ingon sa tungang gabii.

²²A land of obscurity as thick darkness, Death-shade — and no order, And the shining [is] as thick darkness.`