¹Unya mitubag si Eliphaz nga Temanitahon, ug miingon:

¹And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —

²Angay ba nga ang usa ka tawo nga maalam motubag pinasikad sa kaalam nga walay hinungdan, Ug pun-on niya ang iyang kaugalingon sa hangin nga timog?

²Doth a wise man answer [with] vain knowledge? And fill [with] an east wind his belly?

³Angay ba siya nga molantugi sa sulti nga walay kapuslanan, Kun sa mga pakigpulong nga wala siyay kahinguhaan?

³To reason with a word not useful? And speeches — no profit in them?

⁴Oo, ikaw nagasalikway sa kahadlok, Ug nagakunhod sa imong pag-ampo sa Dios.

⁴Yea, thou dost make reverence void, And dost diminish meditation before God.

⁵Kay ang imong kadautan nagatudlo sa imong baba, Ug imong gipili ang dila sa malimbongon.

⁵For thy mouth teacheth thine iniquity, And thou chooseth the tongue of the subtile.

⁶Ang imong kaugalingong baba nagahukom kanimo, ug dili ako; Oo, ang imong kaugalingong mga ngabil nagpamatuod batok kanimo.

⁶Thy mouth declareth thee wicked, and not I, And thy lips testify against thee.

⁷Ikaw ba ang unang tawo nga gipanganak? Kun una ba ikaw nga gibuhat nganhi kay sa mga kabungtoran?

⁷The first man art thou born? And before the heights wast thou formed?

⁸Nakadungog ka ba sa tinago nga kaalam sa Dios? Sa imong kaugalingon ba lamang gituga ang kaalam?

⁸Of the secret counsel of God dost thou hear? And withdrawest thou unto thee wisdom?

⁹Unsay hibaloan nimo nga wala namo hibaloi? Unsay imong hingsayran nga wala diri kanamo?

⁹What hast thou known, and we know not? Understandest thou — and it is not with us?

¹⁰Kanamo ania ang mga tawo nga ubanon ug mga gulang kaayo, Labi pang magulang kay sa imong amahan.

¹⁰Both the gray-headed And the very aged [are] among us — Greater than thy father [in] days.

¹¹Ang mga paglipay sa Dios diyutay ra ba kaayo alang kanimo, Bisan ang pulong nga malomo alang kanimo?

¹¹Too few for thee are the comforts of God? And a gentle word [is] with thee,

¹²Ngano nga nakapabugnaw kanimo ang imong kasingkasing, Ug ngano nga nagasiga ang imong mata,

¹²What — doth thine heart take thee away? And what — are thine eyes high?

¹³Nga ang imong espiritu imong ipangatubang batok sa Dios, Ug magapagula sa mga pulong gikan sa imong baba?

¹³For thou turnest against God thy spirit? And hast brought out words from thy mouth:

¹⁴Kinsa ba ang tawo nga siya pagahinloan? Ug siya nga gipanganak sa babaye aron siya magamatarung?

¹⁴What [is] man that he is pure, And that he is righteous, one born of woman?

¹⁵Ania karon, siya dili mosalig sa iyang mga balaan. Oo, ang kalangitan dili mahinlo sa iyang mga mata:

¹⁵Lo, in His holy ones He putteth no credence, And the heavens have not been pure in His eyes.

¹⁶Labi pang dili ang tawo nga dulumtanan ug mahugaw, Ang usa ka tawo nga nagainum sa kadautan ingon sa tubig!

¹⁶Also — surely abominable and filthy Is man drinking as water perverseness.

¹⁷Ipakita ko kanimo, patalinghugi ako; Ug ang butang nga akong nakita akong ipahayag kanimo.

¹⁷I shew thee — hearken to me — And this I have seen and declare:

¹⁸(Nga gisugid sa mga tawong maalam Gikan pa sa ilang mga amahan, ug wala magtago niini;

¹⁸Which the wise declare — And have not hid — from their fathers.

¹⁹Nga kanila lamang ang yuta gihatag, Ug walay dumuloong nga sa ilang kinataliwad-an nakaagi):

¹⁹To them alone was the land given, And a stranger passed not over into their midst:

²⁰Ang tawong dautan magaantus sa kasakit sa tanan niyang mga adlaw, Bisan pa ang gidaghanon sa katuigan nga giandam alang sa madaugdaugon.

²⁰`All days of the wicked he is paining himself, And few years have been laid up for the terrible one.

²¹Anaa sa iyang mga igdulungog ang lanog sa mga butang kahadlokan; Sa kaadunahan ang manlalaglag modangat kaniya.

²¹A fearful voice [is] in his ears, In peace doth a destroyer come to him.

²²Siya dili motoo nga gikan sa kangitngitan siya magabalik, Ug ang espada kaniya giandam.

²²He believeth not to return from darkness, And watched [is] he for the sword.

²³Siya nagasuroysuroy sa laing dapit sa pagpangitag tinapay, sa pag-ingon : Hain ba? Siya nasayud nga ang adlaw sa kangitngit anaa giandam kaniya.

²³He is wandering for bread — `Where [is] it?` He hath known that ready at his hand Is a day of darkness.

²⁴Ang kasamok ug kaguol makapahadlok kaniya; Siya makadaug kaniya, sama sa usa ka hari nga magapadulong sa panggubatan.

²⁴Terrify him do adversity and distress, They prevail over him As a king ready for a boaster.

²⁵Kay iyang gituy-od ang iyang kamot batok sa Dios, Ug sa Makagagahum siya nagpasipala;

²⁵For he stretched out against God his hand, And against the Mighty he maketh himself mighty.

²⁶Sa liog nga pinatikig siya nagaasdang kaniya, Sa kinabag-an nga bukobuko sa iyang kalasag;

²⁶He runneth unto Him with a neck, With thick bosses of his shields.

²⁷Kay iyang gilukop ang iyang nawong sa iyang tambok, Ug nagtigum ug tambok sa iyang hawak;

²⁷For he hath covered his face with his fat, And maketh vigour over [his] confidence.

²⁸Ug siya nagpuyo sa mga lungsod nga biniyaan, Sa mga balay nga walay tawo nga nagpuyo, Nga dili na madugay mangagun-ob;

²⁸And he inhabiteth cities cut off, houses not dwelt in, That have been ready to become heaps.

²⁹Siya dili gayud madato, dili usab magapadayon ang iyang bahandi, Ang ilang mga abut dili usab modagsang sa ibabaw sa yuta.

²⁹He is not rich, nor doth his wealth rise, Nor doth he stretch out on earth their continuance.

³⁰Siya dili mogula gikan sa kangitngitan; Ang siga sa kalayo magalaya sa iyang mga sanga, Ug ang hinuyop sa baba sa Dios maoy magpapahawa kaniya.

³⁰He turneth not aside from darkness, His tender branch doth a flame dry up, And he turneth aside at the breath of His mouth!

³¹Ayaw siya pagpasaliga sa kakawangan sa paglimbong sa iyang kaugalingon; Kay kakawangan usab ang balus kaniya.

³¹Let him not put credence in vanity, He hath been deceived, For vanity is his recompence.

³²Kana matapus sa dili pa modangat ang iyang panahon, Ug ang iyang sanga dili modangat sa kalunhaw.

³²Not in his day is it completed, And his bending branch is not green.

³³Siya ingon sa usa ka balagon magauyog sa iyang bunga nga linghod, Ug ingon sa kahoyng oliva magapulak siya sa iyang bulak.

³³He shaketh off as a vine his unripe fruit, And casteth off as an olive his blossom.

³⁴Kay ang katilingban niadtong walay Dios dili makabunga, Ug ang kalayo magasunog sa mga balong-balong sa paghiphip.

³⁴For the company of the profane [is] gloomy, And fire hath consumed tents of bribery.

³⁵Manamkon sila ug kalapasan ug manganak ug kasal-anan, Ug ang ilang kasingkasing magaandam ug iglilimbong.

³⁵To conceive misery, and to bear iniquity, Even their heart doth prepare deceit.