1Unya mitubag si Job ug miingon:
1And Job answereth and saith: —
2Hangtud anus-a ang inyong pagsamok sa akong kalag, Ug sa pagdugmok kanako sa mga pulong?
2Till when do ye afflict my soul, And bruise me with words?
3Ikapulo na kining pagpakaulaw ninyo kanako: Kamo walay kaulaw sa inyong dautan nga pakigharong kanako.
3These ten times ye put me to shame, ye blush not. Ye make yourselves strange to me —
4Ug bisan pa gayud nga kono ako nasayup, Ang kasayup ko magapabilin ra sa akong kaugalingon.
4And also — truly, I have erred, With me doth my error remain.
5Kong kamo magapaburot gayud sa inyong kaugalingon batok kanako, Ug maoy inyong ipasikad batok kanako ang akong pagkasalawayon;
5If, truly, over me ye magnify yourselves, And decide against me my reproach;
6Hibaloi ninyo karon nga ang Dios nagpiit kanako, Ug naglukob kanako sa iyang pukot.
6Know now, that God turned me upside down, And His net against me hath set round,
7Ania karon, ako nagatu-aw tungod sa pagtampalas, apan ako wala tagda: Ako nagtawag ug pakitabang, apan walay justicia.
7Lo, I cry out — violence, and am not answered, I cry aloud, and there is no judgment.
8Iyang giparilan ang akong dalan aron ako walay kaagian, Ug ang akong pagalaktan iyang gihimong kangitngitan.
8My way He hedged up, and I pass not over, And on my paths darkness He placeth.
9Gihuboan ako niya sa akong himaya, Ug gikuha ang purongpurong gikan sa akong ulo.
9Mine honour from off me He hath stripped, And He turneth the crown from my head.
10Iya akong gilumpag sa luyo ug luyo, ug ako tiwas na; Ug ang akong kalauman ingon sa usa ka kahoy nga iyang giluka.
10He breaketh me down round about, and I go, And removeth like a tree my hope.
11Iya usab nga gipasiga ang iyang kapungot batok kanako, Ug sa iyang atubangan siya nag-isip kanako nga usa iyang mga kabatok.
11And He kindleth against me His anger, And reckoneth me to Him as His adversaries.
12Ang iyang kasundalohan nanagtigum, Ug ilang gitukod ang ilang agianan batok kanako, Ug ilang gilukban ang akong balong-balong.
12Come in do His troops together, And they raise up against me their way, And encamp round about my tent.
13Iyang gibutang ang akong mga kaigsoonan sa halayo kanako, Ug ang akong mga kaila gipabulag niya kanako.
13My brethren from me He hath put far off, And mine acquaintances surely Have been estranged from me.
14Ang akong mga kabanayan nanaglikay, Ug ang mga higala ko nga sandurot nahakalimot kanako.
14Ceased have my neighbours And my familiar friends have forgotten me,
15Ang tanan nga nagapuyo sa akong balay, ug ang akong sulogoong babaye, nag-isip kanako nga dumuloong: Dumuloong ako sa ilang mga mata.
15Sojourners of my house and my maids, For a stranger reckon me: An alien I have been in their eyes.
16Motawag ako sa akong sulogoon, ug siya dili motubag kanako, Bisan ako mopakilooy sa akong kaugalingong baba.
16To my servant I have called, And he doth not answer, With my mouth I make supplication to him.
17Ang akong asawa mahibulong sa akong gininhawa, Ug sa akong paghangyo sa mga anak sa akong kaugalingong inahan.
17My spirit is strange to my wife, And my favours to the sons of my [mother`s] womb.
18Bisan ang mga gagmayng kabataan managyubit kanako; Kong ako motindog, sila magsulti batok kanako.
18Also sucklings have despised me, I rise, and they speak against me.
19Ang tanan ko nga mga higala nga sandurot ginaluud kanako, Ug kadtong tanan nga akong gihigugma nanagbatok kanako.
19Abominate me do all the men of my counsel, And those I have loved, Have been turned against me.
20Ang akong bukog nanagtaput sa akong panit ug sa akong unod, Ug naluwas lamang ako tungod sa mga panit sa akong mga ngipon.
20To my skin and to my flesh Cleaved hath my bone, And I deliver myself with the skin of my teeth.
21Kaloy-i ako ninyo, kaloy-i ako ninyo, Oh kamo mga higala ko; Kay ang kamot sa Dios nagtapion kanako.
21Pity me, pity me, ye my friends, For the hand of God hath stricken against me.
22Ngano man nga naglutos kamo kanako ingon sa Dios, Ug wala manghimuot sa akong unod?
22Why do you pursue me as God? And with my flesh are not satisfied?
23Oh nga gisulat unta karon ang akong mga pulong? Oh nga nahamutang unta sila sa usa ka basahon!
23Who doth grant now, That my words may be written? Who doth grant that in a book they may be graven?
24Nga sa tinalinsan nga puthaw ug tingga Magapatik kanila sa ibabaw sa usa ka bato nga walay katapusan!
24With a pen of iron and lead — For ever in a rock they may be hewn.
25Apan alang kanako nasayud ako nga ang akong Manluluwas buhi man, Ug sa kaulahian nga adlaw siya motindog sa ibabaw sa yuta:
25That — I have known my Redeemer, The Living and the Last, For the dust he doth rise.
26Ug sa tapus ang akong panit, kining lawas ko gayud malaglag, Unya sa wala ang akong unod makita ko ang Dios;
26And after my skin hath compassed this [body], Then from my flesh I see God:
27Kang kinsa ako, ako gayud, motan-aw dinhi sa akong kilid, Ug ang akong mga mata makasud-ong, nga dili ingon sa dumuloong. Naut-ut ang akong kasingkasing sa sulod kanako.
27Whom I — I see on my side, And mine eyes have beheld, and not a stranger, Consumed have been my reins in my bosom.
28Kong kamo magaingon: Ngano nga pagalutoson nato siya! Sanglit ang gamut sa maong butang igakita sa sulod kanako;
28But ye say, `Why do we pursue after him?` And the root of the matter hath been found in me.
29Kahadloki ninyo ang espada: Kay ang kaligutgut magadala sa mga silot sa espada, Aron nga kamo mahibalo nga adunay paghukom.
29Be ye afraid because of the sword, For furious [are] the punishments of the sword, That ye may know that [there is] a judgment.