¹Unya mitubag si Sophar ang Naamathitanhon, ug miingon:

¹And Zophar the Naamathite answereth and saith: —

²Busa ang akong hunahuna nagatubag kanako, Bisan tungod niini ania kanako ang pagdalidali.

²Therefore my thoughts cause me to answer, And because of my sensations in me.

³Nadungog ko ang pagbadlong nga nakahatag kanako ug kaulaw; Ug ang espirutu sa akong salabutan nagapatubag kanako.

³The chastisement of my shame I hear, And the spirit of mine understanding Doth cause me to answer:

⁴Wala ba ikaw mahibalo niini sa karaan pang panahon, Sukad sa pagbutang sa tawo sa ibabaw sa yuta,

⁴This hast thou known from antiquity? Since the placing of man on earth?

⁵Nga ang paghimaya sa tawong dautan hamubo ra, Ug ang kalipay sa walay Dios ingon ra sa usa ka pagpilok?

⁵That the singing of the wicked [is] short, And the joy of the profane for a moment,

⁶Bisan ang gitas-on niya motupong sa kalangitan, Ug ang iyang ulo mosangko sa kapanganoran;

⁶Though his excellency go up to the heavens, And his head against a cloud he strike —

⁷Apan siya mawagtang sa walay katapusan ingon sa iyang kaugalingong kinalibang: Kadtong mga nanagpakakita kaniya magaingon: Hain ba siya?

⁷As his own dung for ever he doth perish, His beholders say: `Where [is] he?`

⁸Ingon sa usa ka damgo siya molupad, ug dili na gayud ihibalag: Oo, pagaagpason siya ingon sa usa ka panan-awon sa gabii.

⁸As a dream he fleeth, and they find him not, And he is driven away as a vision of the night,

⁹Ang mata nga nakakita kaniya dili na makasud-ong pag-usab; Ang inyong pinuy-anan dili na usab makalantaw kaniya.

⁹The eye hath not seen him, and addeth not. And not again doth his place behold him.

¹⁰Ang kabus magapalabilabi sa iyang mga anak, Ug ang mga kamot magauli sa iyang bahandi.

¹⁰His sons do the poor oppress, And his hands give back his wealth.

¹¹Ang iyang kabukogan napuno sa iyang kabatan-on, Apan kini mounong kaniya ngadto sa abug.

¹¹His bones have been full of his youth, And with him on the dust it lieth down.

¹²Bisan ang kahilayan matam-is sa iyang baba, Bisan iya kanang tagoan sa ilalum sa iyang dila,

¹²Though he doth sweeten evil in his mouth, Doth hide it under his tongue,

¹³Bisan iya kanang pagapugngan, ug dili ipagula, Kondili tipigan lamang sa sulod sa iyang baba;

¹³Hath pity on it, and doth not forsake it, And keep it back in the midst of his palate,

¹⁴Apan ang iyang kinaon mabalhin sa sulod sa iyang ginhawaan, Apdo sa mga halas nga malala ang anaa sa sulod sa ginhawaan.

¹⁴His food in his bowels is turned, The bitterness of asps [is] in his heart.

¹⁵Gilamoy niya ang mga bahandi, apan iyang igasuka sila pag-usab; Ang Dios magasalibay kanila gikan sa iyang tiyan.

¹⁵Wealth he hath swallowed, and doth vomit it. From his belly God driveth it out.

¹⁶Siya magasupsup sa hilo sa mga halas nga malala; Ang dila sa halas nga malala maoy mopatay kaniya.

¹⁶Gall of asps he sucketh, Slay him doth the tongue of a viper.

¹⁷Siya dili gayud makatan-aw sa mga suba, Ang mga kasapaan nga nanag-agay sa dugos ug mantequilla.

¹⁷He looketh not on rivulets, Flowing of brooks of honey and butter.

¹⁸Kadtong iyang gihagoan igauli niya, ug siya dili makatulon niana; Sumala sa bahandi nga iyang inangkon, dili ikalipay niya.

¹⁸He is giving back [what] he laboured for, And doth not consume [it]; As a bulwark [is] his exchange, and he exults not.

¹⁹Kay ang kabus iyang gilupigan ug gipasagdan Kay ang usa ka balay iyang gikuha sa pinugsanay, balay nga wala tukora niya.

¹⁹For he oppressed — he forsook the poor, A house he hath taken violently away, And he doth not build it.

²⁰Tungod kay wala moagi ug kalinaw sa sulod niya, Dili siya magtipig sa butang nga iyang kaibgon.

²⁰For he hath not known ease in his belly. With his desirable thing he delivereth not himself.

²¹Walay bisan unsa nga nahibilin, nga wala niya tunla; Busa dili molungtad ang iyang pagkaadunahan.

²¹There is not a remnant to his food, Therefore his good doth not stay.

²²Sa pagkabusog sa iyang pagkaadunahan siya magalisud: Ang kamot sa tanan nga anaa sa kaalaut kaniya mokapyot.

²²In the fulness of his sufficiency he is straitened. Every perverse hand doth meet him.

²³Sa diha nga iya nang daskon ang iyang tiyan, ang Dios magapadala nganha kaniya sa kabangis sa iyang kapungot, Ug magapaulan niana sa ibabaw niya samtang siya magakaon pa.

²³It cometh to pass, at the filling of his belly, He sendeth forth against him The fierceness of His anger, Yea, He raineth on him in his eating.

²⁴Siya molikay sa puthaw nga hinagiban, Ug ang pana nga tumbaga molagbas kaniya.

²⁴He fleeth from an iron weapon, Pass through him doth a bow of brass.

²⁵Kini iyang pagaibton, ug kini mogula sa iyang lawas; Oo, ang tumoy nga magapangidlap mogula gikan sa iyang apdo; Kaniya anaa ang mga kalisangan.

²⁵One hath drawn, And it cometh out from the body, And a glittering weapon from his gall proceedeth. On him [are] terrors.

²⁶Ang tanang kangitngitan gipahamutang alang sa iyang bahandi: Usa ka kalayo nga dili hinuyop sa tawo magalamoy kaniya; Kini magaut-ut sa tanan nga mahibilin sa iyang balong-balong.

²⁶All darkness is hid for his treasures, Consume him doth a fire not blown, Broken is the remnant in his tent.

²⁷Ang mga langit magapadayag sa iyang kasal-anan, Ug ang yuta mobangon batok kaniya.

²⁷Reveal do the heavens his iniquity, And earth is raising itself against him.

²⁸Ang abut sa iyang balay mawagtang; Ang iyang mga bahandi mobaha sa halayo sa adlaw sa iyang kasuko.

²⁸Remove doth the increase of his house, Poured forth in a day of His anger.

²⁹Kini mao ang bahin nga igahatag sa Dios sa tawong dautan. Ug ang panulondon nga gitudlo sa Dios nganha kaniya.

²⁹This [is] the portion of a wicked man from God. And an inheritance appointed him by God.