¹Anak ko, pagmatngon sa akong kaalam; Ikiling ang imong igdulungog sa akong salabutan:

¹My son! to my wisdom give attention, To mine understanding incline thine ear,

²Aron ikaw magabantay sa pagkabuotan, Ug aron ang imong mga ngabil magatipig ug kinaadman.

²To observe thoughtfulness, And knowledge do thy lips keep.

³Kay ang mga ngabil sa usa ka dumuloong babaye nagpatolo ug dugos, Ug ang iyang baba labi pang mahinlo kay sa lana:

³For the lips of a strange woman drop honey, And smoother than oil [is] her mouth,

⁴Apan sa katapusan siya mapait ingon sa panyawan, Mahait ingon sa usa ka espada nga duhay sulab.

⁴And her latter end [is] bitter as wormwood, Sharp as a sword [with] mouths.

⁵Ang iyang mga tiil nagakanaug ngadto sa kamatayon; Ang iyang mga lakang gitunob ibabaw sa Sheol;

⁵Her feet are going down to death, Sheol do her steps take hold of.

⁶Busa siya dili makakaplag sa patag nga alagianan sa kinabuhi: Ang iyang mga dalan mabalhinon, ug siya wala mahibalo niini .

⁶The path of life — lest thou ponder, Moved have her paths — thou knowest not.

⁷Busa karon, mga anak ko , patalinghug kamo kanako, Ug ayaw pagbiya gikan sa mga pulong sa akong baba.

⁷And now, ye sons, hearken to me, And turn not from sayings of my mouth.

⁸Ipahilayo ang imong dalan gikan kaniya, Ug ayaw pagpahaduol sa pultahan sa iyang balay;

⁸Keep far from off her thy way, And come not near unto the opening of her house,

⁹Tingali unya ikaw magahatag sa imong kadungganan ngadto sa lain, Ug ang imong mga tuig ngadto sa madaugdaugon;

⁹Lest thou give to others thy honour, And thy years to the fierce,

¹⁰Tingali unya ang mga dumuloong mapuno sa imong kusog, Ug ang imong mga pagpangabudlay anha sa balay sa usa ka lumalangyaw,

¹⁰Lest strangers be filled [with] thy power, And thy labours in the house of a stranger,

¹¹Ug ikaw mag-agulo sa imong kaulahian, Sa diha nga mangaut-ut ang imong unod ug ang imong lawas,

¹¹And thou hast howled in thy latter end, In the consumption of thy flesh and thy food,

¹²Ug magaingon: Giunsa ko ang pagdumot sa pahamangno, Ug ang akong kasingkasing nagtamay sa pagbadlong;

¹²And hast said, `How have I hated instruction, And reproof hath my heart despised,

¹³Ni gituman ko ang tingog sa akong mga magtutudlo, Ni nagkiling ako sa akong igdulungog kanila nga nagpahamangno kanako!

¹³And I have not hearkened to the voice of my directors, And to my teachers have not inclined mine ear.

¹⁴Ako haduol kaayo sa tanang kadautan Sa kinataliwad-an sa pagkatigum ug sa katilingban.

¹⁴As a little thing I have been all evil, In the midst of an assembly and a company.

¹⁵Imna ang mga tubig gikan sa kaugalingon mong sudlanan, Ug ang mga tubig nga nagaagay gikan sa kaugalingon mong atabay.

¹⁵Drink waters out of thine own cistern, Even flowing ones out of thine own well.

¹⁶Patibulaagon mo ba ang imong mga tubod sa halayong dapit, Ug ang mga taburan sa tubig diha sa kadalanan?

¹⁶Let thy fountains be scattered abroad, In broad places rivulets of waters.

¹⁷Himoa sila nga imo lamang, Ug dili alang sa mga dumuloong uban kanimo.

¹⁷Let them be to thee for thyself, And not to strangers with thee.

¹⁸Papanalangini ang imong tuburan; Ug pagmalipayon diha sa asawa sa imong pagkabatan-on.

¹⁸Let thy fountain be blessed, And rejoice because of the wife of thy youth,

¹⁹Ingon sa usa ka mahigugmaong lagsaw nga dumalaga ug sa usa ka makapahimuot nga gasela, Tugoti nga ang iyang mga dughan magatagbaw kanimo sa tanang mga panahon; Ug magpalugos ka sa kanunay sa iyang gugma.

¹⁹A hind of loves, and a roe of grace! Let her loves satisfy thee at all times, In her love magnify thyself continually.

²⁰Kay ngano man ikaw, anak ko, nga magpalugos sa usa ka dumuloong babaye, Ug magahalog sa sabakan sa usa ka lumalangyaw?

²⁰And why dost thou magnify thyself, My son, with a stranger? And embrace the bosom of a strange woman?

²¹Kay ang mga dalan sa tawo anaa sa atubangan sa mga mata ni Jehova; Ug gipatag niya ang tanang mga alagianan niya.

²¹For over-against the eyes of Jehovah are the ways of each, And all his paths He is pondering.

²²Ang iyang kaugalingong kasal-anan modakop sa dautan, Ug siya magapus sa mga higot sa iyang sala.

²²His own iniquities do capture the wicked, And with the ropes of his sin he is holden.

²³Siya mamatay tungod sa pagkakulang sa pahamangno; Ug sa pagkadaku sa iyang pagkabuang siya mahisalaag.

²³He dieth without instruction, And in the abundance of his folly magnifieth himself!