¹Anak ko, kong ikaw mahimong magpapasalig alang sa imong isigkatawo, Kong ikaw sa imong mga kamot makadagmal sa usa ka dumuloong;

¹My son! if thou hast been surety for thy friend, Hast stricken for a stranger thy hand,

²Ikaw nabitik tungod sa mga pulong sa imong baba, Ikaw nadakpan tungod sa mga pulong sa imong baba.

²Hast been snared with sayings of thy mouth, Hast been captured with sayings of thy mouth,

³Buhata kini karon, anak ko, ug gumawas ka sa imong kaugalingon, Sanglit ikaw nagapus sa kamot sa imong isigkatawo: Lakaw, magpaubos ka sa imong kaugalingon, ug magpakilooy sa imong isigkatawo;

³Do this now, my son, and be delivered, For thou hast come into the hand of thy friend. Go, trample on thyself, and strengthen thy friend,

⁴Ayaw paghatagi ug katulog ang imong mga mata, Ni paghinanok ang imong mga tabon-tabon;

⁴Give not sleep to thine eyes, And slumber to thine eyelids,

⁵Gumawas ka sa imong kaugalingon ingon sa usa ka lagsaw gikan sa kamot sa mangangayam , Ug ingon sa usa ka langgam gikan sa kamot sa mangangayam sa langgam.

⁵Be delivered as a roe from the hand, And as a bird from the hand of a fowler.

⁶Umadto ka sa olmigas, ikaw nga tapulan; Palandunga ang iyang mga dalan, ug pagmaalamon:

⁶Go unto the ant, O slothful one, See her ways and be wise;

⁷Nga bisan walay pangulo, Capatas, kun punoan,

⁷Which hath not captain, overseer, and ruler,

⁸Nagaandam sa iyang kalan-on sa ting-init, Ug nagahipos sa iyang makaon sa ting-ani.

⁸She doth prepare in summer her bread, She hath gathered in harvest her food.

⁹Unsa ang kadugayon nga ikaw matulog, Oh tapulan? Anus-a ka mobangon gikan sa imong pagkatulog?

⁹Till when, O slothful one, dost thou lie? When dost thou arise from thy sleep?

¹⁰Usa ka diyutay nga pagkatulog, usa ka diyutay nga paghinanok, Usa ka diyutay nga pagkiyugpos sa mga kamot aron sa pagkatulog:

¹⁰A little sleep, a little slumber, A little clasping of the hands to rest,

¹¹Busa ang imong pagkakabus modangat ingon sa usa ka tulisan, Ug ang imong kawalad-on ingon sa usa ka tawo nga may hinagiban.

¹¹And thy poverty hath come as a traveller, And thy want as an armed man.

¹²Usa ka tawo nga walay hinungdan, usa ka tawo sa kasal-anan, Mao siya nga nagalakat nga may usa ka masukihong baba;

¹²A man of worthlessness, a man of iniquity, Walking [with] perverseness of mouth,

¹³Nga nagapangidhat sa iyang mga mata, nga namulong uban sa iyang mga tiil, Nga nagabuhat ug mga ilhanan uban sa iyang mga tudlo;

¹³Winking with his eyes, speaking with his feet, Directing with his fingers,

¹⁴Sa kang kinsang kasingkasing anaa ang pagkamasukihon, Nga nagalalang ug dautan sa kanunay, Nga nagapugas sa pagpakiglalis.

¹⁴Frowardness [is] in his heart, devising evil at all times, Contentions he sendeth forth.

¹⁵Busa ang iyang kalisdanan modangat sa hinanali; Sa usa ka hinanali siya mabungkag, ug nga niana walay arang ikatabang.

¹⁵Therefore suddenly cometh his calamity, Instantly he is broken — and no healing.

¹⁶Adunay unom ka butang nga gidumtan ni Jehova; Oo, pito nga maoy dulumtanan niya:

¹⁶These six hath Jehovah hated, Yea, seven [are] abominations to His soul.

¹⁷Mapahitas-ong mga mata, usa ka dila nga bakakon, Ug mga kamot nga nag-ula sa dugo nga inocente;

¹⁷Eyes high — tongues false — And hands shedding innocent blood —

¹⁸Usa ka kasingkasing nga nagalalang sa dautang mga tinguha, Mga tiil nga matulin nga modalagan ngadto sa binilyako,

¹⁸A heart devising thoughts of vanity — Feet hasting to run to evil —

¹⁹Usa ka bakakon nga saksi nga nagapamulong ug mga bakak, Ug kadto nga nagapugas sa pagkalalis sa mga kaigsoonan.

¹⁹A false witness [who] doth breathe out lies — And one sending forth contentions between brethren.

²⁰Anak ko, bantayi ang sugo sa imong amahan, Ug ayaw pagbiyai ang balaod sa imong inahan:

²⁰Keep, my son, the command of thy father, And leave not the law of thy mother.

²¹Bugkuson mo sila kanunay sa imong kasingkasing; Ibaligtos sila sa imong liog.

²¹Bind them on thy heart continually, Tie them on thy neck.

²²Sa diha nga ikaw magalakaw, kini magatultol kanimo; Sa diha nga ikaw matulog, kini magabantay kanimo; Ug sa diha nga ikaw mahigmata kini makigsulti kanimo.

²²In thy going up and down, it leadeth thee, In thy lying down, it watcheth over thee, And thou hast awaked — it talketh [with] thee.

²³Kay ang sugo maoy usa ka lamparahan; ug ang balaod maoy suga; Ug ang pagbadlong sa pahamatngon maoy dalan sa kinabuhi:

²³For a lamp [is] the command, And the law a light, And a way of life [are] reproofs of instruction,

²⁴Sa pagpalikay kanimo gikan sa dautang babaye, Gikan sa pag-uloulo sa dila sa dumuloong.

²⁴To preserve thee from an evil woman, From the flattery of the tongue of a strange woman.

²⁵Ayaw kaibug sa iyang kaanyag diha sa imong kasingkasing; Ni pabihag ikaw kaniya uban sa mga tabontabon sa iyang mga mata.

²⁵Desire not her beauty in thy heart, And let her not take thee with her eyelids.

²⁶Kay tungod sa usa ka babaye nga bigaon ang usa ka tawo mataral lamang ngadto sa usa ka tipak nga tinapay; Ug ang babayeng mananapaw mangita alang sa bililhon nga kinabuhi.

²⁶For a harlot consumeth unto a cake of bread, And an adulteress the precious soul hunteth.

²⁷Makadala ba ang usa ka tawo ug kalayo sa iyang sabakan, Ug ang iyang mga sapot dili ba masunog?

²⁷Doth a man take fire into his bosom, And are his garments not burnt?

²⁸Kun makalakat ba ang usa ka tawo ibabaw sa mainit nga mga baga, Ug ang iyang mga tiil dili ba mapagtong?

²⁸Doth a man walk on the hot coals, And are his feet not scorched?

²⁹Busa siya nga moadto sa asawa sa iyang isigkatawo; Bisan kinsa nga makapanghilabut kaniya dili gayud makagawas sa silot.

²⁹So [is] he who hath gone in unto the wife of his neighbour, None who doth touch her is innocent.

³⁰Ang mga tawo dili magatamay sa usa ka kawatan, kong siya mangawat Aron sa pagtagbaw sa iyang kaugalingon sa diha nga siya pagagutom:

³⁰They do not despise the thief, When he stealeth to fill his soul when he is hungry,

³¹Apan kong siya hidakpan, magauli siya sa pito ka pilo nga gidaghanon; Siya magahatag sa tanan niyang manggad sa iyang balay.

³¹And being found he repayeth sevenfold, All the substance of his house he giveth.

³²Siya nga makapanapaw sa usa ka babaye maoy tawong walay salabutan: Siya nagabuhat niini aron sa paglaglag sa iyang kaugalingong kalag.

³²He who committeth adultery [with] a woman lacketh heart, He is destroying his soul who doth it.

³³Ang mga samad ug pagkawalay dungog mao ang iyang mamakuha; Ug ang iyang pagkawalay-ulaw dili na gayud mapapas

³³A stroke and shame he doth find, And his reproach is not wiped away,

³⁴Kay ang pangabugho mao ang kapungot sa usa ka tawo; Ug siya dili mopasaylo sa adlaw sa pagpanimalus.

³⁴For jealousy [is] the fury of a man, And he doth not spare in a day of vengeance.

³⁵Siya dili motagad ug bisan unsang paglukat; Ni matagbaw siya bisan pa kong hatagan mo ug daghang mga gasa.

³⁵He accepteth not the appearance of any atonement, Yea, he doth not consent, Though thou dost multiply bribes!